یادداشت| اعضای احترام برانگیز کابینه سیزدهم
در کابینه متنوع دولت سیزدهم می‌توان افرادی را یافت که عملکرد احترام برانگیزی داشتند
هفت صبح| دولت سیزدهم به طور غیرمنتظره‌ای پایان یافت و اعضای این دولت که احتمالا امیدوار بودند که چه بسا هشت سال در کابینه باقی بمانند حالا تنها چند هفته زمان دارند تا پاستور را ترک کنند، به خصوص که بعید به نظر می‌رسد هیچ یک از اعضای کابینه فعلی در دولت آقای پزشکیان حضور داشته باشند. در کابینه متنوع دولت سیزدهم می‌توان افرادی را یافت که عملکرد احترام برانگیزی داشتند:
یک: حسین امیرعبداللهیان: شهید امیرعبداللهیان مدارج تبدیل شدن به وزیر امور خارجه را به درستی پیموده بود. او فارغ‌التحصیل دانشکده وزارت امور خارجه بود و سال‌ها به عنوان دیپلمات در پرونده‌های مختلف سیاست خارجه حضور داشت. آقای امیرعبداللهیان در شرایطی وزارت امور خارجه را در اختیار گرفت که این وزارتخانه زیر سایه حضور هشت ساله جواد ظریف قرار داشت.
آقای امیرعبداللهیان برای خروج از سایه آقای ظریف(کسی که او را در سال ۱۳۹۵ از معاونت عربی و آفریقایی وزارت امور خارجه کنار گذاشته بود) تلاش نکرد که به دولت پیشین طعنه بزند. آشنایی او با منطقه و همچنین روابط خوبش با سپاه قدس باعث شد که طی دوران پس از عملیات طوفان الاقصی، نقش آقای امیرعبداللهیان در سیاست خارجه پررنگ‌تر شود. قاعدتا مرگ دلخراش او تحت تاثیر مرگ رئیس‌جمهور و همچنین انتخابات قرار گرفت، اما تردیدی نیست که ایران دیپلمات برجسته‌ای را از دست داد.
دو: عزت‌الله ضرغامی: اطلاعات دست اولی نداریم اما به نظر می‌رسد که آقای ضرغامی یکی از منفصل‌ترین اعضای کابینه سیزدهم بود که رابطه‌اش با دولت صرفا بر اساس رابطه‌اش با رئیس‌جمهور شکل گرفته بود. آقای ضرغامی احتمالا تنها عضو کابینه بود که در حوادث غم انگیز سال ۱۴۰۱ موضع همدلانه‌ای نسبت به معترضان داشت و بر فهمیدن حرف نسل جدید تاکید کرد.
او و احتمالا به خاطر سابقه‌اش در صدا و سیما همواره بر لزوم ارتباط حاکمیت با گروه‌های مختلف سیاسی و اجتماعی تاکید دارد. آقای ضرغامی به طور هوشمندانه‌ای وارد فعالیت‌های انتخاباتی اعضای دولت سیزدهم نشد و از مباحث انتخاباتی فاصله گرفت چرا که به خاطر شخصیت باسابقه و مستقلش احتمالا می‌دانست که می‌تواند به حیات سیاسی‌اش حتی خارج از دولت سیزدهم ادامه دهد. او در انتخابات هم از فرد خاصی حمایت نکرد.
سه: محمد مخبر: آن‌هایی که از عملکرد آقای مخبر در ستاد اجرایی فرمان امام و به خصوص در مورد تولید واکسن رضایت ندارند شاید از قرار گرفتن نام او در این فهرست ناخشنود باشند. اما آقای مخبر به عنوان معاون اولی که بار اجرایی دولت بر دوش او بود عملکرد قابل قبولی داشت. پس از حادثه سقوط هلیکوپتر حامل رئیس‌جمهور، آقای مخبر به عنوان دومین شخص اجرایی هدایت کابینه را بر عهده گرفت و احتمالا طبیعی‌ترین گزینه برای تداوم دولت سیزدهم بود.
با اینکه می‌دانیم نامزدی برای انتخابات ریاست‌جمهوری چقدر وسوسه‌برانگیز است اما آقای مخبر به هر دلیلی از رقابت در انتخابات سرباز زد و حتی برخلاف بسیاری از اعضای کابینه وارد فعالیت‌های انتخاباتی هم نشد. سفر او به روسیه آن هم در آستانه انتخابات و همچنین تماس با رئیس جبهه اصلاحات در روز انتخابات نشان داد که آقای مخبر در هدایت دولتی که به طور ناگهانی در اختیارش قرار گرفته بود امانت دار خوبی بود.
