در شگفتم من نمی‌پاشد ز هم دنیا چرا | درباره المپیک و افتتاحیه و دنیای جدید
درباره صحنه‌های عجیب و زشت در افتتاحیه المپیک پاریس
هفت صبح| یک: افتتاحیه المپیک پاریس خبرساز شده. صحنه‌های عجیب و زشتی در این برنامه گنجانده شده بود به اسم خط‌شکنی و فضای تازه و دنیای جدید و این‌که باید چشمتان عادت بکند و«این گروه‌های اجتماعی همیشه بوده‌اند و فقط حالا به منظر عمومی وارد شده‌اند» و این طور چیزها. نمی‌دانم این عطش به خط‌شکنی و واژگونی ارزش‌ها از کجا سرچشمه گرفته! آن هم در شرایطی که در بزرگ‌ترین نمایش جهان از آن حمایت می‌شود!
آن جریان‌های معترض(در هر طبقه‌ای و هر تقسیم‌بندی نژادی و جنسیتی و جنسی) که زمانی صدای معترض محسوب می‌شده‌اند الان متوجه هستند که به شکل عجیبی به ترندهای روز رسانه‌های مسلط جهان بدل شده‌اند؟ آیا اقلیت‌های محترم جنسیتی، باید این گونه به گفتمان روز دنیا بدل شوند؟ به چه دلیل؟ با چه توجیهی؟ چگونه می‌شود که برای این نوع نمایش‌های مهوع سینه می‌درانید و در عین حال حس زیبایی‌شناسی‌تان را هم محترم قلمداد می‌کنید؟ چرا برای ورود به دنیایی که با هدایت مراکز خاص قرار است معیارهای زندگی‌مان زیر و رو شود این قدر عجله دارید؟ متوجه هستید که بازیچه‌هایی بیش نیستید؟
و واکنش‌های داخل کشور. دوستانی که در خشم و کینه دیرین و شاید قابل توجیه خود از پدرسالاری و مردسالاری، با جملاتی خوش رنگ و به ظاهر مترقی به چنین فضاحتی بال و پر می‌دهند.
دو: دیروز در یک مورد حداقل کمیته المپیک فرانسه عقب‌نشینی کرد و نمایش شام آخر را از ویدئوی این مراسم حذف کرد و از افکار عمومی هم به نوعی عذرخواهی کرد. خب فکر کنم مراسم افتتاحیه یک نوع خط کشی برای مفهوم چپ و راست در دنیای جدید است. این که بر طبق واکنش‌تان به این نوع تصاویر در افتتاحیه مسابقات ورزشی آن هم برای عموم مردم، جایگاه شما در چپ و راست این خط مشخص می‌شود.
شخصا آن قدر عصبانی و خشمگین و خجالت‌زده بودم که فکر کنم مشخص شد در سمت راست این خط کشی قرار دارم. محافظه کار هستم دیگر. و خب دوستان بسیار خوبی دارم که در سمت چپ این خط قرار گرفتند. هرچند هردویمان نزدیک این خط هستیم و فاصله‌مان خیلی نیست. راستش شکاف‌های فرهنگی و اجتماعی آن قدر در دنیا در حال زیاد شدن است که نمی‌دانم به کجا خواهیم رسید. به قول آن شعر زیبای شهریار که با صدای جادویی غلامحسین بنان ماندگار شده است: آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می‌کند/ در شگفتم من نمی‌پاشد ز هم دنیا چرا .
سه: این را هم بگوییم که المپیک مثل همیشه برای ما با مجموعه‌ای از شکست‌ها همراه شده است تا وقتی که تکواندو و کاراته و کشتی و شاید هم وزنه‌برداری کارشان را شروع کنند. پس این روزها زیاد به جدول مدال‌ها سر نزنید چرا که به شدت افسرده خواهید شد. کما این‌که ناکامی شمشیربازها و تیراندازها دلیل موجهی برای افسردگی این یکی دو روزه بوده‌اند.
