خانواده خوب| ژن خوب هست اما کم است!
هفت صبح| حجازی‌ها احتمالا مهم‌ترین خانواده ورزشی فوتبال ایران هستند. خانواده‌ای که در آن تقریبا همه ورزشکار شدند و موفقیت‌هایی را هم کسب کردند. جدا از خود ناصرخان، پسرش آتیلا هم فوتبالیست شد و هرچند به اندازه او موفق و سرشناس نبود اما به هر حال سال‌ها در سطح اول فوتبال ایران حضور داشت و متخصص زدن پنالتی هم بود. دختر حجازی یعنی آتوسا، یکی از اولین دخترانی بود که جسارت به خرج داد و وارد حوزه فوتبال شد و سال‌ها در تیم ملی فوتسال هم حضور داشت و انصافا بازیکن خوبی هم بود. این خانواده با ازدواج سعید رمضانی با آتوسا فوتبالی‌تر و کامل‌تر شد.
رمضانی یکی از فوتبالیست‌های خوب دوره خودش بود و نزدیک به دو دهه در بهترین تیم‌های اصفهان یعنی ذوب‌آهن و سپاهان بازی کرد.
یک خانواده موفق ورزشی دیگر هم داریم که اتفاقا آنها هم استقلالی هستند. منصورخان پورحیدری اسطوره و پدر استقلال بود و احتمالا یکی از محبوب‌ترین بازیکنان تاریخ این باشگاه و تیم ملی. همسرش فریده شجاعی در رشته‌های بسکتبال و فوتبال حضوری پررنگ داشت و در سال‌های گذشته چند منصب مدیریتی در حوزه ورزش داشته است. دختر این زوج هم ورزشکار شد. عسل، یک بسکتبالیست موفق است که موفق به پوشیدن پیراهن تیم ملی هم شد و با این تیم چند عنوان آسیایی به دست آورد. تنها فرد غیرورزشی این خانواده علی فرزند منصورخان است که مشخص نشد چرا هیچ وقت وارد ورزش نشد.
البته در همین ایران خودمان خانواده‌های ورزشی دیگری هم داریم که ورزشکار نیستند اما در حوزه مدیریت ورزشی مشغول به کارند و گاهی به صورت خانوادگی یک فدراسیون یا یک نهاد ورزشی را قبضه کرده‌اند. تا همین چند ماه پیش جناب حبیب‌الله شیرازی برای دهه‌ها رئیس هیات فوتبال استان تهران بود و پسرش بنا به ادعای خودش در چند پست مسئولیت داشت. بعدا مشخص شد که اعضای دیگری از خانواده شیرازی هم در هیات فوتبال پست و سمت دارند و کار از خانواده گذشته و به بستگان سببی و درجه دو و سه هم رسیده است! این ماجرا درباره جناب آقای خداداد افشاریان هم صدق می‌کند و تعدادی از بستگان درجه یک او در چند نهاد داوری ملی و استانی مشغول به خدمت هستند! مقصودلو‌ها در فدراسیون کبدی و ساوه‌شمشکی‌ها در فدراسیون اسکی هم حتما معرف حضور علاقه‌مندان به ورزش هستند.
در جهان، با توجه به اینکه زنان فعالیت‌های بیشتری دارند، تعداد خانواده‌های ورزشکار بیشتر از ایران است. کم نیستند ورزشکارانی که خودشان مثلا والیبالیست هستند و همسرشان بازیکن تیم ملی هندبال و البته پدر یکی از آنها هم یک ورزشکار باسابقه ملی بوده است.
اما بی‌شک مهم‌ترین و معروف‌ترین ورزشکاران از یک خانواده، مالدینی‌های جذاب هستند. در حال حاضر چهارمین فرد از این نسل مشغول بازی در بالاترین سطح فوتبال ایتالیاست. دنیل مالدینی 22 ساله این روزها در تیم مونزا بازی می‌کند و سابقه بازی در تیم‌های پایه ایتالیا را هم دارد. پدرش پائولو، سال‌ها در تیم ملی ایتالیا و آث‌میلان بازی کرد و مدتی هم یک پست مدیریتی در باشگاه محبوبش داشت. او پسر چزاره مالدینی فقید است که خودش بازیکن آث‌میلان و ایتالیا بود و در مقطعی سرمربی لاجوردی‌ها هم بود. پدر او هم یک فوتبالیست حرفه‌ای بود. از نظر ورزشی واقعا لقب «ژن خوب» برازنده این خانواده است، بدون هیچ گوشه و کنایه‌ای به فرد و خانواده خاصی!
یک مورد جالب دیگر در خانواده‌های فوتبالی جهان وجود دارد که با وجود شهرت، خیلی به آنها پرداخته نشده است. هری ردنپ سال‌ها در فوتبال انگلستان بازی و مربیگری کرد و پسرش جیمی در بورنموث و لیورپول و تاتنهام بازی کرد و به تیم ملی انگلیس هم رسید. خواهرزاده هری اما یکی از بهترین و معروف‌ترین فوتبالیست‌های نسل گذشته فوتبال انگلیس است و او کسی نیست جز فرانک لمپارد که سال‌ها در چلسی و تیم ملی انگلستان بازی کرد.
با توجه به افزایش ازدواج‌های ورزشی در ایران، اصلا بعید نیست که در آینده‌ای نزدیک، تعداد خانواده‌های ورزشکار در ایران بیشتر شود. مثلا می‌توانیم امیدوار باشیم که فرزند کاوه رضایی و فرنوش شیخی، یک فوتبالیست یا والیبالیست حرفه‌ای شود. یا فرزند علی قلی‌زاده و یاسمن فرمانی باید حداقل یک بازیکن در سطح تیم ملی باشد! توقع زیادی است؟
