نسلی که آینده را پس می‌زند | جوان بیکار، بدهکار، سرخورده
۴۹ درصد از جوانان نسل زد در آمریکا می‌گویند پس‌انداز بی‌فایده است
هفت صبح| نسل زد یا همان جوانانی که میان سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۲ به دنیا آمده‌اند، در ابتدای زندگی بزرگسالی خود با ترکیبی از فشارهای مالی، بدبینی نسبت به آینده و بحران اعتماد به ساختارهای اقتصادی روبه‌رو هستند. طبق یک نظرسنجی از مؤسسه «کردیت کارما»، ۴۹ درصد یا به عبارت دیگر، حدود نیمی از اعضای بالغ این نسل معتقدند که «برنامه‌ریزی مالی برای آینده بی‌فایده است». این نگرش نه‌تنها یک نشانه هشدارآمیز برای سلامت روانی-اقتصادی این نسل است، بلکه می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای برای آینده اقتصادی جوامع در پی داشته باشد.
کورْتنی الِو، کارشناس امور مصرف‌کننده در کردیت کارما، این وضعیت را «افسردگی مالی» توصیف می‌کند و می‌گوید: «این نسل به مرحله‌ای رسیده که با خود می‌گوید: چرا باید پس‌انداز کنم وقتی حتی نمی‌دانم فردا چه می‌شود؟» این تفکر که به «ذهنیت یولو (YOLO)» یا ذهنیت «فقط یک‌بار زندگی می‌کنی» شهرت یافته، بسیاری از جوانان را به خرج‌کردن بی‌محابا سوق داده است؛ بی‌آنکه درآمد پایدار، پشتوانه پس‌انداز یا برنامه بازنشستگی داشته باشند.
جوان بیکار، بدهکار، سرخورده
این ناامیدی بی‌ریشه نیست. بازار کار در سال‌های اخیر، به‌ویژه پس از پاندمی کرونا و با شدت گرفتن اتوماسیون، فشار زیادی بر نیروهای جوان وارد کرده است. در حالی که نرخ رسمی بیکاری در آمریکا در مارس ۲۰۲۵ حدود ۴.۲ درصد گزارش شده، این نرخ برای گروه سنی ۲۲ تا ۲۷ سال بسیار بالاتر است: ۵.۸ درصد برای فارغ‌التحصیلان دانشگاهی و ۶.۹ درصد برای کسانی یا دانشجوهای هستند یا دیپلمه.
این در حالی است که هزینه‌های آموزش عالی هم‌چنان بالاست. حدود نیمی از فارغ‌التحصیلان مقطع کارشناسی در سال تحصیلی ۲۰۲۲–۲۰۲۳ با وامی متوسط معادل ۲۹.۳ هزار دلار وارد بازار کار شدند، بازاری که نه‌تنها رقابتی بلکه متزلزل و بی‌ثبات هم هست. بازپرداخت این بدهی‌ها پس از وقفه‌ای پنج‌ساله در مه ۲۰۲۵ از سر گرفته شده است، در حالی‌که بسیاری از برنامه‌های دولت بایدن برای بخشودگی یا کاهش اقساط با مخالفت‌های قضایی و سیاسی روبه‌رو شده‌اند.
وینی سان، مدیر شرکت مشاوره مالی «سان گروپ» در کالیفرنیا، می‌گوید: «جوانان امروز احساس می‌کنند پولی برایشان نمانده و تنها میراث‌شان وام‌های پرداخت نشده است و حالا با گسترش هوش مصنوعی، حتی آینده شغلی‌شان هم زیر سوال رفته. از این رو، آنها می‌پرسند: پس برای چه باید زحمت بکشم؟»
خرج کردن بی‌پایان در دنیای دیجیتال
بحران به همین‌جا ختم نمی‌شود. نسل زد در فضای دیجیتالی بزرگ شده که در آن خرج‌کردن نه‌تنها آسان، بلکه اغلب فریبنده است. رشد خدمات «الان بخر، بعدا پرداخت کن» نظیر «افترپی» و «کلارنا» باعث شده درصد بالایی از جوانان بدون داشتن درآمد مشخص، به خرید اقساطی روی بیاورند.
در نظرسنجی کردیت کارما، ۷۷ درصد از کاربران این خدمات از نسل زد اعتراف کرده‌اند که این سرویس‌های فروش قسطی، آنها را به خرج کردن بیشتر از توان مالی‌شان ترغیب کرده است. همچنین طبق گزارش بانک فدرال نیویورک، نرخ نکول (عدم پرداخت به‌موقع) در کارت‌های اعتباری نسل زد سریع‌تر از دیگر نسل‌ها در حال افزایش است؛ به‌طوری‌که ۱۵ درصد از آنها سقف کارت‌های خود را به طور کامل پر کرده‌اند.
از دلسردی تا دلسوزی برای خود
با این حال، متخصصان مالی هشدار می‌دهند که غوطه‌خوردن در این بی‌اعتمادی، وضعیت را وخیم‌تر خواهد کرد. این وضعیت مختص آمریکا نیست و از شرق تا غرب جهان، جوانان به این درد مبتلا هستند. کارشناسان می‌گویند یکی از نمودهای بارز بی اعتمادی به آینده، مملو شدن کافه‌ها و رستوران‌ها از جوانانی است که وضعیت اقتصادی مناسبی و چشم‌انداز مالی چندان جالبی ندارند. این وضعیت «دم را غنیمت شمار» باید مورد تونه سیاست‌گذاران قرار بگیرد و هر چه زودتر درمان شود، در غیر این صورت دیر یا زود گریبان کشورها را خواهد گرفت و مانند ترمز اضطراری قطار عمل خواهد کرد و موجب توقف همه امور خواهد شد.
بازسازی ذهنیت مالی؛ گام نخست
فارغ از وظایف سیاست‌گذاران، آنچه نسل زد بیش از هر چیز به آن نیاز دارد، بازسازی ذهنیت مالی خود است؛ گذار از مصرف‌گرایی واکنشی به برنامه‌ریزی هدفمند. این نسل با وجود تمام بحران‌ها، هنوز سرمایه‌ای بی‌بدیل در اختیار دارد: زمان. اگر این نسل بتواند با واقع‌نگری، اما بی‌آنکه قربانی ترس شود، به مهار هزینه‌ها، کاستن از بدهی‌ها و آغاز تدریجی سرمایه‌گذاری روی آورد، می‌تواند از همین بستر تاریک، آینده‌ای روشن‌تر برای خود بسازد. وگرنه، همان‌طور که یکی از کارشناسان هشدار می‌دهد: «اگر آنها خودشان برای آینده‌شان برنامه نریزند، بی‌پروایی امروز، بحران‌های اقتصادی فردا و فقر پس‌فردا را به‌دنبال خواهد داشت.»
