پیانونوازی فرشاد وسط متروی آلمان؛ کسب‌وکار موفق خانم ایرانی در بروکلین
درباره کودکی سخت پیانیست ایرانی از ترکیه تا آلمان و گزارش گاردین از یک شیرینی‌پزی در بروکلین
هفت صبح| یک: برنامه استعدادیابی آلمانی «پیانو» به تازگی یک شرکت‌کننده ایرانی داشته و داستان زندگی او در این برنامه و همینطور رسانه‌های آلمانی موردتوجه قرار گرفته است. فرشاد 20ساله در این برنامه تلویزیونی ماجرای عجیب مهاجرت خود به ترکیه و آلمان را بازگو کرد. یکی از داوران این برنامه پس از شنیدن سختی‌هایی که او در این مسیر تجربه کرده، گفت: «حس می‌کنم او کاراکتر یک فیلم است و من در حال تماشای آن فیلم هستم.»
در این برنامه که به تازگی کار خود را شروع کرده است، یک پیانو در هر کجای شهر، مثلا در یک ایستگاه مترو یا یک پاساژ قرار داده می‌شود و شرکت‌کنندگان در اماکن عمومی تست می‌دهند. دوربین و مجری برنامه در محل مسابقه حضور دارند، عابران هم از دور و نزدیک به تماشا می‌ایستند اما داروان از پشت‌صحنه شرکت‌کنندگان را نگاه می‌کنند. فرشاد به مجری برنامه برای معرفی خود می‌گوید که در ایران به دنیا آمده اما از سال 2010، وقتی هشت‌ساله بوده، به همراه خانواده به ترکیه مهاجرت کرده‌اند.
زمانی که مجری از او می‌پرسد کودکی‌ات را چطور گذراندی؟ جواب می‌دهد: «من تقریبا تمام کودکی‌ام را با کودکان کار گذراندم. در بخش نساجی و دوخت با دستگاه. از 9سالگی شروع به کار کردم و تا 13سالگی ادامه دادم. من به ندرت اوقات فراغت یا چیزی شبیه به آن داشتم. وقتی زمان خالی داشتم ترجیح می‌دادم استراحت کنم.» او در ادامه تعریف می‌کند که چگونه با پیانو «ملاقات» کرده است که به نظر داوران انتخاب کلمه هوشمندانه‌ای است: «من پیانو را در یک مرکز نوجوانان در شهر سیگن آلمان ملاقات کردم؛ در یک اتاق موسیقی. یکی از دوستانم آنجا پیانو می‌زد. آهنگ دزدان دریایی را نواخت و به نظرم جذاب بود. دوست داشتم یاد بگیرم. روزی 4ساعت تمرین را شروع کردم تا اینکه متوجه شدم می‌توانم پیانو بزنم.»
او در ادامه قطعه‌ای را که خودش ساخته است برای داوران و همینطور عموم مردم که او را در ایستگاه مترو حلقه کرده‌اند، می‌نوازد. فرشاد درباره این قطعه توضیح می‌دهد: «این قطعه من را یاد زمانی که 9ساله بودم و در کارگاه نساجی کار می‌کردم، می‌اندازد. آن زمان هیچی نداشتیم. این قطعه را تا به حال کسی نشنیده است و برای خودم است.» او در ادامه درباره مهاجرتشان به آلمان می‌گوید: «وقتی ترکیه بودیم 6صبح تا 10شب کار می‌کردم و کسی را نمی‌شناختم.
سال 2015 اروپا مرزها را بست و پدر و مادرم تصمیم گرفتند که هرچه سریعتر به آلمان مهاجرت کنیم. اوایل مهاجرت خیلی تعجب می‌کردم که کودکان دیگر کار نمی‌کنند. تازه متوجه شدم که باید در این سن درس بخوانم و تکالیفم را انجام بدهم.» در آخر یکی از داوران که از شنیدن قصه و قطعه پیانوی او متاثر شده است، می‌گوید: «حس کردم یک فیلم را تماشا می‌کنم و او شخصیت اصلی آن فیلم است. این قطعه انگار داستان زندگی او را روایت می‌کند. خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم.»
دو: روزنامه گاردین به تازگی گزارشی از کسب‌وکار جدید و موفق یک خانم ایرانی به نام لنا دریساوی‌فرد در بروکلین نوشته است. این زن 34ساله، شغل پردرآمد و ثابت خود را در یک شرکت سرمایه‌گذاری رها کرد تا از شیرینی‌پزی پول دربیاورد. حالا دو سال است که او به تنهایی شیرینی‌پزی «بی‌بی» را مدیریت می‌کند. زمانی که لنا دریساوی‌فرد سنی نداشت، پدر، مادر، پدربزرگ و مادربزرگش از ایران به تگزاس مهاجرت کردند.
مثل خیلی از ایرانی‌های مهاجر دیگر، «غذا» تنها وسیله‌ای بود که آن‌ها را در کشور غریب به فرهنگ ایرانی متصل نگه می‌داشت. دریساوی‌فرد می‌گوید: «غذا تنها راهی بود که خانواده‌ام می‌توانستند از طریق آن، من را با ایران آشنا کنند.» پدربزرگ لنا در گاراژ خانه‌ای که در تگزاس داشتند، یک تنور درست کرد تا مادربزرگش به یاد ایران در آن نان بپزد. دریساوی‌فرد هم تا سال‌ها به همراه مادر و مادربزرگش با همین تنور نان و شیرینی درست کرد؛ با این‌حال، در آخر تصمیم گرفت برای آینده‌اش یک شغل مطئمن‌تر از آشپزی را انتخاب کند.
او در دانشگاه مهندسی خواند و بعد از فارغ‌التحصیلی در یک شرکت سرمایه‌گذاری کارمند امور مالی شد. پس از مدتی هم وارد یک سازمان درمانی غیرانتفاعی شد اما نتوانست فکر آشپز شدن را از سر خود بیرون کند. او دو سال پیش تصمیم گرفت شیرینی‌پزی را به عنوان یک منبع درآمد امتحان کند. بعد از اینکه مجوزهای لازم را دریافت کرد، شیرینی‌هایش را در بازارهای محلی بروکلین به فروش گذاشت و با استقبال مردم رو‌به‌رو شد.
پس از چند ماه شروع کرد به ارسال محصولاتش به تمام آمریکا. همان زمان‌ها بود که دریساوی‌فرد تصمیم گرفت ایده کسب‌وکارش را به یک سازمان سرمایه‌گذاری ارائه دهد. این سازمان به نام «آشپزخانه نان داغ» که مخصوص استارت‌آپ‌های صنایع غذایی است، ایده‌های کسب‌وکارها را دریافت می‌کند و مثل یک مسابقه، بهترین ایده‌ها را انتخاب کرده و در آخر یکی از آن‌ها را برای سرمایه‌گذاری انتخاب می‌کند.
ایده «شیرینی‌پزی بی‌بی» در سال 2022 موفق شد نظر داوران این سازمان را جلب کند و لنا برنده این مسابقه شد. او توانست با حمایت این سازمان، کسب‌وکار خود را گسترش دهد. این زن ایرانی هنوز مغازه‌ای ندارد و علاوه‌بر فروش آنلاین، ساعاتی را در آشپزخانه‌های تبلیغاتی اجاره می‌کند و رویدادهای مختلف برگزار می‌کند. فروش او از سال گذشته، 16درصد رشد داشته و پیش‌بینی می‌کند تا سال 2025 بتواند مغازه خود را داشته باشد.
