ستون فقرات | چه کسی اهمیت می‌دهد؟ هیچکس
دنیای هرکس گردِ خودش می‌گردد
هفت صبح| در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که دوست داریم تک تک لحظات زندگی‌مان را مهم جلوه دهیم؛ این که چند دهمین سالگرد تولد یا ازدواج‌مان را چه طور برگزار کردیم، همسر و دوستانمان چه طور غافلگیرمان کردند، دیشب شام چه خوردیم، در سفر سه روزه‌مان چه دیدیم، الان به چه فکر می‌کنیم و احساس و واکنش‌مان نسبت به فلان واقعه چیست.
تقریباً همه مایی که زندگی‌ای پاره‌وقت یا تمام‌وقت در شبکه‌های اجتماعی داریم معتقدیم روزمان، افکارمان، کرده‌ها و دیده‌هایمان برای دیگران مهم است. این باوری است که شبکه‌های اجتماعی به ما داده تا فکر کنیم حضور روزمره‌مان تاثیری در زندگی غریبه‌ها دارد. خود را موظف می‌دانیم اخبار خوش و ناخوش‌مان را به سرعت به گوش آنهایی که هرگز ندیده‌ایم و نخواهیم دید برسانیم. چشم انتظار تایید و تحسین و همدردی غریبه‌هایی هستیم که در حال گاز زدن شلیل، یک چشم به تلویزیون و یک چشم به گوشی برایمان ایموجی خنده و گریه می‌فرستند.
لشکر فالوئرها باعث شده فکر کنیم همراهان زیادی داریم، در حالی که آنها تنها چند ثانیه همراه شادی و شکست‌مان خواهند بود؛ چند لحظه بعد اسکرول‌کنان سراغ سوژه و زندگی دیگری می‌روند و رهایمان خواهند کرد.
احتمالاً این چیزی نیست که کسی دوست داشته باشد بشنود اما هیچ کدام از وقایع زندگی ما، شوق و اندوه و دلواپسی‌هایمان چندان اهمیتی برای دیگران ندارد. حتی خبر مرگ‌مان هم نهایتاً یکی دو روز داغ و غم‌انگیز خواهد ماند. به یادمان شعری کپی شده و سوزناک، با وصفِ «باورم نمی‌شه فلانی هم رفت، شوکه و ناراحتم» خواهند نوشت و دقیقه‌ای بعد عکسی از میز شام مهمانی پنجشنبه‌شان استوری خواهند کرد. حقیقت این است؛ دنیای هرکس گردِ خودش می‌گردد.
.
