چرا کودکم لجبازی میکند؟
لجبازی، رفتار ناسازگاری است که با پافشاری بر عقیده و خواست خود و مخالفت با دیگران شناخته میشود.
حوریه پورعلی، کارشناس ارشد روانشناسی بالینی| بررسی هر گونه رفتار در کودکان و نوجوانان منوط به دانستن ویژگیها و تغییرات رشدی کودک و نوجوان است چرا که مثلا رفتاری در دو سالگی کودک یک رفتار ناسازگار و نابهنجار نیست ولی همین رفتار اگر از کودکی 4 ساله سر بزند به عنوان یک مشکل رفتاری شناخته میشود .
لجبازی کردن کودکان نیز در سنین تقریبا 2 سالگی تا 3 سال و همچنین نوجوانان عادی است چرا که کودک در این هنگام اعلام استقلال میکند و با لجبازی کردن سعی بر اعلام استقلال و وجود خود به عنوان موجودی منحصر بفرد دارد. فرزندتان که زمانی کاملاً وابسته به شما بود، اکنون توانایی فیزیکی و ذهنی لازم برای کشف و بررسی جهان اطرافش به طور مستقل را دارد.
مثلاً اصرار او به پوشیدن لباس مشخصی، اینکه بخواهد خودش غذایش را بخورد و... همگی از نشانههای استقلال فزاینده کودک شماست.
در سن دو تا سه سالگی، فرزندتان به تقلا و کشمکش برای کسب استقلال ادامه خواهد داد. او در حین کاوش و وارسی چیزها، از شما فاصلهی بیشتری میگیرد و مرتب محدودیتهایی را که برایش تعیین کردهاید ارزیابی و امتحان میکند. مثلاً با رنگآمیزی روی دیوارها، حتی اگر به او بگویید این کار را نکند یا خارج شدن از اتاق یا پایین آمدن از روی صندلیای که او را به علت بدرفتاری آنجا گذاشتهاید.
همچنین جملههای آشنای «خودم میتونم»، «من»، و «خودم» احتمالاً یکی از اصلیترین حرفهای این روزهای او خواهد بود.
نوجوانان هم به همین شکل برای اعلام استقلال خود دایم به شما نه میگویند و بر خواست خود پافشاری میکنند.
حال اگر از این روند طبیعی رشد و لجبازی کودک بگذریم علل ایجاد لجبازی در کودک میتواند دخالت بیش از حد در کارهای کودک و کنترل کردن دایم او باشد، کودک نیاز دارد دایما به اطراف بدود و تحرک داشته باشد دخالت همیشگی والدین و امرونهی کردن به کودک باعث بداخلاقی و لجبازی او با شما میشود؛ همچنین وادار کردن کودک به شتابزدگی در کارها و اینکه بتواند به سرعت کارهایش را انجام دهد، خستگی، گرسنگی و بیماریهای جسمی باعث لجبازی و بدخلقی کودک میشود به او فرصت انجام کارهایش و فرصت انتخاب کردن را بدهید. همچنین روال یکنواخت و ثابت در برنامه زندگی هم کودک را عصبی میکند او نیاز به تفریح و برنامههای متنوع دارد.
در مواقع لجبازی کودک خونسرد باشید و ناراحتی نکنید بلکه با حفظ آرامش خود مانع از رفتارهایی مانند کوبیدن سر و یا رفتارهایی که برخی کودکان در این مواقع انجام میدهند و به خود آسیب میزنند شوید. او را تنبیه نکنید بلکه پس از آرام گرفتن با توجه به سن کودک آنگونه که او متوجه صحبتهای شما بشود با او صحبت کنید و بر عدم تکرار چنین رفتارهایی تاکید کنید.
هنگام خواب یا تمام شدن وقت گردش و مراجعت به منزل و... از کودک نظر نپرسید که برویم؟ زیرا در پاسخ کلمهی نه را به طور مداوم تکرار خواهد کرد بلکه اورا از کاری که باید انجام شود آگاه کنید و با صحبتها و رفتاری دلنشین و جذاب فرزند خود را هدایت نمایید.