یادداشت امیر حاج رضایی : فروتن تر از خاک
ایمان/ شاخه درختی است پشت پنجره / گاهی لباس برگ می پوشد / گاهی لباس برف / اما همیشه هست.
عادل فردوسی پور را همچون فرزندم دوست دارم به ویژه وجه انسانی او را. می دانستم او تدارک گسترده ای برای بازتاب مرگ باورنکردنی هادی دیده است. دردنامه تصویری او را از پرواز ابدی نوروزی در ذهن مجسم می کردم. بی صبرانه منتظر دوشنبه شب بودم اما این برنامه را از دست دادم. فقط به یک دلیل ساده و روشن. بیماری مادرم.
در کنار او هستم. روزها و شبهای متوالی است که به تیمار او مشغولم اما بی خوابی و خستگی، مقاومت را از من گرفت و تسلیم خواب شدم. همان بلایی که بر سر نوجوان فیلم مسافر کیارستمی آمد، بر سر من نازل شد. آن پسر نوجوان در سفری اودیسه وار از شهرستانی دوردست برای تماشای یک مسابقه فوتبال خود را به ورزشگاه امجدیه رسانده بود اما از فرط خستگی، روی سکوهای سیمانی ورزشگاه و قبل از اینکه مسابق شروع شود، به خواب رفت و زمانی بیدار شد که مسابقه تمام شده بود و ورزشگاه خالی از جمعیت
حس آن نوجوان را پس از سالها درک کردم. زمانی که زنگ تلفن برنامه نود مرا از خواب بیدار کرد، سراسیمه و خواب آلود جملاتی در رسای قهرمان ناکام این دردنامه بیان کردم و آرزو نمودم این مرگ در ما استحاله ای به وجود آورد تا جوانمردی و ( آدم بودن) رخت بربسته از این فوتبالمان را دوباره بیابیم.
به درستی نمی دانم چه چیزهایی گفتم اما به محض قطع ارتباط پیام مشمئز کننده ای روی صفحه تلفن همراهم نقش بست. جشنواره ای از فحاشی و هتاکی با رکیک ترین الفاظ. می دانم ریشه این ناجوانمردی کجاست چون که قبلا هم به دنبال یک موضع گیری شرافتمندانه و صریح و روشن مورد هتک حرمت قرار گرفته بودم.
آن موضع علیه جریان فاسد فوتبال ایران بود که سردرمداران آن را به هراس انداخت. گرچه اظهارات من موجب قطع ریشه های آن فساد نشد اما به رسوایی شان کشاند. آنها آنقدر ترسو و حقیر هستند که با استفاده از شماره های بی نام و نشان، به زعم خودشان می خواهند دهان های حق گو را ببندند تا بتوانند در پشت ریا و دروغ به مقاصد کثیف خودشان دست یابند. یک ضرب المثل روسی می گوید مگس هر چقدر ریزتر باشد آزارش بیشتر است.
در محله و خانواده ای بزرگ شدم که به من آموخته اند که از پل نامرد رد نشو. بگذار آب تو را ببرد.
یا ما سر دشمن بکوبیم به سنگ یا او سر ما به دار سازد آونگ، در هر دو صورت برنده ایم چون که شرافتمان حفظ خواهد شد و آنها با شرافت نداشته شان در لجن زاری که زندگی می کنند دست و پا خواهند زد.
امیدوارم خداوند به فحاشان ما ادب عنایت فرماید و آنها بدانند تا زمانی که شمع وجودم خاموش نگشته با فساد در فوتبال مبارزه خواهم کرد و این رسالت من است.
طالب حقیقت باید فروتن باشد. فروتن تر از خاک. دهان های آلوده نمی توانند بر حقیقت سایه ای بیفکنند زیرا حقیقت یعنی خداوند همانی که بالاترین دستهاست.
شما همان مگس های ریزی هستید که می خواهید در جولانگاه سیمرغ پرواز کنید. این هم از سطحی بودن و حقیر بودنتان حکایت می کند. این جنگ نابرابر ادامه خواهد داشت. شما هستید و یک لشگر اراذل و ما هستیم و ایمان به خدای یگانه
توضیح: این یادداشت امیر حاج رضایی است که در شماره امروز روزنامه هفت صبح منتشر شده است
