یک کارنامه معنادار

روزنامه هفت صبح| جام ملت‌ها با حذف در مرحله نیمه‌نهایی برای ایران به پایان رسید. مرور عملکرد بازیکنان در این تورنمنت شاید بتواند به ما نشان بدهد که چرا در قطر به هدفی که می‌خواستیم نرسیدیم. در این تورنمنت تعداد بازیکنان خوب و فوق‌العاده ما زیاد نبود و همین باعث شد در مهم‌ترین بازی ناکام شویم.

خوب‌ها 
سردار آزمون: با دو گل و سه پاس گل یکی از موثرترین بازیکنان تیم ملی در جام ملت‌ها بود. او در بهترین شرایط بدنی و روحی به این تورنمنت رسید و در بازی با ژاپن احتمالا بهترین نمایش عمرش برای تیم ملی را ارائه داد. یک پاس گل دیدنی به محمد محبی داد و یک گل فوق‌العاده هم زد که به دلیلِ در آفساید بودن دستش مردود شد. در نیمه‌نهایی هم خوب بود اما نتوانست جور نمایش ضعیف مهدی طارمی را هم بکشد.

مهدی قایدی: در عملکرد خوب و حتی عالی او همین بس که با وجود غیبت در دو بازی مرحله یک‌چهارم نهایی و نیمه‌نهایی و حضور فقط 250 دقیقه‌ای در تمام تورنمنت، به عنوان یکی از نفرات تیم منتخب جام ملت‌ها از سوی کنفدراسیون فوتبال آسیا انتخاب شد. دو گل زد و تعویض شدنش در بازی‌ها حسابی صدای منتقدان را در آورد. هنوز هم کسی نمی‌داند چرا امیر قلعه‌نویی در دو بازی آخر حتی یک دقیقه هم از او استفاده نکرد.

علیرضا جهانبخش: در جام ملت‌ها دو گل زد و یک پاس گل داد اما بیشتر از آمار، این تاثیرگذاری مثبت او در فاز تهاجمی و اعتماد به نفس بالایش بود که به داد تیم ملی رسید. در مقابل ژاپن با دریبل سرپای فوق‌العاده‌اش پایه‌گذار گل اول شد، گل دوم را از روی نقطه پنالتی زد و مقابل قطر هم با پنالتی بازی را به تساوی کشاند. اگر ضربه‌اش در آخرین دقیقه وقت‌های تلف‌شده گل می‌شد، شاید سرنوشت جام ملت‌ها هم عوض می‌شد.

متوسط‌ها
رامین رضائیان: تورنمنت پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشت اما انتظارات از او بیشتر بود. او فقط در بازی با ژاپن نمایشی در حد خودش داشت و توانست علاوه بر حضور موثر در حملات، در فاز دفاع هم موفق باشد اما در بازی با قطر یکی از ضعیف‌ترین‌ها بود. علاوه بر اینکه نتوانست در مهار اکرم عفیف موفق باشد، روی گل سوم هم عقب ماند و آفساید را پر کرد. در مجموع بد نبود اما می‌توانست بهتر از این ظاهر شود.
 

شجاع خلیل‌زاده: پرتلاش بود و دوندگی زیادی داشت و مقابل فلسطین هم گلزنی کرد. اما قربانی ضعیف دفاعی کلی تیم ملی شد. در مقابل سوریه یکی از اضلاع مثلثی بود که باعث گل تساوی حریف شدند. در برابر ژاپن خوب بود و در مقابل قطر هم نمایش خوبی داشت. یک بار هم توپ را از روی خط برگرداند و دروازه تیم ملی را نجات داد اما سرانجام روی فرار اکرم عفیف جا ماند و اخراج شد تا تورنمنت نسبتا خوبش پایان تلخی داشته باشد.

محمدحسین کنعانی‌زادگان: یکی از اجزای اصلی تیم ملی در فاز دفاع بود که در حد انتظارات ظاهر نشدند. کنعانی‌زادگان در دور گروهی بد نبود و البته فشار زیادی هم روی دوش او و سایر مدافعان نبود. اما در برابر ژاپن یکی از عاملین اصلی گل این تیم بود؛ هرچند در آخرین دقیقه با حضور به موقع در محوطه جریمه حریف و دخالت به‌موقع از این تیم پنالتی گرفت و از عوامل پیروزی بر ژاپن بود. در برابر قطر هم نمایشی متوسط داشت.

احسان حاج‌صفی: مثل همیشه یک تورنمنت پر از تناقض را پشت سر گذاشت. یکی دو سانتر فوق‌العاده به سبک خاص خودش داشت که زمینه‌ساز گل برای تیم ملی شد. در برابر سوریه هم با وجود سن و سال بالا 120 دقیقه بازی ‌و آخرین پنالتی تیم ملی را گل کرد تا به یک‌چهارم نهایی برسیم. به خاطر خستگی مقابل ژاپن نیمکت‌نشین بود اما در برابر قطر مثل بقیه مدافعان ضعیف‌تر از انتظار ظاهر شد و جایش را به میلاد محمدی داد.

