کارت هدیه فقط یک تکه پلاستیک نیست؛ تصویری است از دنیایی که راحتی را به اصالت ترجیح داده

آیا واقعا ژن‌های ما همان چیزی را بازتاب می‌دهند که برچسب‌ها و هویت‌های اجتماعی‌مان می‌گویند؟

رفقا دور نشید، پارک پردیسان انسان داره و انسان‌ها به خودشون هم رحم نمی‌کنن‌ چه برسه به ما حیوونای بی‌زبون

‌ هوش مصنوعی، تازه ساخته بشر، امکان این را دارد که تقاطعی برای فرهنگ بسازد؟

از ماجرای تلخ ورزشکاران در کره تا فقدان یکی از الهه‌های سرزمین‌مان. هر کدام، زخمی تازه بر روح جمعی ما نشاندند

روایتی از‌یک قتل تلخ و ضرورت‌آموزش همگانی برای مواجهه با خطر‌در‌خیابان‌های ناامن

یک گفت‌وگوی کوتاه کنار آسانسور، با یک لبخند در صف نان یا حتی با نوشتن چند خط برای کسی که تا پیش از آن، هیچ نبود

چه کسی گفته که آدم‌ها می‌میرند؟

چند بار برای دیگران «شیرینی» انتخاب کرده‌ایم‌ اما سهمی از آن نبرده‌ایم؟

چطوری کیریس؟! گفتم: بنده کوروش هستم نه کیریس. گفت: دیگه بدتر!