متخصصان بیهوشی رخ به رخ کرونا
نزدیک به ۱۰روز پیش تصویری منتشر شد که سه نفر از متخصصان بیهوشی بیمارستان مسیح دانشوری را روی تخت بیمارستان آن هم بخش مراقبت‌های ویژه نشان می‌داد آن هم به دلیل ابتلا به ویروس کرونا، دکتر بابک فروتن، دکتر محمود ایروانی و دکتر علی‌اکبر موسی‌خانی که یکی از آنها یعنی دکتر ایروانی شنبه همین هفته از دست رفت.
علیرضا سلیمی رئیس انجمن علمی متخصصان بیهوشی هم به همین مناسبت اعلام کرد که وضعیت ابتلا و فوت ناشی از کرونا بین متخصصان بیهوشی خیلی بد است و تا الان علاوه بر دکتر ایروانی، سه نفر دیگر از متخصصان بیهوشی در بیمارستان‌های مختلف شهید شده‌اند و حتی در یکی از بیمارستان‌ها، هر هفت متخصص بیهوشی به کرونا مبتلا شده‌اند.
اینطور که کاظم محمدی، یکی از متخصصان بیهوشی بیمارستان گیلان به هفت صبح می‌گوید دلیل درصد بالای ابتلای این دسته از متخصصان به کرونا نزدیکی آنها به بیمار است. او می‌گوید: «خیلی‌ها فکر می‌کنند متخصص بیهوشی فقط ناظر بر بیهوش شدن بیمار در اتاق عمل است اما اینطور نیست.
خیلی از متخصصان بیهوشی متخصص مراقبت‌های ویژه هم هستند و اغلب بیمارانی که با علائم تنفسی و ریوی وارد بخش مراقبت‌های ویژه می‌شوند بلافاصله توسط یک متخصص بیهوشی بررسی می‌شوند، اگر نیاز به لوله گذاری و حمایت تنفسی داشته باشند ما این کار را برایشان انجام می‌دهیم. همچنین وقتی حمله قلبی ریوی رخ می‌دهد ما اولین متخصصی هستیم که بالای سر بیمار قرار می‌گیریم یعنی نه تنها مجبور به لمس بیمار هستیم بلکه نفس به نفس او قرار می‌گیریم.»
او در جواب اینکه مگر وسایل حفاظتی در اختیار آنها قرار ندارد می‌گوید: «در بیمارستان‌ها، شهرستان‌ها، لباس‌ها و ماسک‌هایی که می‌توانند از متخصص مراقبت کنند در شرایطی که او مثلا یک ربع تا نیم ساعت نفس به نفس بیمار می‌شود، آنقدر زیاد نیست، ضمن اینکه در برخی موارد شرایط آنقدر اورژانسی است که نمی‌شود تمام نکات ایمنی را رعایت کرد و ما یک جورهایی تن به ریسک ابتلا می‌دهیم.
او از باز شدن اتاق‌های جراحی هم اعلام نگرانی می‌کند و می‌گوید: «گویا قرار است اتاق‌های جراحی باز شوند، این یعنی مردم به صورت گسترده وارد بیمارستان‌ها و اتاق‌های جراحی شوند، این بارِ کاری زیادی برای متخصصان بیهوشی ایجاد می‌کند. اغلب ما به شدت خسته و فرسوده هستیم، ممکن است خیلی از ما مبتلا باشیم بدون اینکه بدانیم یعنی ورود تعداد زیادی بیمار به اتاق‌های جراحی آن هم برای جراحی‌های نه چندان ضروری می‌تواند هم خطر زیادی را متوجه ما کند و هم خود بیماران را تهدید می‌کند.
خیلی سخت است که بگوییم نباید اتاق‌های جراحی باز شوند اما وضعیت ما واقعا بد است. خیلی از همکاران در تخصص‌های دیگر تحت فشار کرونا نبوده‌اند و حالا آماده انجام جراحی هستند، خیلی از همکاران که درگیر کرونا هستند با باز شدن اتاق‌های جراحی تغییری در کارشان ایجاد نمی‌شود .
اما ما تخصصی هستیم که در هر دو بخش باید فعال باشیم و با توجه به شناختی که از وضعیت همکاران بیهوشی دارم فکر می‌کنم نه تنها کشش این کار را ندارند بلکه واقعا در خطر هستند. وظیفه ما کمک به مردم است و تا اینجای کار هم چیزی کم نگذاشته‌ایم اما باید فکری هم به حال وضعیت ما بشود و اگر می‌خواهند اتاق‌های جراحی را باز کنند باید برای این بخش از قبل تصمیم درستی بگیرند.»
