قربانیان بازار آزاد | شکافی عمیق در نظام ارزشی و اخلاقی ایالات متحده

هفت صبح| ‌در لایحه بودجه پیشنهادی جدید جمهوری‌خواهان در مجلس نمایندگان آمریکا، بار دیگر، سلامت عمومی در مقام وثیقه‌ای برای بازی‌های مالی و سیاسی قرار گرفته است. در بخشی از این لایحه که توسط کمیته انرژی و بازرگانی ارائه شده، پیش‌بینی شده است طی 10 سال آینده، ۸۸۰ میلیارد دلار از بودجه برنامه درمانی فدرال موسوم به مدیکید کاسته شود؛ رقمی بی‌سابقه که پیامدهای اجتماعی و انسانی آن هنوز در کانون توجه رسانه‌ها قرار نگرفته است.

مدیکید که از سال ۱۹۶۵ به‌عنوان بازوی مکمل خدمات درمانی ایالات متحده برای اقشار کم‌درآمد، سالمندان، افراد دارای معلولیت‌ و جمعیت بومی راه‌اندازی شده، امروز بیش از ۸۶ میلیون آمریکایی را تحت پوشش دارد. این رقم یعنی نزدیک به یک‌چهارم جمعیت کل ایالات متحده. تحلیل منتشرشده از سوی بنیاد غیرانتفاعی خانواده کایزر نشان می‌دهد که کاهش سالانه ۸۸ میلیارد دلاری در بودجه فدرال مدیکید، معادل ۱۶‌درصد کل سهم دولت فدرال از این برنامه است.

از آنجا که تأمین مالی مدیکید به‌صورت مشترک میان دولت فدرال و ایالت‌ها انجام می‌شود، این فشار مالی به ایالت‌ها منتقل خواهد شد. برای جبران این کاهش، ایالت‌ها ناگزیر خواهند بود حداقل ۶ درصد از کل درآمدهای مالیاتی خود را فقط به حفظ وضعیت فعلی اختصاص دهند؛ امری که به‌ویژه برای ایالت‌های کم‌برخوردارتر مانند می‌سی‌سی‌پی یا ویرجینیای غربی، ناممکن است.

در صورت اجرای کامل این طرح، تخمین زده می‌شود که بیش از ۸.۶ میلیون نفر به‌طور مستقیم از دریافت خدمات درمانی محروم شوند. گروه‌هایی که بیشترین آسیب را خواهند دید عبارت‌اند از: کودکان که ۴۰ درصد از کل افراد تحت پوشش مدیکید را تشکیل می‌دهند، افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن نظیر دیابت و سرطان، سالمندان ساکن خانه‌های مراقبت‌ و نیز جمعیت بومیان آمریکا که به‌طور تاریخی از نظام سلامت رسمی آمریکا طرد شده‌اند.

برای بومیان آمریکا، مدیکید نه‌فقط یک برنامه کمک‌درمانی، بلکه مسیری برای زنده‌ ماندن در برابر تبعیض ساختاری است. حدود ۱.۸ میلیون نفر از سرخ‌پوستان آمریکایی، به دلیل نبود زیرساخت‌های مستقل درمانی، وابسته به مدیکید هستند. در ایالت‌های بزرگی چون آریزونا، نیومکزیکو و مونتانا، این وابستگی تا بیش از ۵۰ درصد از جمعیت قبایلی می‌رسد. در منطقه ناواهو که بزرگ‌ترین منطقه اختصاصی بومیان در آمریکا محسوب می‌شود، شرایط به‌ویژه بحرانی است.

بیمارستان‌های مستقر در مناطق قبیله‌ای، دهه‌هاست که با کمبود بودجه، تجهیزات فرسوده‌ و ترک نیروهای متخصص دست‌وپنجه نرم می‌کنند. رئیس قبیله ناواهو، بوو نایگرن، در دیداری با رابرت اف. کندی جونیور، وزیر بهداشت و خدمات انسانی دولت ترامپ، هشدار داد که حذف یا کاهش سهم مدیکید به معنی تعطیلی کامل برخی مراکز درمانی در منطقه است.

در این دیدار، نایگرن تصاویری از کودکانی را نشان داد که به دلیل نبود امکانات درمانی اولیه جان باخته‌اند و به مواردی اشاره کرد که در آن‌ها نبود آب آشامیدنی سالم یا گرمایش زمستانی باعث مرگ شده است. در داکوتای شمالی، مرگ یک پیرمرد بومی بر اثر یخ‌زدگی در کابین چوبی‌اش، پس از قطع کمک‌هزینه گرمایش، نماد تلخِ این سیاست‌های ناعادلانه شد.

آنچه در دل این پیشنهاد بودجه نهفته است، فراتر از یک تصمیم مالی یا محاسبه کسری است. این طرح بخشی از تلاش جمهوری‌خواهان برای تمدید معافیت‌های مالیاتی دوران ترامپ است؛ معافیت‌هایی که به طور عمده به سود ثروتمندان و شرکت‌های بزرگ وضع شده بودند. برای حفظ این معافیت‌ها، باید منابع مالی تأمین شود ‌ و ساده‌ترین راه برای‌شان، بریدن از سهم فقراست.

همزمان، این سیاست‌ها با شعارهایی همچون «کوچک‌سازی دولت» و «کاهش مداخله فدرال» توجیه می‌شوند. سناتور جانی ارنست، در ویدیویی که در رسانه‌های اجتماعی دست‌به‌دست شد، در پاسخ به این پرسش که با قطع مدیکید، جان میلیون‌ها نفر در خطر خواهد بود، با لحن طعنه‌آمیز گفت: «همه ما یک روز خواهیم مرد!» در ویدیویی دیگر به فقرا توصیه کرد که اگر زندگی جاودان می‌خواهند، باید «مسیح را در آغوش بگیرند».

این سخنان بی‌اعتنا به رنج میلیون‌ها آمریکایی، نشان‌دهنده‌‌ شکافی عمیق در نظام ارزشی و اخلاقی ایالات متحده است؛ شکافی که میان «دولت ناظر بر بازار» و «بازار حاکم بر دولت» کشیده شده و قربانیانش نه تصمیم‌گیران سیاسی، بلکه کودکان سرطانی، مادران بی‌سرپرست، سالمندان منزوی‌ و بومیان به حاشیه ‌رانده ‌شده‌اند.