رازهای گرجی؛ همه‌چیز درباره قدیمی‌ترین برند بیسکویت
روزنامه هفت صبح، فرید عطارزاده | در این هفته بیسکویت قدیمی و کهنه‌کار «گرجی» ۵۹ سالگی خود را رد کرد و وارد ۶۰ سالگی شد؛ برندی که در ابتدای فعالیت‌اش در سال ۱۳۴۰ به عنوان رقیب جدی برای دو برند «مینو» و «ویتانا» (که کمتر از پنج سال از شروع فعالیت‌شان می‌گذشت) ظاهر شد. این برند آن زمان تلاش کرد تا هم از نظر قیمت و هم از نظر چاپ و بسته‌بندی یک سر و گردن بالاتر از مینو و ویتانا باشد و هدفگذاری خود را بر قشر متوسط به بالای جامعه قرار داد.
پس از انقلاب اما سرنوشت این برند از نظر مدیریتی فراز و نشیب زیادی تجربه کرد و حتی در مواقعی به مرز ورشکستگی نیز رسید. با این وجود در چند سال گذشته با برندسازی مجدد، تولید محصولات جدید و برگزاری کمپین‌های تبلیغاتی گسترده در تلویزیون و رادیو توانسته بخشی از بازار از دست رفته خود را پیدا کند.
طبق شنیده‌های هفت‌صبح این برند با تلویزیون قرارداد مشارکتی برای تبلیغات خود امضا کرده و درصدی از سود فروش خود را مستقیما به صداوسیما پرداخت می‌کند. گفته می‌شود این رقم برای هر ماه چیزی در حدود ۱۰ تا ۱۵ میلیارد تومان است. در این گزارش برای شما می‌گوییم که گرجی چگونه به یک برند پرطرفدار تبدیل شد و در پشت پرده اداره این کارخانه، کدام هلدینگ‌های مشهور حضور دارند.
*** گرجی از زبان خودشان
در ابتدا تاریخچه گرجی را طبق آن چیزی که سایت این شرکت نوشته مرور می‌کنیم: «سال تأسیس شرکت گرجی به دهه ۴۰ خورشیدی یعنی سال ۱۳۴۰ بازمی‌گردد. این شرکت در حقیقت یک شرکت خانوادگی بوده و بنیانگذار آن مرحوم علی گرجی است که متاسفانه امروز در بین ما نیست. این شرکت قبل از پیروزی انقلاب عضو بورس اوراق بهادار بود.
مرحوم گرجی کارخانه را در رباط کریم راه‌اندازی کرد که برخلاف حال حاضر که رباط کریم شهری بزرگ و صنعتی است آن روزها منطقه‌ای بود دور افتاده و محروم که تنها راه امرار معاش مردمش از کشاورزی بود.گرجی علاوه بر این که خود در این محیط رشد کرده و توسعه یافته است خدمات متقابلی نیز به رشد و توسعه منطقه رباط کریم داشته است.در طی سال‌های پس از انقلاب افراد زیادی بودند که در شرکت بیسکویت گرجی پرورش یافته‌اند و خود پس از مدتی به دنبال تولید و تاسیس واحدهای صنعتی کوچک رفتند.به عبارتی پس از فارغ‌التحصیل شدن از دانشگاه گرجی به سمت تولید رفتند.»
*** گرجی از نگاه ثبت شرکت‌ها
در حال حاضر «گرجی» که با عنوان سهامی عام و یک شرکت خصوصی فعالیت می‌کند، زیر مجموعه هلدینگ «آروین ملل زرین» است. نکته جالب آنکه این هلدینگ، چندین برند دیگر را نیز در زیرمجموعه خود دارد که کمتر کسی از آن خبر دارد. برندهای «چین چین»، «پاک نام»، «تاپ»، «سیمان زرین رفسنجان»، «فضاکاران صنعت» و… همگی تحت مالکیت هلدینگ «آروین‌‌ملل زرین» هستند. شاید برای شما سوال پیش بیاید که این هلدینگ متعلق به چه کسی است که توانسته شرکت‌های قدرتمندی را خریداری کند؟ شرکت «توسعه بهشهر» مالکیت «آروین‌‌ملل زرین» را بر عهده دارد.
