در‌خط مقدم اتحاد | حفظ ایران، حفظ همه ماست
حمله تروریستی رژیم اسرائیل، حمله‌ای به تمامیت ایران است، امروز مهم‌ترین سلاح ما وحدت ملی است
هفت صبح| بامداد ۲۳ خرداد، آرامش آسمان ایران با صدای انفجارهایی مهیب در هم شکست و رژیم اشغالگر اسرائیل ده‌ها نقطه نظامی و غیرنظامی در کشور را هدف قرار داد. حمله‌ای که یک تجاوز آشکار و عملیات تروریستی گسترده بود و تمام حقوق بین‌الملل را نقض کرد.
شهادت فرماندهان ارشد نظامی، جان‌باختن شهروندان بی‌گناه و تخریب تاسیسات مهم کشور، نشانه روشنی است از گستردگی و شدت این حمله به شمار می‌رود که بی‌هیچ توجیه معتبری انجام شد. در حالی که ایران در میانه مذاکراتی مهم با ایالات متحده آمریکا قرار داشت و نشانی از تهدید قریب‌الوقوع علیه اسرائیل دیده نمی‌شد، ادعای «دفاع پیش دستانه» تنها توجیهی نخ‌نما برای جنایتی تازه است.
واقعیت این است که حمله تروریستی اسرائیل را نمی‌توان تنها از منظر حقوقی و نظامی تحلیل کرد. چون کشورمان فقط با یک حمله فیزیکی مواجه نیست. ایران با یک جنگ ترکیبی تمام‌عیار مواجه است. یعنی یک جنگ کامل و بزرگ در حوزه رسانه‌ای، روانی، دیپلماتیک، اقتصادی و امنیتی که ایران درگیرش شده است.
در این میان دشمن، هدف خود را تنها تخریب موشک‌ها و زیرساخت‌ها قرار نداده است. بلکه هدف نهایی، تضعیف انسجام ملی و ایجاد شکاف درون‌زا در ایران است. آنان به‌خوبی می‌دانند که شکست یک ملت از درون آغاز می‌شود. از لحظه‌ای که اعتماد مردم به یکدیگر فرو می‌پاشد و از زمانی که اختلاف‌ها بر اتحاد می‌چربد.
در چنین شرایط حساسی است که نقش وحدت ملی نه به‌عنوان یک شعار، بلکه به‌مثابه ضرورتی حیاتی خودش را بیش از پیش نشان می‌دهد. درست است که در داخل کشور، اختلاف نظرهای متعددی درباره مسائل گوناگون از جمله مدیریت داخلی، اقتصاد، آزادی‌های مدنی و سیاست خارجی وجود دارد، اما در چنین بزنگاه‌هایی اولویت نخست و بی‌قیدوشرط همه ما دفاع از میهن است. در خانواده‌ای که خانه‌اش در آتش است، بحث‌های درون خانوادگی متوقف می‌شود و همه بی‌درنگ به خاموش‌کردن آتش می‌پردازند. ایران، خانه ماست. ما اعضای یک خانواده بزرگ هستیم. امروز وقت خاموش کردن آتش است.
مرور تاریخ ایران نشان می‌دهد که این سرزمین بارها و بارها از خطرهای بزرگ‌تر نیز جان سالم به‌در برده است. چون مردمش در لحظه خطر در کنار هم ایستاده‌اند. چه در برابر حمله مغول، چه در برابر استعمار، چه در سال‌های پرمخاطره جنگ تحمیلی. امروز هم چنین لحظه‌ای فرارسیده است. نه فقط برای ارتش و سپاه که برای همه ما این مسئله وجود دارد. ما همه در خط مقدم واقعی قرار داریم. در این شرایط همه ملت ایران ایستاده است. ما همه سرباز هستیم. پس وظیفه ماست که با هوشیاری، اعتمادسازی، پرهیز از دوقطبی‌سازی و برجسته‌سازی اشتراکات، جبهه‌ای از امید، عقلانیت و همبستگی بسازیم.
مسئله دیگر این که از منظر حقوقی، ایران براساس ماده ۵۱ منشور ملل متحد، حق دفاع مشروع را دارد. حملات اسرائیل نه‌تنها نقض تمامیت ارضی کشور است، بلکه با شهادت غیرنظامیان، جنایت جنگی نیز به‌حساب می‌آید. البته که در چنین شرایطی، پاسخ ایران نباید صرفاً نظامی باشد. دیپلماسی، ابزار دوم ولی مهم‌تر این نبرد است. اگر مذاکرات با آمریکا به توافقی مؤثر منجر شود، این، ضربه‌ای استراتژیک به اسرائیل خواهد بود. چون رژیم صهیونیستی بیش از هر چیز از بازگشت ایران به عرصه تعامل جهانی واهمه دارد.
در مقابل ما باید از ابزار روایت نیز بهره ببریم. در این جنگ، خبر و تصویر نیز سلاح‌اند. دشمن افکار جهانی را با واژگان هدایت می‌کند. ما هم باید با روایت‌های مستند، شجاعانه و انسانی، جهان را از حقیقت تجاوز علیه ایران آگاه کنیم. وحدت ملی ما اگر با روایت‌سازی هوشمندانه همراه باشد، دیوار سختی است که هیچ حمله‌ای از آن عبور نمی‌کند.
امروز بیش از هر زمان دیگری باید به هم تکیه کنیم. مخالف و موافق، اصولگرا و اصلاح‌طلب، مذهبی و غیرمذهبی، مرکزنشین و حاشیه‌نشین؛ همه ما، اگرچه در شیوه‌ها و دیدگاه‌ها متفاوت باشیم، اما در هویت و سرنوشت، مشترکیم. در جغرافیای این خاک، هیچ‌کس بی‌طرف نیست. حفظ ایران، حفظ همه ماست.
با عبور از این بحران، یک‌بار دیگر نشان خواهیم داد که هرگز نمی‌توان ملت ایران را شکست داد. قطعا اگر اتحاد وجود داشته باشد دشمن نمی‌تواند با موشک، تحریم و شایعه ما را شکست بدهد. تنها ابزارشان تفرقه است و روی همین ابزار تمرکز کرده‌اند. این تنها راهی است که می‌توانند به ما آسیب بزنند و ما این راه را نخواهیم رفت.