امید ابراهیمی: به دلیل سن و سال بالا، از حضورش در تیم ملی انتقادات زیادی می‌شد اما او با دوندگی و تلاش همیشگی‌اش، توانست منتقدانش را ساکت کند. نقطه اوج او در جام ملت‌ها، بازی با ژاپن بود که به دلیل محرومیت طارمی، در ترکیب اصلی قرار گرفت و توانست خاطره بازی مقابل مراکش و دوندگی و تکل‌های فداکارانه‌اش را دوباره زنده کند. هرچند در بازی مقابل قطر خسته بود و اشتباهاتی داشت و همین باعث شد بین دو نیمه تعویض شود.

مهدی طارمی: زدن 3 گل در یک تورنمنت آمار بدی نیست اما انتظارات از طارمی خیلی بیشتر از این‌ها بود. او دو گل مقابل امارات زد و یک گلش هم مردود اعلام شد. در برابر سوریه هم یک پنالتی گرفت و آن را گل کرد اما در همین بازی ناشیانه اخراج شد و بازی مقابل ژاپن را از دست داد. در برابر قطر به ترکیب اصلی برگشت اما ضعیف‌ترین بازی ملی‌اش را انجام داد و فقط در درگیری پایان بازی بود که حضورش در ترکیب به چشم آمد!

سامان قدوس: این احتمالا بهترین تورنمنت سامان قدوس در تیم ملی بود. بعد از بی‌اعتمادی کی‌روش، ویلموتس و اسکوچیچ، سرانجام امیر قلعه‌نویی در یکی از معدود تصمیمات درستش به او میدان داد و نتیجه‌اش را هم دید. قدوس طبق آمار ای‌اف‌سی 11 خلق موقعیت در این جام داشت و از این لحاظ چهارمین بازیکن برتر جام ملت‌ها بود. با این حال چند اشتباه هم داشت که باعث شد موقعیت‌های خوبی برای تیم ملی در بازی‌های حساس از دست برود.

محمد محبی: یک نمایش درخشان مقابل ژاپن شاید کافی باشد تا او را جزو بازیکنان متوسط و رو به بالای تیم ملی در جام ملت‌ها بدانیم. البته محبی مثل همیشه پرتلاش و جنگنده بود اما ضعف‌هایی هم داشت که مثل بازی با سوریه برای تیم ملی دردسر درست کرد. با این حال در برابر ژاپن فوق‌العاده بود. گل اول را زد، می‌توانست دومی را هم بزند و ضربه سر او بود که باعث شد مدافعان ژاپن با هم قاطی کنند و پنالتی برای ایران اعلام شود.

ضعیف‌ها
علیرضا بیرانوند: یک کلین‌شیت در 6 بازی اصلا برازنده نام و اعتبار بیرانوند نیست. او در لیگ‌برتر رکوردهای کلین‌شیت را جابه‌جا کرده اما در جام ملت‌های آسیا ضعیف‌تر از انتظارات ظاهر شد. البته در مقابل سوریه یکی از پنالتی‌ها را گرفت و باعث صعود تیم ملی شد اما گل‌های بدی هم خورد که از او انتظار نمی‌رفت. گل دوم قطر روی واکنش عجیب و ضعیف او به ثمر رسید و روی گل سوم هم می‌توانست واکنش بهتری داشته باشد.

روزبه چشمی: او با دو اخطاره شدن محمدحسین کنعانی‌زادگان، فقط در بازی مقابل سوریه فرصت حضور در ترکیب اصلی تیم ملی را پیدا کرد اما در همان بازی هم خوب کار نکرد. روی حرکتی که منجر به اعلام پنالتی برای سوریه شد، او بود  که آفساید را پر کرد. در چند مورد هم دفع توپ‌ها و پاس‌های اشتباهی داشت که یک بار دیگر ثابت کرد او با وجود توان بازی‌سازی از خط دفاع، دفاع وسط مطمئنی نیست و ضریب اشتباهاتش بالاست.

سعید عزت‌الهی: مثل همیشه پرتلاش بود اما در این تورنمنت از او چند اشتباه بزرگ در خاطره‌ها باقی ماند. مقابل فلسطین با دفع اشتباه توپ باعث شد تنها گل این تیم به ثمر برسد. مقابل ژاپن با رها کردن بازیکن مقابلش که از نیمه زمین از او عبور کرد باعث شد تا همین بازیکن گل سامورایی‌ها را بزند و در بازی مقابل قطر هم با جاگیری اشتباه و عقب رفتن زیاد باعث شد تا بازیکن حریف فرصت شوتزنی پیدا کند و گل اول قطر به ثمر برسد.