ماجرا زمانی جالب‌تر می‌شود که بدانیم «توسعه بهشهر» به جز «آروین‌‌ملل زرین» و چند برند دیگر، مالک یا سهامدار چه شرکت‌هایی است؟ پاکسان، بانک اقتصاد نوین، لبنیات پگاه، صنایع بسته‌بندی ایران و در حدود ۱۰ شرکت و برند دیگر همگی جزو زیرمجموعه‌های شرکت «توسعه بهشهر» قرار دارند! شنیده می‌شود «آروین ملل‌زرین» تا سال گذشته قصد داشت شرکت‌های مختلف و بزرگی را خریداری کند که کِرم «ببک» نیز یکی از آن‌ها بود و قرار بود یکی از ۱۱ شرکت زیر مجموعه پگاه را نیز خریداری کند که معامله به سرانجام نرسید. در حال حاضر «آروین‌‌ملل زرین» تبلیغات و سرمایه‌گذاری‌های خود را روی برندهای «گرجی» و «چین چین» انجام داده و احتمالا در آینده بیشتر از آن‌ها خواهیم شنید.
*** گرجی از زبان دامادش
درباره وضعیت گرجی پس از انقلاب و تا رسیدن به ثبات فعلی، حرف و حدیث‌های مختلفی وجود دارد. برخی‌ها حرف از مصادره می‌زنند و برخی دیگر نیز عدم تمایل خود آقای گرجی بزرگ به ادامه فعالیت. با این وجود تا حدود پنج سال پیش هنوز دختر و داماد آقای گرجی بخشی از سهام این شرکت را در اختیار داشتند که با عرضه در بورس، عملا دیگر نقشی در اداره آن ندارند.
داماد آقای گرجی در سال ۱۳۹۱ و در آخرین روزهایی که هنوز در مدیریت گرجی نقش داشتند، درباره این برند گفته بود: «مرحوم گرجی خود پیش از راه‌اندازی گرجی ۲۰ سال در هند ساکن بود و کالاهای ایرانی مثل فرش و چای را به هندوستان می‌برد.پس از برگشت از هند نیز چند شرکت بسته بندی چای را راه‌اندازی کرد و به کارهای تولیدی پرداخت. پس از آن بود که با ایده پسرش حسین گرجی و کمک پسر دیگرش فرخ گرجی شرکت بیسکویت گرجی را برپا کرد.حسین گرجی در انگلستان درس خوانده بود و ایده تولید بیسکویت را نیز از این کشور که به نوعی مهد بیسکویت است به پدر داد و پس از استقبال پدر، خود امور بازرگانی و فروش شرکت را بر عهده گرفت.
فرخ گرجی نیز تحصیلکرده بود که مدیریت تولید در کارخانه را برعهده گرفت.پس از درگذشت مرحوم گرجی برادران نیز سهام خود را واگذار کردند و از مجموعه خارج شدند اما فائزه دختر مرحوم گرجی همچنان راه پدر را ادامه داد. حسین گرجی نیز هم اکنون با ۸۵ سال سن در آفریقا کار تولید گرجی را مدیریت می‌کند و اگرچه با شرکت بیسکویت گرجی ارتباطی ندارد اما نام برند گرجی را در آفریقا نیز مطرح کرده است. گرجی پس از انقلاب به مدت ۱۷ سال تحت نظارت شرکت مالکیت‌های صنعتی بود که پس از فراز و فرودها به سازمان خصوصی سازی تغییر پیدا کرده است.
این شرکت سهامدار عمده بود که سهامش ناشی از عام شدن شرکت‌ها در قبل از انقلاب بود.این شرکت در این ۱۷سال مدیریت شرکت را برعهده داشت و البته ما هم در چرخه مدیریتی بودیم اما کدخدا شرکت مالکیت‌های صنعتی بود.در طول این دوران اگر چه مدیریت خوب بود و گرجی سرپا نگه داشته شد اما تغییر و تحول خاصی هم در گرجی روی نداد اما در چند سال اخیر پس از خروج این شرکت و واگذاری سهامش به مردم باعث جهشی در روند کاری گرجی بود.» حالا دیگر خانواده گرجی نقشی در اداره این برند بزرگ ندارند و اما بیسکویت «گرجی» همچنان تلاش می‌کند با سرمایه‌های کلان خود، این برند را حفظ کند و سهم آن را در بازار افزایش دهد.
