نکته‌بازی| پس فقط موقع گلزنی مزاحم‌تان می‌شویم استاد!
درباره شجاع خلیل‌زاده و طرفداری محمد دانشگر از سیاوش یزدانی
روزنامه هفت صبح| حتما در جریان درگیری لفظی شجاع خلیل‌زاده با چند خبرنگار در میکسدزون بعد از بازی پرسپولیس و تراکتور قرار دارید. استاد تا با سوال یک خبرنگار درباره عملکرد خط دفاع تیم ملی در بازی مقابل قطر و دفاع عجیب امیر قلعه‌نویی از این وضعیت مواجه می‌شود، پای کارلوس کی‌روش را وسط می‌کشد!
از او می‌پرسند چرا 3 گل از قطر خوردیم؟ می‌گوید مگر کی‌روش را سوال و جواب کردید که الان از قلعه‌نویی انتظار دارید؟ خبرنگار می‌گوید ما خیلی درباره خط دفاع تیم ملی حرف زدیم! جناب شجاع در جواب می‌گوید: «آن موقع که کی‌روش دعوت‌مان نکرد، شما کجا بودید؟ آقای کی‌روش هشت سال فوتبال من را نابود کرد. یک نفر از شما حرف زدید؟
چون منافع همه‌تان در این بود و همه شما کی‌روشی‌پور هستید.» و در نهایت هم پس از کمی بگو و مگو، استاد فرموده‌اند که به شما ربطی ندارد و من نباید به شما جواب بدهم! البته مقایسه وضعیت خط دفاعی تیم ملی در زمان کی‌روش و دعوت نشدن شجاع با اوضاع دفاع تیم ملی در زمان قلعه‌نویی و فیکس بودن شجاع، نشان می‌دهد که حق با کی‌روش بوده یا او!
اما اینجا نمی‌خواهیم در این باره جدل کنیم. فقط می‌خواهیم بدانیم یکی مثل شجاع چطور به خودش حق می‌دهد و تشخیص می‌دهد که کی باید جواب خبرنگاران و رسانه‌ها را بدهد؟ موقع تعریف و تمجید، می‌آیید و لبخند ژوکوند می‌زنید؟ اما وقتی خراب می‌کنید، ربطی به رسانه‌ها ندارد و وظیفه ندارید جواب بدهید؟
این هم از نسل نقره‌ای و برنزی‌مان!
وقتی نسل طلایی خودخوانده فوتبال‌مان اینقدر غیرمنطقی و پرمدعا هستند، دیگر تکلیف نسل‌های نقره‌ای و برنزی و حلبی‌مان هم معلوم است. به نوشابه‌هایی که در این یکی دو روز محمد دانشگر برای سیاوش یزدانی باز کرده نگاه کنید. واقعا حال‌تان بد نمی‌شود؟ حالا اگر حال‌تان هم بد نشود، دیگر حداقل مثل ما هاج و واج می‌مانید که این چه جورش است!
طرف در بازی برگشت مقابل الهلال اخراج شده اما به خاطر گلی که تیمش زده کری می‌خواند و انگشتش را به هواداران الهلال نشان می‌دهد. انگار نه انگار که تیمش در بازی رفت 3 بر یک باخته و این یک گلی که استاد به خاطرش کری می‌خواند، دردی را دوا نمی‌کند! حتی متوجه هم نیست که با اخراج شدنش تیم را به چه روزی انداخته است.
یادش به‌خیر! در روزگاری نه‌چندان دور، وقتی کسی اخراج می‌شد و تیمش را در خطر باخت یا حذف قرار می‌داد، گریه‌کنان از زمین بیرون می‌رفت! الان طرف اخراج می‌شود و کری می‌خواند و با لبخندی فاتحانه زمین را ترک می‌کند! لابد الان انتظار دارد به خاطر کری خواندن با هواداران حریف، به او لقب باتعصب هم بدهند!
بامزه‌تر از این، حمایت هم‌تیمی اوست که او را «بهترین» می‌خواند و خودش هم در بازی رفت با تکل بی‌موردش در وسط زمین اخراج شده و باعث و بانی باخت تیمش شده است! استاد! شما خودت نیاز به بخشیده شدن توسط هواداران داری، چطور رویت می‌شود از باعث و بانی باخت تیمت اینجوری حمایت کنی؟
