مزایای پیاده‌ روی طولانی در مقایسه با چند پیاده‌ روی کوتاه

مطالعات تازه نشان می‌دهد که پیاده‌روی طولانی در یک نوبت ممکن است فواید بیشتری نسبت به چند پیاده‌روی کوتاه در طول روز برای کاهش خطر بیماری‌هایی مانند زوال عقل و دیابت نوع 2 داشته باشد. تحقیقات جدید نشان می‌دهند که پیاده‌روی‌های طولانی‌تر ممکن است مزایای بیشتری برای سلامتی افراد داشته باشند.

نتایج پژوهش‌های اخیر حاکی است که پیاده‌روی طولانی مدت نسبت به تقسیم کردن تعداد گام‌ها در طی چندین پیاده روی کوتاه، برای سلامت مزایای بیشتری دارد، حتی اگر مجموع گام‌های روزانه یکسان باشد.

طبق بررسی‌های قبلی، مشخص شده که هرچه تعداد گام‌ها در طول روز بیشتر باشد، احتمال ابتلا به بیماری‌هایی نظیر زوال عقل و دیابت نوع 2 کاهش پیدا می‌کند. اما مسئله چگونگی توزیع گام‌ها، یعنی پیاده‌روی طولانی‌تر یا تقسیم آن‌ها به بازه‌های کوتاه، هنوز به‌طور کامل مشخص نشده بود.

به تازگی مطالعه‌ای در مجله‌ی Annals of Internal Medicine منتشر شده است که برای اولین‌بار به بررسی تاثیر نحوه‌ی توزیع گام‌ها بر پیامدهای سلامتی پرداخته است. به گفته پژوهشگران، این تحقیقات به جزئیات بیشتری از ارتباط میان الگوهای مختلف پیاده‌روی و اثرات سلامتی توجه کرده است.

در این پژوهش، افرادی که کمتر از ۸ هزار گام در روز برمی‌داشتند مورد بررسی قرار گرفتند (اغلب زیر ۵ هزار گام در روز). افرادی که معمولاً بیش از ۱۵ دقیقه به صورت مداوم پیاده‌روی می‌کردند ، در مقایسه با کسانی که تعداد گام‌های خود را در بازه‌های کوتاه‌تر جمع‌آوری می‌کردند، به میزان ۸۰ درصد کمتر در معرض مرگ ناشی از بیماری‌های عمومی و ۷۰ درصد کمتر در معرض بیماری‌های قلبی‌عروقی بودند.

میانگین سنی شرکت‌کنندگان این تحقیقات ۶۲ سال بود که در هر دو گروه احتمال مرگ کلی نسبتا پایین گزارش شد؛ حدود ۴ درصد در گروه پیاده‌روی کوتاه و کمتر از ۱ درصد در گروه پیاده‌روی طولانی.

با وجود این که داده‌های ارائه‌شده نشان‌دهنده ارتباط هستند و نه علت و معلول، اما کارشناسان معتقدند که بدن برای بهره‌مندی کامل از فواید ورزش ، به زمان و تداوم بیشتری نیاز دارد. دکتر رابرت گرشتزن، متخصص قلب و عروق، با اشاره به این مطالعات افزود که پیاده‌روی‌های کوتاه بی‌فایده نیستند، اما گام‌های پیوسته و طولانی اثرات بیشتری دارند.

تحقیق بر پایه داده‌های جمع‌آوری شده از ۳۴ هزار نفر در بریتانیا انجام شد. افراد مورد مطالعه، یک هفته با بهره‌گیری از دستگاه شتاب‌سنج (accelerometer) تحت نظر بودند و داده‌های جمع‌آوری شده بر اساس الگوهای متفاوت پیاده‌روی تنظیم شدند تا مجموع گام‌ها در تمامی گروه‌ها تقریبا برابر باشد.

گروهی که پیاده‌روی‌های طولانی‌تر انجام می‌دادند، بیشتر در پارک قدم می‌زدند، در حالی که گروه دیگر گام‌های خود را با فعالیت‌های روزمره مثل کارهای خانه جمع‌آوری می‌کردند. یافته‌ها نشان داد که افراد کمتر فعال (کمتر از ۵ هزار گام در روز)، به خصوص کسانی که چندین پیاده‌روی کوتاه داشتند، در ده سال آینده بیشتر در معرض خطر بیماری‌های قلبی و مرگ زودرس قرار داشتند.

با وجود محدودیت‌های این پژوهش، متخصصان تاکید دارند که انجام پیاده‌روی‌های طولانی‌تر مزایای بیشتری برای سلامتی به همراه دارد. علاوه بر این، عوامل دیگری مانند شرایط محله‌ها برای پیاده‌روی یا میزان تمرینات قدرتی شرکت‌کنندگان در نظر نگرفته شده‌اند.

دکتر ریشی وادهرا از دانشگاه هاروارد، با اشاره به یافته‌های این تحقیق عنوان کرد احتمال دارد افرادی که پیاده‌روی طولانی‌تری دارند از ابتدا دارای شرایط سلامت بهتری نسبت به دیگران بوده‌اند. او خاطرنشان کرد که داده‌های حرکتی تنها مربوط به یک هفته بوده و ممکن است بازتاب‌دهنده عادات واقعی روزانه نباشد.

دکتر هانا آرم، اپیدمیولوژیست مؤسسه تحقیقات سلامت مداستار واشینگتن، بر اهمیت افزایش فعالیت‌های جسمی تاکید کرد و گفت: «اندکی فعالیت بهتر از هیچ است و بیشتر از آن بهتر. هدف باید افزایش تدریجی فعالیت و تلاش برای انجام پیاده‌روی‌های طولانی‌تر باشد.»