خودکشی جوخه انتحار

روزنامه هفت صبح، امیر پایدار | بازی‌های ابرقهرمانی که بر اساس دنیای مارول و دی سی ساخته شده‌اند تا قبل از سال ۲۰۰۹ و ظهور استودیو «راک استدی» عموما عناوین لایسنسی متوسط یا ضعیفی بودند که معمولا همراه با فیلم‌هایشان تنها برای به جیب زدن پول منتشر می‌شدند. اما این طلسم در نهایت در سال ۲۰۰۹ و با عرضه عنوان «Batman Arkham Asylum» شکسته شد.


عنوانی که استانداردهای جدیدی را برای عناوین ابرقهرمانی تعریف کرد و در ادامه با عرضه نسخه دوم و سوم این سری، موفق شد تا نه تنها به عنوان بهترین بازی ابرقهرمانی تاریخ، بلکه به عنوان یکی از بهترین عناوین نسل هشتم و هفتم در تاریخ ثبت شود. مواردی مانند سیستم مبارزات، داستان‌سرایی و وفاداری فراوان به کمیک‌های بتمن از جمله مواردی بودند که نقش بسزایی در موفقیت سه‌گانه Arkham داشتند. بدین صورت استودیو راک‌استدی با عرضه این سه‌گانه تبدیل به یکی از بهترین استودیوها در زمینه ساخت بازی شد و انتظارات از اثر بعدی آن‌ها چیزی کمتر از یک شاهکار نبود.

در سال ۲۰۲۰ بود که در نهایت عنوان جدید راک‌استدی معرفی شد. بازی «Suicide Squad: Kill the Justice League» جدیدترین ساخته استودیو راک استدی برای PC و کنسول‌های نسل نهمی ایکس باکس سری ایکس اس و پلی‌استیشن ۵ معرفی شد. عنوانی که از همان نمایش اولیه با موج شدیدی از انتقادات همراه بود. وضعیت تا حدی پیشرفت که عرضه بازی همراه با چند تاخیر مواجه شد.

اما در نهایت بالاخره روز موعد فرارسیده و آخرین ساخته استودیو راک‌استدی مدتی نه چندان قبل عرضه شده‌ است. حال باید دید آیا راک‌استدی موفق شده تا یک شاهکار دیگر را روانه بازار کند و دوباره استاندارد عناوین ابرقهرمانی را جابه‌جا کند یا بازی Suicide Squad همان طور که پیش‌بینی می‌شد به یک شکست تبدیل شده‌است. یکی از دلایل موفقیت سری آرکهام نحوه روایت و داستان خاص و تاریک این سه‌گانه بود.

راک استدی علاوه بر روایت یک داستان جذاب، توجه فراوانی هم به شخصیت‌پردازی و روابط بین شخصیت‌ها کرده بود. به نحوی که مخاطب به صورت کامل با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کرد و تقابل این شخصیت‌ها در طول داستان به یکی از جذاب‌ترین بخش‌های این سری تبدیل شده بودند. انتظار می‌رفت در سوساید اسکواد هم شاهد چنین داستان و شخصیت پردازی کاملی باشیم، اما متاسفانه دیگر خبری از آن ظرافت و جزئیات نیست و باید گفت سوساید اسکواد تبدیل به یک اثر کلیشه‌ای ابرقهرمانانه شده که تنها در بخش‌های کوچکی از آن می‌توان رد پای راک استدی را پیدا کرد.

داستان بازی بر روی کاغذ به شدت جذاب به نظر می‌رسد. وقایع داستانی پنج سال بعد از آخرین شماره بتمن آرکهام شروع می‌شود. در جایی که شخصیت برین‌یاک به شهر متروپلیس حمله کرده و با کشت و کشتار مردم و تسخیر ذهن ابر قهرمانان لیگ عدالت که شامل بتمن، سوپرمن، فلش و گرین لنترن می‌شوند، از آن‌ها برای کنترل شهر استفاده می‌کند. با این تفاسیر سازمان دولتی A.R.G.U.S برای نجات از این شرایط تصمیم می‌گیرد تا گروهی از خطرناک‌ترین زندانیان زندان آرکهام را برای نجات متروپلیس راهی این شهر کند.

