کاردینال‌هایی که از خبرنگاران فرار می‌کنند
خبرنگاران با کاردینالها تماس می‌گیرند، اما اکثر آنها در مورد رای‌گیری سکوت اختیار می‌کنند
هفت صبح| در گرمای بهاری رم، روزنامه‌نگاران یا زیر آفتاب میدان سنت‌پیتر ایستاده‌اند یا در سایه ستون‌های واتیکان پناه گرفته‌اند اما هدف‌شان یکی است: یافتن سرنخی از کاردینال‌های سرخ‌پوش که از تالار سینود بیرون می‌آیند و می‌توانند رازی درباره جانشین پاپ فرانسیس فاش کنند. این هفته، حدود ۱۸۰ کاردینال از سراسر جهان هر صبح در تالار سینود گرد هم می‌آیند تا پیش از کنکلاو، آیین محرمانه و چندصدساله انتخاب رهبر کلیسای کاتولیک که ۷ مه آغاز می‌شود، با یکدیگر آشنا شوند، دیدگاه‌های‌شان را به اشتراک بگذارند و نامزدهای احتمالی پاپ جدید را سبک‌وسنگین کنند.
کاردینالها در رم این روزها چون ستارگان راک در کانون توجه‌اند. مارینا گارسیا دی‌یِگز، روزنامه‌نگار اسپانیایی که در صحنه تازه‌وارد است، زیرکی‌های کاردینالها را به‌سرعت دریافته و می‌گوید: «هر کاردینال برای مواجه نشدن با ما، روش خودش را دارد. برای مثال، برخی با خودروهای شیشه‌دودی می‌گریزند، برخی کلاه سرخ را برمی‌دارند و پیاده از میدان سنت‌پیتر می‌گذرند تا در میان گردشگران گم شوند و از خیابان ویا دلا کنچیلیازیونه بگریزند.»
مارینا موفق شده با چند کاردینال گفت‌وگو کند، از جمله فرناندو فیلونی، کاردینال ایتالیایی که این هفته نامش در فهرست شانس‌های پاپ جدید بالا آمده است. اما شانس همیشه با خبرنگاران یار نیست؛ یک کاردینال آرژانتینی که در محاصره خبرنگاران قرار دارد، با لبخند می‌گوید: «انگلیسی بلد نیستم که در این لحظه خیلی هم خوب است!»
از میان ۱۸۰ کاردینال، ۱۳۳ نفر واجد شرایط رأی‌دهی‌اند؛ دو نفر به دلایل پزشکی کنار کشیده‌اند. 80درصد رأی‌دهندگان را پاپ فرانسیس برگزیده، از جمله ۲۰ کاردینال که دسامبر گذشته منصوب شدند. فرانسیس از روز عمد از مناطقی چون میانمار، هائیتی و رواندا کاردینال انتخاب کرده که پیش‌تر نماینده‌ای نداشتند تا واتیکان از انحصار سفیدپوستان اروپایی خارج شود. بسیاری از این کاردینالها تا همین هفته گذشته یکدیگر را ندیده بودند. در طول کنکلاو یا همان مجمع انتخاب پاپ جدید، کاردینالها در اقامتگاه ساده کازا سانتا مارتا، جایی که پاپ فرانسیس ۱۲ سال در آن زندگی کرد و کلیسای سیستین که محل رأی‌گیری است، محبوس خواهند بود.
آنها پیش از هر نشست پیش‌کنکلاو و آغاز انتخابات، سوگند سکوت می‌خورند اما تا پیش از انزوای کنکلاو، رستوران‌ها و کافه‌های اطراف واتیکان، از آل پاسِتو دی بورگو تا کافه دِی پاپی، صحنه گفت‌وگوهای واقعی و چالشی کاردینالها با یکدیگر هستند. برخی کاردینال‌های شوخ‌طبع از فرصت استفاده می‌کنند تا با نشت عمدی اطلاعات گمراه‌کننده به مطبوعات، شایعاتی علیه رقبا پخش کنند یا نامزدهای اصلی را تضعیف کنند.
رستوران آل پاسِتو دی بورگو سال‌هاست پاتوق روحانیون رم است. مقاله‌ای قاب‌شده روی دیوار ادعا می‌کند که در کنکلاو ۲۰۰۵، کاردینالها در این رستوران، حین خوردن کاربونارا و تیرامیسو، برای انتخاب ژوزف راتزینگر، پاپ بندیکت شانزدهم، نقشه کشیدند. این هفته، شون پاتریک اومالی، کاردینال آمریکایی مسئول کمیته پیشگیری از سوءاستفاده جنسی روحانیون، از مشتریان این رستوران بود. اومالی ۸۰ ساله برای شرکت در رأی‌گیری واجد شرایط نیست اما برخی او را گزینه‌ای برای پاپی می‌دانند.
دونالد ووئرل، اسقف اعظم پیشین واشنگتن که سال ۲۰۱۸ به دلیل مدیریت ضعیف پرونده سوءاستفاده جنسی استعفا کرد، نیز در این رستوران دیده شده است. آنتونلو فول‌ویماری، صاحب رستوران، عکسی از ووئرل در لباس معمولی نشان می‌دهد و می‌گوید: «از سال ۱۹۶۹ مشتری ماست.» تنها اطلاعاتی که او از کاردینالها به دست آورده این است که می‌خواهند کنکلاو «هرچه زودتر» تمام شود. «همه می‌خواهند به خانه برگردند»، او می‌افزاید، «اما تصمیم‌های اصلی همین‌جا گرفته می‌شود.»
رستوران مارکانتونیو نیز زمانی پاتوق کاردینالها بود، اما به گفته پیشخدمتی، حضورشان به دلیل هجوم روزنامه‌نگاران کمرنگ شده است. کاردینال‌هایی که قصد شایعه‌پراکنی دارند، به طور معمول سراغ گزارشگران کهنه‌کار ایتالیایی می‌روند. آنها با شایعاتی مانند مشکلات سلامتی پیترو پارولین، وزیر امور خارجه واتیکان، یا پخش ویدیویی از لوئیس آنتونیو تاگله، کاردینال فیلیپینی و اصلاح‌طلب که آهنگ «تصور کن» جان لنون را می‌خواند، سعی در تخریب رقبا دارند. کافه دِی پاپی در خیابان ویا وسپازیانو نیز از نقاط تجمع کاردینال‌هاست. ایلدا، مدیر کافه، می‌گوید: «نمی‌دانم کی اینجا هستند، چون آنها را نمی‌شناسم اما طی روزهای بعد، اخبارشان را در روزنامه می‌خوانم.» مشتریان کافه مدام درباره انتخاب پاپ گمانه‌زنی می‌کنند.
ایلدا معتقد است پاپ بعدی باید «کسی باشد که مانند فرانسیس همه را در آغوش بگیرد.» اما برای وینچنزو آرو، سرایدار ساختمانی در نزدیکی واتیکان که کاتولیک غیرفعالی است، این هیاهو اهمیتی ندارد. او می‌گوید: «فقط خوشحالم که به این بهانه خیابان‌ها را تمیز کرده‌اند. اینجا فقط وقتی پاپی می‌میرد تمیز می‌شود.»
