آهنگساز واقعی آلبوم «نی نوا» کیست؟

جمشید عندلیبی نوازنده برجسته نی، در چهلمین سال انتشار آلبوم «نی‌نوا»، درگذشت. او در تکنوازی قطعاتی از این آلبوم نقش داشت و بعضی‌ها حتی او را سازنده اثر می‌دانند اما خودش اردیبهشت 98 در گفتگویی متواضعانه به همه ابهامات پاسخ داده: ۳۰ سال است درباره اثر «نی نوا» می‌نویسند «آهنگساز حسین علیزاده، تک‌نواز: جمشید عندلیبی». در اصل همین طور بوده که آهنگساز این اثر آقای حسین علیزاده از دوستان صمیمی من و از مفاخر موسیقی ایران است. ما با هم همکاری تیمی زیادی داشتیم و بارها شده نظراتمان ارائه داده و گفته‌ایم اگر در فلان جا و فلان کار چنین کاری را انجام بدهیم درست‌تر است و در نهایت هم یک شیوه را انتخاب کردیم.

اما چنین کاری به این معنی نیست که من آهنگسازم و ایشان نیست. شکی در این موضوع نیست که ایشان (حسین علیزاده) آهنگساز بسیار خوبی هستند چرا که وی دارای بیان تازه‌ای بود که اصلا من به خاطر همین نوع نگرش پیش آقای علیزاده رفتم که این هنرمند کاری برای نی فکر کنند. من هم به او گفتم: «چیزی که در توانم هست همین نوازندگی نی است که تمام تلاشم را می‌کنم.» در این راه هم پیشنهاداتی را ارائه دادم ولی شکی در این موضوع نیست که ایشان آهنگساز اثر نی نوا بوده است. من در آهنگسازی اصلا نقشی نداشتم و تک‌نوازی کار بر عهده من بوده است. البته که این ادعا را می‌توانم بکنم که تک‌نوازی من عاشقانه بوده است.

جمشید عندلیبی در دوازدهم اسفندماه سال ۱۳۳۶ در یک خانواده موسیقی‌دوست در سنندج به دنیا آمد. او برادر کوچک‌تر محمدجلیل عندلیبی آهنگساز و نوازنده سنتور است. زیرنظر اساتیدی چون  محمدرضا لطفی،  نورعلی‌خان برومند، حسن کسایی کار کرد و سپس در دهه 60 با پرویز مشکاتیان و حسین علیزاده در گروه عارف همکار شد.

جمشید عندلیبی، در بخشی از مهم‌ترین آلبوم‌های موسیقی سنتی ایران، چون بیداد، نوا، کیش مهر، دستان، بی‌قرار، دود عود، سخن تازه، آسمان عشق، یاد ایام، رسوای دل، پیام نسیم، دل مجنون و سرو چمان با محمدرضا شجریان و شهرام ناظری همکاری نزدیک داشته است و آلبوم‌های میهمان تو، پاییز نیزار و مونس جان از جمله فعالیت‌های او در زمینه آهنگسازی است

معروف‌ترین اثر جمشید عندلیبی تکنوازی نی در آلبوم «نی‌ نوا» است. بیست‌و‌شش‌ساله بود که برحسب علاقه برای همکاری در کاری جدید با محوریت نی، با حسین علیزاده همکاری کرد. عندلیبی در این کار از نی هفت‌بند، که ریشه در اصفهان و مرکز ایران دارد، استفاده کرده است. او در استودیو فقط یک بار نی را نواخت و همان یک بار ضبط شد و در آلبوم قرار گرفت. شیوه نی‌نوازی او در این اثر تحسین همه موسیقیدانان بزرگ ایرانی را برانگیخته و چنان که خودش گفته بار‌ها برای پاسخ به پرسش‌های متعدد موسیقی‌دوستان درباره این اثر به کشور‌های مختلف سفر کرده است.