بوئینگ ۲۷۰۷ جت مافوق صوت و گرانقیمتی که هرگز پرواز نکرد
![بوئینگ ۲۷۰۷ جت مافوق صوت و گرانقیمتی که هرگز پرواز نکرد](https://cdn.7sobh.com/thumbnail/yIzUsJrKk7V5/mplrKFaRlbMrw__LR0BO23SAIhAOCfR1Ma8tLslqfPIGys5LPe41-SyFd47s988b/%E2%80%8C%D8%A8%D9%88%D8%A6%DB%8C%D9%86%DA%AF+%DB%B2%DB%B7%DB%B0%DB%B7.jpg)
کابین First Class این هواپیما، ۳۰ صندلی چرمی تختخوابشو و امکانات تلویزیونی انحصاری داشت
بوئینگ ۲۷۰۷، جت مافوق صوتی است که مبالغ سنگینی برای ساختش هزینه شد، اما هرگز به پرواز در نیامد. کابین First Class این هواپیما، ۳۰ صندلی چرمی تختخوابشو و امکانات تلویزیونی انحصاری داشت.
بعد از آنکه بریتانیا و فرانسه هواپیمای بهیادماندنی کنکورد را ساختند و روسیه توپولوف Tu-۱۴۴ را به دنیا معرفی کرد، آمریکا هم رؤیای ساخت هواپیمای تجاری مافوق صوتش را در سر میپروراند. این طرح در اوایل دهه ۱۹۶۰ تائید شد؛ در آن زمان جان اف کندی، رئیسجمهور وقت آمریکا اجازه داد تا ۷۵ درصد از هزینههای توسعه، برای کمپین جت مافوق صوت این کشور اختصاص بیابد.
بوئینگ دستبهکار شد و در اواخر دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۱۹۷۰، بوئینگ ۲۷۰۷ را معرفی کرد؛ هواپیمای ترابری مافوق صوتی که قرار بود به آمریکا در پیروزی در مسابقه دیوار صوتی با سرعت ۳٫۰ ماخ (۳ برابر سرعت صوت) کمک کند. البته با حذف بودجه دولتی، قیمت بالای سوخت و تمایل شرکتهای هواپیمایی به هواپیماهای کممصرفتر، این پروژه شکست خورد.
هواپیمایی که هرگز پرواز نکرد
گرچه این پروژه هرگز اجرایی نشد ولی از بوئینگ ۲۷۰۷ همچنان بهعنوان طرحی یاد میشود که میتوانست اوج نوآوری صنعت هوانوردی مدرن آن دوران لقب بگیرد. این هواپیما با بهرهگیری از بال دلتا، طراحی آئرودینامیکی داشت. در آن زمان که کنکورد گنجایش ۱۲۸ مسافر را داشت و Tu-۱۴۴ میتوانست تقریباً ۱۴۰ مسافر را جابجا کند، برای بوئینگ ۲۷۰۷ ظرفیت بهمراتب بیشتری تعریفشده بود.
اما برتری بوئینگ ۲۷۰۷ نسبت دو جت مافوق صوت دیگر چه بود؟
کابین هواپیما بهصورت تک راهرو طراحی شده بود و ۲۵۰ تا ۳۰۰ صندلی برای مسافران ظرفیت داشت؛ از همین رو در آن زمان، ماکت کابین این هواپیما یک شاهکار طراحی هوانوردی به شمار میرفت که تجمل و راحتی را متبلور میکرد؛ تصور این حجم از نوآوری و ایمنی، در هنگام عبور از دیوار صوتی، حیرتانگیز بود.
کابین شگفتآور First Class
هواپیماهای کنکورد و Tu-۱۴۴، با توجه به ظرفیت کوچکترشان، معمولاً دارای یک کابین بودند؛ ولی در بوئینگ ۲۷۰۷، دو کلاس کابین طراحی شده بود و در برخی از خطوط هوایی حتی تلاش میشد تا سه کابین با سه کلاس پروازی در آن تعبیه شود. در کابین First Class، تجربه پروازی لوکس برای مسافران در نظر گرفته شده بود؛ مانند در نظر گرفتن ۳۰ صندلی چرمی که هریک شامل امتیازات تلویزیونی انحصاری بودند و تعبیه پنجرههایی نسبتا کوچک که برای به حداکثر رساندن فشار، شیشه داخلی آنها تقریباً دو برابر ضخامت داشت و به مسافران توهم نوری فوقالعادهای میداد.
کابین کاربردی بیزینس
در آن دوره، تنها تعداد انگشتشماری از خطوط هوایی ، کابین بیزینس کلاس را سفارش داده بودند؛ چراکه چنین کابینی، مفهوم بسیار تازهای بود.این کابین در ابتدا بهعنوان بیزنس کلاس Ambassador معرفی شد و بعدها به کلاس Ambassador تغییر نام داد و بیشتر برای پروازهای بینقارهای در نظر گرفتهشده بود. کابین بیزنس کلاس، دارای صندلیهای ارگونومیک و فضای پای کافی برای احساس آرامش مسافران بود و درعینحال، میزهای صندلی تاشو در آن تعبیه شده بود تا مسافران تجاری بتوانند کارهایشان را به نحو احسن انجام دهند.