نبرد در‌ خیابان‌های لس‌آنجلس | طنین گاز و گلوله، سکوت شهر را در‌هم شکست

هفت صبح| از بامداد جمعه تا شامگاه شنبه، خیابان‌های لس‌آنجلس، به‌ویژه محله پارامونت و مرکز شهر، به صحنه درگیری‌های پیاپی میان ساکنان معترض و مأموران فدرال بدل شد. مأمورانی با لباس نظامی، خودروهای زرهی و چهره‌های پوشیده، شبانه وارد میدان شدند. به‌گفته وزارت امنیت داخلی، در این عملیات ۱۱۸ مهاجر، از جمله پنج عضو باندهای تبهکاری، بازداشت شده‌اند‌ اما موج اعتراض، فراتر از بازداشت‌ها بود؛ خشم فروخفته جامعه‌ای مهاجرنشین که حمله شبانه مأموران را نقض آشکار حقوق شهروندی و سنگ بنای سرکوبی سازمان‌یافته می‌دانند.

قدرت‌نمایی فدرال، بی‌اجازه ایالت

در میانه آشوب، دونالد ترامپ با امضای فرمانی بی‌سابقه، کنترل مستقیم گارد ملی کالیفرنیا را در دست گرفت و دستور اعزام ۲ هزار سرباز به لس‌آنجلس را صادر کرد. اقدامی نادر که آخرین نمونه مشابه آن به سال ۱۹۶۵ و اعتراضات حقوق مدنی در آلاباما بازمی‌گردد. این تصمیم با دور زدن اختیارات فرماندار ایالت، گوین نیوسام‌ و با استناد به «ماده ۱۰ قانون فدرال» اتخاذ شد؛ بندی که تنها در صورت شورش یا تهدید علیه دولت فدرال، امکان مداخله مستقیم کاخ سفید را فراهم می‌کند. نیوسام این اقدام را «تحریک‌آمیز و بی‌سابقه» خواند و هشدار داد که فدرالی شدن گارد، نه از سر تدبیر، که برای نمایش قدرت و تشدید شکاف‌ها صورت گرفته است.

طنین گاز و گلوله، سکوت شهر را در‌هم شکست

نخستین برخوردها عصر جمعه در پارامونت آغاز شد؛ جایی که معترضان، در برابر ساختمانی مشکوک به فعالیت‌های فدرال تجمع کرده بودند. مأموران با شلیک گاز اشک‌آور، نارنجک‌های صوتی و گلوله‌های پلاستیکی واکنش نشان دادند. روز بعد، درگیری‌ها به مرکز شهر نیز کشیده شد؛ پلیس فدرال از بازداشت بیش از ۱۲ نفر خبر داد. در نقاطی چون منطقه پوشاک و میدان مرکزی لس‌آنجلس، مأموران نقاب‌دار و خودروهای بی‌نشان، فضای امنیتی و رعب‌آور ایجاد کرده‌اند. شهردار لس‌آنجلس، کارن باس، این وضعیت را «تلاشی سازمان‌یافته برای ایجاد آشوب و زمینه‌سازی سرکوب» توصیف کرد.

قانون در حاشیه، حقوق در محاصره

منتقدان می‌گویند آنچه در لس‌آنجلس رخ می‌دهد، نه‌تنها اجرای قانون مهاجرت، بلکه بخشی از نمایش انتخاباتی ترامپ و پروژه سیاسی اوست. ژانت زانیپاتین، وکیل مهاجرت، هشدار داده که دولت «در حال زیر پا گذاشتن حقوق بنیادین مهاجران و نابودی فرآیند دادرسی عادلانه» است. به‌گفته او، کاخ سفید با عبور از مرزهای قانونی، «توازن میان قوا را تضعیف و استقلال قضایی را تهدید» می‌کند.

نقاب برای مأموران آزاد، برای معترضان ممنوع

در اوج ناآرامی، ترامپ در شبکه اجتماعی‌اش خواستار ممنوعیت استفاده از ماسک برای معترضان شد: «اگر چیزی برای پنهان کردن ندارند، چرا چهره‌شان را می‌پوشانند؟» این در حالی است که بسیاری از مأموران فدرال، به‌گفته مقام‌های رسمی، به دلایل امنیتی و برای محافظت از خانواده‌هایشان صورت خود را می‌پوشانند. این تناقض آشکار، به باور منتقدان، نشانه دیگری از استاندارد دوگانه دولت در مواجهه با اعتراضات است.

 آرامش موقت، التهاب پایدار

با گذشت ۴۸ ساعت، از شدت اعتراض‌ها کاسته شده‌ اما فضای شهر همچنان ملتهب است. فعالان مدنی وعده داده‌اند که اعتراضات ادامه خواهد داشت. شهردار لس‌آنجلس نیز بر «حق قانونی شهروندان برای اعتراض مسالمت‌آمیز» تأکید کرده، هرچند هشدار داده که خشونت، تنها بهانه بیشتری به دولت فدرال می‌دهد. لس‌آنجلس این روزها، نه‌فقط عرصه تقابل دو دیدگاه سیاسی‌ که آینه بحران عمیق‌تری در ساختار حکمرانی آمریکاست؛ جایی که قانون، هویت‌ و حق ماندن، هر سه به میدان کشیده شده‌اند.

در پایان، با مرور این اتفاقات تنها تناقضی تلخ بر جای می‌ماند: حکومتی که به نام قانون می‌تازد‌ اما خودش قانون را دور می‌زند؛ و کشوری که آزادی را سنگ بنای خود می‌داند، اما صدای معترض بی‌سلاح را با باتوم و گاز پاسخ می‌دهد. اینجا دیگر آزادی، حقی همگانی نیست؛ امتیازی‌ست برای معدود افراد‌ و قانون، نه پناه مردم‌ که ابزار قدرت است. وقتی حافظان قانون، خود آغازگر بی‌قانونی‌اند، آنچه فرو می‌ریزد تنها نظم نیست، اعتماد به بنیان‌های یک جمهوری‌ پرادعاست.