از خانم جاور توقع نداشتیم| درباره برزیلی‌ها و اینستاگرام و گاریدو و خانم ژاپنی
شادی دیوانه‌وار و زیبای شمشیر باز مصری و گریه‌های بی‌توقف خانم جودوکار ژاپنی
هفت صبح| یک: امروز هیچ گزینه سیاسی برای مطرح کردن ندارم. هرچه بود دیروز گفته شد. بقیه حرف‌ها بماند برای معرفی کابینه.
دو: برزیلی‌ها یک شناگر پرامیدشان را از دهکده المپیک اخراج کرده‌اند چرا که او از دهکده خارج شده و در اینستاگرام چند تا استوری گذاشته است. به ظاهر مسئله مهمی نیست اما پالسی است برای جدی نگرفتن ماموریت. پس او اخراج می‌شود. یک مقام مسئول برزیلی می‌گوید که ما با مالیات 200 میلیون شهروند به اینجا آمده‌ایم تا افتخار کسب کنیم. هدفمان خوشگذرانی و سپری کردن اوقات فراغت در فضای مجازی نیست.
سه: مشابه همین داستان را باید در مورد خانم مهسا جاور ذکر کرد. جاور مطمئنا از مفاخر ورزش ایران در یک دهه گذشته بوده است اما مشخص نیست با چه ایده‌ای تصمیم گرفته به اعتراضات داخل کشور نسبت به یونیفرم ورزشکاران ایرانی واکنش نشان دهد و به آنها پاسخ بدهد و حتی از خود یک لایو در همین مورد به یادگار بگذارد.
متوجه هستیم که ایشان یکی از مدل‌های مورد توجه طراحان لباس بوده اما بعید است که واکنش او به حملات و انتقادات نسبت به لباس تیم ملی ناشی از ارتباط‌های اقتصادی باشد. حرف خانم جاور حتی ممکن است درست تلقی شود اما چرا در میانه المپیک یک ورزشکار چند ساعت قبل از شروع مسابقه‌ای که تمام این یکی دو سال را با رویای آن طی کرده باید ذهن خودش را به چنین موضوعی معطوف کند؟ حیرت‌انگیز است این حجم بی‌توجهی و آماتوریسم از یک چهره پرسابقه ورزش ایران.
چهار: محض اطلاع دوستان بگویم که تیمی که توسط آقای گاریدو تمرین داده می‌شود و قرار است برای اردو به ترکیه برود هنوز نه دروازه‌بان دارد و نه دفاع چپ و نه وینگر! طفلی آقای گاریدو. احتمالا هیات مدیره پرسپولیس در ادامه سرخوشی‌های کودکانه‌شان از ضرب شستی که به بیرانوند نشان داده‌اند خوشحالند و برایشان خیلی اهمیت ندارد که تیمشان دو هفته مانده به شروع لیگ همچنان ناقص است و این که یک تیم فوتبال و مدیریت اقتصادی آن با مدیریت یک حجره برنج فروشی متفاوت است و تیم باید به شکل کامل در اختیار سرمربی تیم باشد تا بتواند تمرینات تاکتیکی خود را انجام دهد. مقایسه کنید با استقلال که هر شش خرید بزرگش در اختیارشان است و تمریناتشان به بهترین شکل ممکن در جریان.
پنج: و المپیک: شادی دیوانه‌وار و زیبای شمشیر باز مصری و گریه‌های بی‌توقف خانم جودوکار ژاپنی در آغوش مربی‌اش وقتی که بعد از پنج‌سال سیطره کامل بر مسابقات دیشب مقابل دختر جنگجوی ازبک شکست خورد.
