ما هم سپاسگزار هستیم. پس چی!
چهار نکته درباره فردین، زادگاه، دولت و سینما.
روزنامه هفت صبح| یک: یکی از خوانندگان روزنامه زنگ زده بود و اعتراض داشت به این‌که چرا جایگاه آقای فردین رعایت نمی‌شود. راستش جوابی در این مورد نداشتیم و طول کشید تا بتوانیم دلیل گلایه این خواننده عزیز را تجزیه و تحلیل کنیم و خب معلوم شد مربوط به یک مطلب قدیمی است که در آن نوشته بودیم وثوقی در دهه پنجاه بازیگر مطرح‌تری نسبت به فردین بوده. این دوست ما عقیده داشت مطرح شدن وثوقی در دهه پنجاه همه و همه زیر سر توطئه‌ها و دسیسه‌های اشرف پهلوی بوده. به هرحال از ما قول گرفتند درباره فردین و جایگاهش یک مطلب تکمیلی و ترمیمی برویم. چشم.
دو: یک موجی در فضای مجازی به راه افتاده که شهروندان در جلوی دوربین ظاهر می‌شوند و مختصات شهر محل زندگی خود را توضیح می‌دهند. مطمئنا توصیفات این دوستان خیلی هم کامل و دقیق نیست اما هرچه هست حرکت جالبی است.
سه: دولت رئیسی دولت خوش اقبالی است که این‌گونه از سوی نهادهای خارج از دولت و جزو حاکمیت، مورد پشتیبانی قرار می‌گیرند. دیروز معاون سیاسی نیروی دریایی سپاه از توفیق‌های دولت در کنترل قیمت دلار ستایش کرده بود.
یعنی دو سه روز است که مقامات مختلف می‌گویند چقدر عالی است که دلار از پنجاه تومان گرانتر نشده است. آقای زاکانی شهردار تهران از پیش‌بینی دشمن در رسیدن دلار به 100 تومان روایت کرده بودند (روز اولی که آقای رئیسی در دولت حاضر شد و وزرا دولت قبل بر مسند بودند اذعان می‌کردند دلار به زودی به ۱۰۰ تا ۱۵۰هزار تومان خواهد رسید)،
آقای اسحاقی رئیس اتاق ایران و عراق از توطئه دشمن برای دلار 70 و یا 80 تومانی حرف زده‌اند و همین معاون محترم سیاسی نیروی دریایی از نقشه رسیدن به دلار 200 تومانی پرده برداشته‌اند (دولت دلاری که می‌خواست ۲۰۰هزار تومان و تورمی که ۳ رقمی شود را مهار کرد)
به هرحال دولت رئیسی باید قدر بداند این حجم پشتیبانی مقامات در نقاط خارج از دولت را و ما هم که باید سپاسگزار باشیم که دلار فقط تا پنجاه تومان بالا کشید و قرار بوده طبق نقشه خیلی بالاتر از این حرف‌ها برود.
چهار: سال 2023 سال عجیبی برای سینمای جهان بود. پر از فیلم‌های مهم که هنوز هم بسیاری از آنها را ندیده‌ام. اما در میان آنهایی که دیده‌ام فیلم ویکتور اریسه کارگردان کهنسال اسپانیایی عجیب روی ذهنم تاثیر گذاشته است. فیلمی با نام چشمانت را ببند.
بعد از این فیلم کار تاد هینز یعنی فیلم «می دسامبر» و فیلم وس اندرسون یعنی استروید سیتی کارهای قابل ذکر امسال بوده‌اند و البته که چشم به راه دیدن فراری از مایکل مان، ناپلئون از ریدلی اسکات، برگ‌های افتاده از آکی‌کوریسماکی و بدبخت‌ها یا همان پورتینگز از یورگوس لانتیموس هستم. سال فوق‌العاده‌ای بود.
