غریبه‌های صمیمی
با سوراخ کردن عکس، آدم منفور را بلاک کنید!
روزنامه هفت صبح| در بعضی آلبوم‌های قدیمی عکس‌هایی پیدا می‌شود که صورت کسی در تصویر سوراخ شده. بدنی بی سر. غریبه‌ای ناشناخته در میان یک عکس دسته‌جمعی.دهه‌ها پیش از تولد شبکه‌های اجتماعی می‌شد با سوراخ کردن تصویر، کسی را بلاک کرد.
آدمی را تصور کنید که نوک قیچی را در عکسی سیاه و سفید فرو می‌کند و کله منفوری را می‌بُرد و منتظر می‌ماند گذشت زمان او را در حافظه‌اش محو کند. بدی زندگی در اینترنت این است که آدم‌های گذشته همیشه گوشه و کنار زندگی‌ات هستند.
گاهی با تصویر آدمی روبه‌رو می‌شوی که دست کم ۲۰ سال از ندیدن فیزیکی‌اش می‌گذرد اما می‌دانی که تازگی ترفیع شغلی گرفته، زیر گردن برادرزاده‌اش را بوسیده و در دو طرفه کردن یک عشق پردست‌اندازِ یک طرفه ناموفق بوده. تا وقتی کسی را بلاک نکرده باشی هر لحظه ممکن است سر و کله‌اش جایی در زندگی‌ات پیدا شود؛ کامنتش را زیر پستی ببینی یا اسمش را در لیست تماشاچی‌های استوری‌هایت.
حالا مدت‌هاست که ما تبدیل به اشباحی در زندگی هم شده‌ایم. گاهی از دیواری رد می‌شویم و سرکی در خانه بغل دستی دوران دبستان می‌کشیم و با رد شدن از پنجره سر از روزگار همکلاسی‌های دانشگاه در می‌آوریم.
در عین حال که سال‌هاست از هم بی‌خبریم، از کلیات زندگی هم باخبریم. سال‌هاست غریبه‌ایم اما هنوز برای سالگرد تولد یکدیگر کیک و قلب مجازی می‌فرستیم و برای هم آرزوی روزهای خوش و خنده‌های بلند می‌کنیم.
زمانی می‌شد صورت آدم‌ها در عکسی کهنه را پاره کرد و او را برای همیشه از یاد برد اما حالا این اشباح پراکنده همه جا هستند؛ غریبه‌هایی صمیمی در زندگی دیگران.
