جوانان آمریکایی نمی‌خواهند بزرگ شوند
فشارهای اقتصادی و تغییرات فرهنگی، سبب شده تا مراحل سنتی بزرگسالی مانند ازدواج و استقلال به تاخیر بیفتد
هفت صبح| طبق گزارش تازه اداره آمار ایالات متحده، در سال ۲۰۲۴، تنها کمتر از ۲۵درصد از افراد ۲۵ تا ۳۴ ساله موفق به ترک خانه والدین، یافتن شغل پایدار، ازدواج و بچه‌دار شدن شده‌اند، این در حالی است که در سال ۱۹۷۵، حدود نیمی از این گروه سنی تمامی مراحلی را که ذکر شد، پشت سر گذاشته بودند.
این تغییر چشمگیر که در مقاله آماری پل همز و جاناتان وسپا برجسته شده، نشان‌دهنده چرخشی اساسی در اولویت‌های نسل جوان است: امنیت اقتصادی حالا برخلاف گذشته، پیش‌نیاز تشکیل خانواده تلقی می‌شود. در دهه ۱۹۷۰، الگوی غالب زندگی جوانان آمریکایی ساده‌تر بود. حدود ۲۲درصد از افراد ۲۵ تا ۳۴ ساله خانه والدین را ترک کرده، ازدواج کرده و بچه‌دار شده بودند، حتی اگر شغلی نداشتند اما امروز، این ترکیب حتی در میان پنج الگوی رایج زندگی جوانان جایی ندارد.
در عوض، ۲۸درصد از آنها زندگی مستقل با شغل را انتخاب کرده‌اند اما بدون تعهد ازدواج یا بچه. این آمار که براساس داده‌های سرشماری از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۳ گردآوری شده، حاکی از آن است که هزینه‌های رو به افزایش مسکن، غذا، بنزین و آموزش، جوانان را وادار به اولویت‌بندی ثبات مالی کرده است.
یکی از عوامل کلیدی این تاخیر، بار سنگین بدهی‌های دانشجویی است. در سال ۲۰۲۴، متوسط بدهی دانشجویی هر وام‌گیرنده آمریکایی به حدود ۳۸هزار دلار رسیده و کل بدهی دانشجویی کشور بیش از ۱.۷ تریلیون دلار است. این رقم که طبق گزارش وزارت آموزش ایالات متحده محاسبه شده، برای بسیاری از فارغ‌التحصیلان دانشگاهی به معنای سال‌ها بازپرداخت قبل از فکر کردن به خرید خانه یا تشکیل خانواده است. برای مثال، نسل هزاره و زد (متولدین ۱۹۸۱ تا ۲۰۱۲) با متوسط بدهی ۲۹ تا ۳۸هزار دلاری روبه‌رو هستند که اغلب آنها را به زندگی با والدین یا اجاره‌نشینی طولانی‌مدت سوق می‌دهد.
هزینه مسکن نیز نقش بزرگی ایفا می‌کند. از سال ۱۹۷۵، وقتی متوسط قیمت یک خانه در آمریکا حدود ۳۸هزار دلار بود تا امروز که این رقم به بیش از ۵۵۰ هزار دلار رسیده، قیمت‌ها بیش از ۱۴۰۰درصد افزایش یافته که رشد قابل‌توجهی است. با احتساب تورم، نرخ رشد سالانه قیمت مسکن از دهه ۱۹۶۰ حدود ۴.۲۵ درصد بوده که بسیار بالاتر از رشد دستمزدها است.
به‌عبارت دیگر تهیه مسکن با عبور سال‌ها سخت و سخت‌تر می‌شود. در شهرهای بزرگ مانند نیویورک یا سان‌فرانسیسکو، اجاره ماهانه یک آپارتمان تک‌خوابه می‌تواند بیش از ۲۰۰۰ دلار باشد که برای جوانان با درآمد متوسط حدود ۵۰ هزار دلار سالانه، بسیار چالش‌برانگیز است.
بیکاری جوانان نیز این معادله را پیچیده‌تر و این معادله را بغرنج‌تر از پیش کرده است. نرخ بیکاری افراد ۱۵ تا ۲۴ ساله در سال ۲۰۲۴ به ۹.۳۹ درصد رسیده که نسبت به سال قبل افزایش داشته و بالاتر از میانگین کلی بیکاری کشور (حدود ۴ درصد) است.
گزارش اداره کار ایالات متحده نشان می‌دهد که در تابستان ۲۰۲۴، نرخ بیکاری جوانان به ۱۰.۸ درصد رسید که اغلب به دلیل کمبود فرصت‌های شغلی پایدار و رقابت شدید در بازار کار است. این شرایط، بسیاری از جوانان را به سمت مشاغل پاره‌وقت یا گیگ‌اکونومی مانند رانندگی اوبر سوق داده که امنیت مالی لازم برای ازدواج یا بچه‌دار شدن را فراهم نمی‌کند.
علاوه بر عوامل اقتصادی، تغییرات فرهنگی نیز موثرند. طبق نظرسنجی مرکز تحقیقات پیو، ۷۸ درصد از جوانان ۱۸ تا ۲۹ ساله همزیستی با شریک عاطفی بدون ازدواج را قابل قبول می‌دانند که دو برابر نرخ ازدواج در این گروه سنی است. همچنین، حدود ۷۳ درصد از افراد مجرد جوان از سوی والدین برای ازدواج احساس فشار نمی‌کنند، چیزی که پیش‌تر و در سال‌ها و دهه‌های گذشته بسیار معمول و مرسوم بود و فرزندان در دهه سوم با اصرار و پیگیری والدین برای ازدواج مواجه می‌شدند. پیو گزارش می‌دهد که یک چهارم افراد ۴۰ ساله آمریکایی هرگز ازدواج نکرده‌اند و بسیاری از جوانان ترجیح می‌دهند ابتدا بدهی‌های خود را پرداخت کنند و استقلال مالی به دست آورند.
این تاخیرها تاثیرات گسترده‌ای دارند. از نظر اقتصادی، کاهش نرخ ازدواج و بچه‌دار شدن می‌تواند به کاهش نرخ زاد و ولد منجر شود. در آمریکا، نرخ باروری در ۲۰۲۴ به ۱.۶۲ فرزند به ازای هر زن رسیده که پایین‌تر از سطح جایگزینی در طول تاریخ این کشور است.
در مجموع، این پدیده می‌تواند به افزایش تنهایی و مشکلات روانی در میان جوانان بینجامد، همانطور که مطالعات نشان می‌دهند نسل زد با نرخ بالاتری از افسردگی روبرو است. کارشناسان مانند وسپا تاکید می‌کنند که این تغییرات «بازتابی از بار فزاینده هزینه‌ها» است اما برخی نیز آن را فرصتی برای بازتعریف بزرگسالی می‌دانند.
شاید بزرگسالی در دوران جدید، تعریفی متفاوت از بزرگسالی در دوران گذشته دارد.
