از تو حرکت از خدا برکت(۲)

حوریه پورعلی، کارشناس ارشد روانشناسی بالینی| در قسمت قبلی این مقاله به بررسی اینکه برای رهایی از شرایط نامطلوب و رسیدن به خواسته خودمان در ابتدا چه اقداماتی باید انجام دهیم پرداختم، و در ادامه پس از تصمیم گرفتن برای شروع یک فعالیت و یا تغییر یک عادت مخرب باید این را بدانید که مغز آدمی بسیار اقتصادی کار می‌کند، به این معنا که شما وقتی بر اساس عادتهای همیشگی خود رفتار می‌کنید مغز برای انجام این کارها انرژی زیادی صرف نمی‌کند و راههای عصبی برای انجام این روال شکل گرفته و حال اگر بخواهید رفتار جدیدی را شروع کنید نیاز به تشکیل راههای عصبی جدید هم هست؛ بسته به نوع رفتاری که قصد انجام آن‌ را دارید و ویژگیهای فردی معمولاُ 18 روز تا 3ماه و یا حتی 6 ماه زمان لازم هست تا بتوانید رفتار جدیدی را شروع و پس از آن انجام آن‌ را ادامه دهید و عادتهای خود را تغییر دهید.

 فرض کنید برای کم کردن وزن بخواهید ورزش کنید اگر به یکباره بخواهید بروید باشگاه و مانند فردی که چند ماه هست که ورزش را شروع کرده به احتمال زیاد پس از مدت کوتاهی این فعالیت را کنار خواهید گذاشت، برای شروع گامهای کوچک بردارید به قول معروف "سنگ بزرگ علامت نزدن است" مجموعه ای از تغییرات کوچک هستند که منتهی به کارهای بزرگ می‌شوند:

اول قدمت دولت انبوه مجوی           کاهیت نخست بس بود کوه مجوی

 مخصوصاُ از تغییر محیط خود شروع کنید، همین مثال کم کردن وزن و ورزش کردن برای تغییر محیط سعی کنید ابتدا مسافت کوتاهی را که همیسشه برای رسیدن به آنجا سوار ماشین می‌شدید را پیاده طی کنید، دوستانی برای خود پیدا کنید که اهل ورزش کردن و فعالیت جسمی هستند، پرس وجو کنید و باشگاههای محله خود را پیدا کنید، برای خودتان کفش و لباس ورزشی بخرید و خلاصه در محیطی فعال و پرجنب وجوش قرار گیرید.

 برای شروع هر کاری میزانی سختی را تحمل کنید و تاب آوری بیشتری داشته باشید تا این فعالیت و رفتار جدیدی که شروع کرده‌اید برای مغز به صورت یک برنامه روزانه و عادت در بیاید آنوقت خواهید دید که ادامه این فعالیتها و رفتارهای جدید برایتان خوشایندتر و راحت‌تر خواهد بود .

بعضی اوقات هم افراد برای این دست به اقدامی نمی‌زنند و پیگیر کاری نمی‌شوند که می گویند نمیدانم علاقه ام چیست ؟اصلاُ چکار باید بکنم؟ نمیدانم این رشته یا هر چیز دیگری را دوست دارم یا نه؟ فراموش نکنید که علاقه به وجود آوردنی است نه کشف شدنی، انگیزه را باید در خود بسازید وقتی شما گامهای کوچک و اولیه را برمی‌دارید و در محیط قرار می‌گیرید خود این مسیر و محیط گامهای بعدی را که باید بردارید به شما نشان می‌دهد و همینطور کم کم در این مسیر تواتمندتر و با آگاهی بیشتری پیش می‌روید و خواهید دید که چقدر با روز اولی که می‌خواستید شروع کنید فاصله گرفته اید :

تو پای به راه در نه و هیچ مپرس                 خود راه بگویدت که چون باید رفت

بعضی وقتها هم به خاطر ترس از اشتباه کردن و شکست هست که تصمیمات خود را عملی نمی‌کنید ولی اگر شروع نکنید و نخواهید این مسیر را طی کنید، هیچ‌گاه هم نخواهید دانست که آیا این اقدام درست خواهد بود یا غلط؟ دیدگاه خود را نسبت به شکست تغییر دهید، متاسفانه خیلی از افراد وقتی شکستی را تجربه می‌کنند این موضوع را درونی می‌کنند و قابلیتها و توانایی خود را زیر سؤال می‌برند در حالیکه به جای احساس شرم و سرزنش خود باید اینگونه نگاه کنید که حالا من می‌دانم که از این راه به خواسته مطلوب خودم نمی‌رسم و بهتر است راهکارهای دیگری بیابم کودکان اگر از زمین خوردن بترسند هیچ‌گاه راه رفتن را نخواهند آموخت.

پس به طور خلاصه برای شروع و ادامه دادن مسیر جدیدی که برای خود انتخاب کرده‌اید خیلی مهم است که محیط را تغییر دهید و در محیطی قرار بگیرید و با افرادی رابطه داشته باشید که همسو با تصمیم واقدام جدید شما هستند؛ منتظر نباشید که به موضوعی و یا کاری علاقه مند شوید این انگیزه و علاقه کشف شدنی نیست بلکه ساختنی است، تحمل سختی و تاب آوری خود را بالا ببرید و نترسید، فراموش نکنید که ترس برادر مرگ است و البته که دایم خود را با دیگران مقایسه نکنید همواره خودتان را با دیروزخودتان مقایسه کنید تا با دیدن میزان پیشرفت و تغییری که داشتید انگیزه و انرژی بیشتری برای ادامه دادن در خود ایجاد کنید.