شخصیت‌های بومرنگ، کینگ شارک، دد‌شات و هارلی کوئین در قالب گروه «Task Force X» که ما کنترل‌ آن‌ها را بر عهده داریم، به شهر متروپلیس اعزام می‌شوند تا تک‌تک اعضای لیگ عدالت را از بین ببرند و در نهایت دنیا را نجات دهند. اگر تا به این جا فکر کرده‌اید که داستان عامل اصلی نابودی سوساید اسکواد بوده، باید بگویم سخت در اشتباه هستید. این لول‌دیزاین این اثر است که آن را به سمت نابودی و شکست برده است.

سوساید اسکواد یک عنوان لوتر-شوتر لایو سرویسی است. عناوین لوتر شوتر عموما با این طرز فکر توسعه می‌یابند که به لطف پاداش‌ها و محتوای رایگان تا مدت‌ها گیمر را سرگرم نگه دارند و همیشه مرحله یا محتوای جدیدی را در اختیار او قرار دهند. سوساید اسکواد هم با همین طرز فکر توسعه یافته، اما به هیچ عنوان نمی‌تواند یک عنوان سرگرم کننده برای مدت طولانی باشد.

در عمل باید گفت چیزی به نام لول دیزاین مراحل در این عنوان وجود ندارد. کلیت بخش داستانی بازی تشکیل شده از سه یا چهار مرحله که مدام با شخصیت‌های جدید و در نقاط مختلف مترو پلیس تکرار می‌شوند. حتی مراحل فرعی هم تکرار همین مراحل اصلی هستند. تعدادی دشمن را از بین ببر، از یک اتومبیل در طول مسیر در مقابل دشمنان مراقبت کن و تعدادی بازمانده را نجات بده.

این کلیت چیزی است که در طول بیست ساعت از تجربه سوساید اسکواد در اکثر مواقع درگیر آن بودم. در این بین هم تعدادی باس فایت و مبارزه با افراد «لیگ عدالت» در بازی وجود دارد که مبارزه با آن‌ها هم هیچ جذابیت خاصی نداشته و مبارزه با اکثر آن‌ها کاملا تکراری و یکنواخت است. حتی مبارزه پایانی بازی هم تکرار همان مبارزات با سایر باس‌ها است.

جوایز و پاداش‌ها یکی دیگر از مواردی هستند که گیمر را مجاب به تجربه و تکرار عناوین لایو سرویس می‌کند. متاسفانه باید گفت سوساید اسکواد در این بخش هم به صورت کامل شکست خورده است. به بیان دیگر باید گفت این عنوان سیستم لول را تنها برای پلیر تعریف کرده است و دشمنان دارای هیچ سیستم لولی نیستند و بدین صورت هیچ فرقی ندارد که با همان اسلحه اولیه بازی را پیش ببرید یا بهترین اسلحه بازی را برای کشتن دشمنان در دست بگیرید.

در عمل هیچ‌گونه پیشرفتی در دشمنان دیده نمی‌شود که بخواهیم با سلاح‌های قوی‌تر با آن‌ها مبارزه کنیم و تنها تنوع آن‌ها در طول داستان به شکل محدودی افزایش پیدا می‌کند. این بازی را به راحتی می‌توان به عنوان ناامید کننده‌ترین بازی چند سال اخیر معرفی کرد. عنوانی که خیلی خوب نشان می‌دهد ساخت بازی «لایو سرویس» کار هر استودیویی نیست. راک استدی که روزی شاهکار تحویل می‌داد، حال با سوساید اسکواد یکی از ضعیف‌ترین عناوین نسل نهم را روانه بازار کرده‌است. 

شرح عکس: طراحی شخصیت بزرگ‌ترین نقطه قوت این معجون ضعیف است