تک ستاره‌ها
درباره همایون و قربانی و کارلو آنچلوتی.
روزنامه هفت صبح| یک: هر کنسرت علیرضا قربانی و همایون شجریان، بر ثروت موسیقی ملی ایران می‌افزاید. آن هم در دورانی که از صدها کنسرت ریز و درشت موسیقی پاپ و چهره‌های رسمی‌اش در تالارها و سالن‌ها و صدها تک ترانه و همه آن آهنگ‌ها و آوازهایی که در رادیو و تلویزیون می‌شنویم چیزی دست این گنجینه را نمی‌گیرد.
قربانی و شجریان در دوران سرگرم شدن سالار عقیلی به تبلیغات و مسائل جانبی، تک ستاره‌های هنر امروز ایران هستند. قدرشان را بدانیم. و البته ... و البته آن بخش از موسیقی خودجوش و خانگی که در فضای مجازی در حال جوشیدن هستند و در میانشان کلی صدای بکر و ترانه‌های زیبا و کاورکردن‌های درجه یک پیدا می‌کنید
و این افسوس را دارید که این صداها و این ترانه‌ها نه راهی به مارکت سودجویانه موسیقی پاپ و تماشاگران از خود بی خودش پیدا خواهد کرد و نه فرصتی در تلویزیون و رادیو پیدا می‌کنند.(چه کسی در تلویزیون می‌خواهد ارزش‌ها و کیفیت این تولیدات خانگی را درک کند و ارج بگذارد؟) در چنین شرایطی باید قدر همایون و قربانی را بفهمیم و بدانیم که جایگزین نشدنی هستند.
دو: رئال مادرید طوری بارسلونا را پرپر کرد که به عنوان یک طرفدار قدیمی کاتالان‌ها نمی‌توانیم کوچک‌ترین رجز و کری تا آینده‌ای نزدیک داشته باشیم. رئال مادرید آنچلوتی با سبک بازی هجومی‌اش و رهایی شگفت‌انگیزش از مفهوم سیستم (آن‌طور که گواردیولا و کلوپ در ذهن دارند)
با تکیه بر خلاقیت و استعداد سازماندهی شده ستارگانش، چشم‌نوازترین فوتبال این روزها را نمایش می‌دهد. مطمئن و دقیق. این رئال مادرید تیمی دوست داشتنی است اگر چه حرکات متظاهرانه وینیسیوس یادگاری از همان رئال مادرید اعصاب خرد کن دوره مورینیو است برای ما.
