طالبان خارجی‌ها را دوست دارد
توجه حاکمان افغانستان به گردشگری
هفت صبح| گروه طالبان که قدرت را در افغانستان به دست دارد، اخیرا متوجه شده که نمی‌تواند از خیر پولی که توریست‌های خارجی به این کشور سرازیر می‌کنند، بگذرد.
گزارش تازه آسوشیتدپرس می‌گوید، در سال 2021 تنها 691 توریست خارجی به افغانستان سفر کرده بودند. این رقم در 2022 به دو هزار و 300نفر رسید و در نهایت سال گذشته میلادی، هفت هزار گردشگر خارجی به افغانستان سفر کردند.
در گزارشی که آسوشیتدپرس منتشر کرده، کلاس درسی شامل 30 مرد توصیف شده که همگی آماده‌اند تا مدیریت جهانگردی یاد بگیرند و برای جذب بیشتر توریست، آستین بالا بزنند. اما اتفاقات اخیر را شاید بهتر است از زبان توریست و دوست شیلیایی بشنویم که در ماه‌های اخیر سفری سه‌گانه به ایران، افغانستان و پاکستان داشت. کریستین موقع حرف زدن از سفرش به افغانستان چشمانش می‌درخشد و می‌گوید، حتما یکبار دیگر به کابل برخواهد گشت.
او خاطره جالبی از مواجهه با طالبان در سفارتخانه افغانستان در تهران دارد و تعریف می‌کند که مقامات سفارتخانه از اینکه مردی شیلیایی این همه راه آمده تا از افغانستان دیدن کند، شعف‌زده شده بودند و حتی در بین حرف‌هایشان می‌گفتند که حاضرند امنیت او را در خاک افغانستان تامین کنند. توصیه مقامات سفارتخانه به کریستین این بود که حتما وقتی برگشتی، به هم‌وطنانت بگو که ما چقدر توریست‌ها را دوست داریم و افغانستان تا چه اندازه امن است.
این مرد 44 ساله شیلیایی می‌گوید سفرش را از هرات آغاز کرده و این شهر را تمیز و منظم دیده است. او تعریف می‌کند که در هرات به ندرت زنی را در حال رفت‌وآمد در خیابان دیده، اما به‌عنوان یک توریست، احساس امنیت داشته و مشکلی با تبدیل دلارهایش به ریال افغانستان نداشته است. او می‌گوید اغلب رستورانها غذای ارزان و خوش‌طعم داشتند و در این شهر مورد استقبال افغانستانی‌ها قرار گرفته است.
او در ادامه وارد کابل، پایتخت افغانستان شده و درمورد کابل می‌گوید: «پایتخت یک شهر نسبتا مدرن است. با کمی اغماض، می‌توانیم بگوییم شبیه به یکی، دو دهه قبل یک پایتخت در آمریکای شمالی است. در بخشی از شهر، خانه‌های ویلایی بسیار شیکی وجود دارد و شهرک‌های فراوانی دیده می‌شود که ظاهرا امکانات خوبی دارند. او می‌گوید کابل فقیر است اما چهره فقر در نظم یا تمیزی شهر تغییری ایجاد نکرده».
به گفته کریستین در بیشتر محله‌های هزاره‌‌نشین، زنان کماکان به‌تنهایی از خانه بیرون می‌روند و پوششی شبیه به زنان ایرانی دارند. اما وقتی او از گفت‌وگویش با مردان و زنان افغانستانی حرف می‌زند، نمی‌تواند بغضش را پنهان کند و می‌گوید من با مردی که استاد دانشگاه بود، دیدار کردم که از کار بیکار شده بود. او به من گفت در افغانستان تورمی وجود ندارد؛ اما وقتی شغل و پولی نداری، چه فرقی می‌کند که قیمت‌ها چقدر باشند؟ به گفته کریستین، اغلب خانواده‌ها مشکل نان، شغل و پول دارند. اما آن‌ها که تحصیل‌کرده‌تر هستند، از اینکه آرزوی دخترانشان برای درس خواندن دود شده و به هوا رفته است، رنج می‌کشند. من وقتی این توریست را دیدم که تازه از پاکستان برگشته بود.
او در مورد سفر خود به اسلام‌آباد و کراچی می‌گوید: «افغانستان را امن‌تر از پاکستان احساس کردم. با وجود اینکه شهرهای بزرگ پاکستان مجهز هستند اما برای امور ساده‌ای مثل تبدیل کردن پولم به مشکلات عجیبی می‌خوردم. تعدادی از مغازه‌دارها و رستورانها با گفتن اینکه دلارم قدیمی است، آن را از من نمی‌گرفتند و گاهی پیش می‌آمد که یک روز کامل گرسنه می‌ماندم تا کسی برای تبدیل پولم پیدا کنم».
کریستین می‌گوید: «وضعیت جاده‌ها در پاکستان، ترسناک است و دولت درمورد اینکه ممکن است توریست به این کشور وارد شود، هیچ فکری نکرده. در نهایت هرچند در پاکستان آزادی‌های اجتماعی بیشتر است اما برخلاف طالبان، مقامات این کشور، میلی به کشاندن توریست‌ها به شهرهایشان ندارند».
