بازی دموکراسی را به هم نزنیم| درباره رای مردم و علی حاتمی

هفت صبح| یک:  دموکراسی حتی در شکل کنترل شده‌اش یعنی امکان تغییر در موازنه قدرت. یعنی فرصتی برای آزمایش شیوه‌های دیگر در مسند قدرت. یعنی دست به دست شدن مناصب مهم. یعنی به مردم بگویید که ناامید نباشید. شما هنوز می‌توانید منشا تاثیر باشید. یعنی آن نگاه سخت و صلب را که می‌گوید نظر مردم آن قدر هم مهم نیست جدی نگیرید. یعنی بدانید که هیچ گروهی عین ماهیت انقلاب نیست و همیشه می‌توان و فرصت تغییرات وجود دارد. این پیام با فضاسازی مردان و زنان خوش‌نیت و خوشقلب اما تندخو و تمامیت خواه تندرو خدشه‌دار شده بود.

گروهی که نه فقط خود را منطبق بر انقلاب و حاکمیت که فراتر از آن منطبق با خود دین و خواسته‌های خداوند می‌دانستند و این موضوع را با صدای بلند اعلام هم می‌کردند. تندروهایی که با رای هوادارانشان بر مسند قدرت نشسته بودند و حالا از کم ارزشی رای مردم می‌گفتند. در فروردین و اردیبهشت امسال آنها تا تسخیر همه شئون کشور فاصله‌ای ناچیز داشتند. تندروهایی که بسیاری از وزیران دولت رئیسی را هم عناصر نامطلوب و غیر ایده‌آل تلقی می‌کردند. اما خب سرنوشت متفاوت رقم خورد.

حالا جدا از مسائلی مثل انسجام حاکمیت و این طور چیزها باید این پالس هم به رای دهندگان مخابره شود که حداقل در چهارسال آینده برخی سیاست‌ها منطق با خواسته‌های شما تغییر خواهد کرد و طرفداران سیاست‌های رادیکال و تندرو هم باید چهارسال این تغییرات را (در چارچوب قانون اساسی) تحمل کنند.

در بخشی از یادداشت‌ ‌عباس عبدی آمده:« فرآیندی که در جوامع دیگر با خشونت‌های فراوان و حتی جنگ داخلی طی شده است، در ایران طی دو ماه جذاب و آرام و با نشاط و بدون آنکه کوچک‌ترین مشکلی پیش‌آید به پایان رسید.» این واقعیتی بسیار مهم است. بگذارید مردم ایران این مسئله را درک و لمس کنند. 

در فرایند تصمیم‌گیری‌های مهم مکانیسم شوراهای عالی در هر عرصه‌ای(امنیت، فضای مجازی، ‌اقتصاد، ‌فرهنگی و...)حضوری سرنوشت ساز دارند که تصمیم‌گیری‌های کلان را در کانال‌هایی عجیب و منحصر به فرد قرار می‌دهند. این شوراهای عالی ضریب توان دولت‌ها و یا مجلس‌ها در تغییر قوانین بالادستی را به شدت محدود می‌کنند. به این‌ها محدودیت حکمرانی دولت بر نیروی انتظامی و یا صدا و سیما را هم در نظر بگیرید تا متوجه محدودیت‌های بازی دموکراسی در ایران بشوید. عزیزان تندرو  در چنین زمین بازی سختی،  نیازی نیست که دلهره تغییرات عجیب را داشته باشید. آرام باشید و صبوری کنید و به رای مردم گردن بنهید. ارادت!

دو: سالروز تولد علی حاتمی است  . حاتمی را به خاطر فصل‌هایی از حاجی واشنگتن و به خاطر دو فیلم قلندر و خواستگار دوست دارم. او از‌ آن دسته آدم‌هایی بوده که شیوه زندگی و شخصیتش از فیلم‌هایش جالب‌تر بوده‌اند. می‌شود یک سریال پرو پیمان از زندگی‌اش و سختکوشی‌اش و اعتقاداتش ساخت.