هرچه ما را نکشد قویترمان میکند
درباره هفته عجیبی که از سرگذراندیم و کینه جوهای رادیکال و کمی هم تونی کروس
هفت صبح| ۱- در ینگه دنیا ضربالمثلی وجود دارد که میگوید هرچیزی که ما را نکشد ما را قویتر میکند. حادثه سانحه بالگرد و از دست دادن چندین چهره مهم کشوری یک ضایعه بزرگ محسوب میشود که واقعا نمیدانی چقدرش به خاطر اهمال بوده است(عاملی که در کشور ما یک سنت بزرگ صد ساله محسوب میشود) و چقدرش بداقبالی (که آن هم بیش از صد سال است که سنگینی این گونه ضایعات و فقدانها را در منظر افکار عمومی بردوش میکشد و البته گاهی این بار را با فرضیه توطئه عوامل خارجی تقسیم میکند) هر چه هست کشور ما، مردم ما مثل یک پیکره هوشیار این شوکها را با واکنشهای سلامت بخش رد میکنند و دوباره از جای بلند میشوند و چه بسا با روحیه و قدرت بیشتر.
۲- حتی در بحبوحه چنین حوادث غمانگیزی نوگامان جوان جبهه رادیکالهای اصولگرا ابایی ندارند از این که از کینه حرف بزنند و این رهروان نوپای سیاست آن قدر در فضای مجازی غرق شدهاند که در هر حالتی گویی مشغول به پاسخگویی به نواهای متفاوت و مخالف و گاه نابهنجار این فضا هستند و چنان به تاریکی خیره شدهاند که وجه تاریک این فضا وجودشان را گرفته است. فعالان رادیکال جبهه اصولگرایان در فضای مجازی و همین طور تلویزیون، قربانی برداشت غلط و سطح پایینشان از افکار عمومی و شیوه تاثیرگذاری برآن شدهاند و پس زبان به زشتی باز میکنند و روح کدرشان را به فضای مجازی میپاشند. و در این راه غلط، ابایی از استفاده حرفها و اصطلاحات زشت ندارند.
۳-با خداحافظی همزمان تونی کروس و مارکو رویس نسل آلمانیهای ریشهدار دنیای فوتبال رو به انقراض است. همه آن مردان با چهرههای سرد و عملکرد کم اشتباه و گاه مکانیکی و جنگندگی تا آخرین لحظه و دوری جستن از کلک و تمارض. شواین اشتایگر، مارکو رویس و تونی کروس آخرین نمونههای این مکتب فوتبال بودند. با رفتن آنها و در آیندهای نزدیک مانوئل نویر و کیمیچ و توماس مولر، رگههای لاتین، ترک، اروپای شرقی، آفریقا و حتی آسیا، فوتبال آلمان را به شکل کامل دربر خواهد گرفت و خب چه بسا نتایج بدی هم به دنبال نداشته باشد اما هرچه هست اتفاق متفاوتی خواهد بود .