نکته‌بازی| آل‌کثیر در جلد یزدانی
درباره اشتباهات عیسی آل‌کثیر و ادعای پیشکسوتان پرسپولیس برای نیمکت این تیم.
روزنامه هفت صبح| در این ستون چند باری درباره اشتباهات سیاوش یزدانی نوشته‌ایم و حالا نوبت به عیسی آل‌کثیر رسیده است. در واقع فکر می‌کنیم تا امروز به او کم‌محلی کرده‌ایم و باید خیلی قبل‌تر و بیشتر به او می‌پرداختیم ولی آزاد اعلام شدن او از سوی باشگاه سپاهان بهانه خوبی شد تا بالاخره درباره او بنویسیم.
او درست مثل سیاوش یزدانی، نماد تصمیمات اشتباه و نابخردانه در چند سال اخیر فوتبال ایران است. او در پرسپولیس کم حاشیه نداشت. یک بار به خاطر شادی گل نامتعارفش در لیگ قهرمانان آسیا محروم شد اما هواداران پرسپولیس او را به خاطر گل‌های مهمش بخشیدند.
شاید همان بخشش باعث شد تا او به این نتیجه برسد که می‌تواند به پشتوانه هواداران حتی با یحیی گل‌محمدی هم در بیفتد. او مدتی مصدوم بود و باشگاه اعلام کرد که باید جراحی کند اما او و مدیربرنامه‌هایش لجبازی کردند و آل‌کثیر بدون عمل جراحی به تمرین انفرادی پرداخت و همین باعث شد تا دوران مصدومیتش طولانی‌تر شود.
یحیی و پرسپولیس به پای او ماندند و او را کنار نگذاشتند و حتی وقتی فصل قبل فقط یک گل در لیگ‌برتر زد، خواهان تمدید قراردادش شدند اما او زیاده‌خواهی کرد و پرسپولیس را به پول فروخت و به سپاهان رفت.
او حتی پیراهنی را که با آن در دربی گل زده و به یک هوادار هدیه داده بود، با نقشه‌ای عجیب از او پس گرفت! در سپاهان هم اوضاع بر وفق مراد او پیش نرفت و بعد از یک نیم‌فصل در لیست مازاد مورایس قرار گرفت. آقای آل‌کثیر! وقتش نشده کمی بیشتر به خودت و تصمیماتت فکر کنی؟
مربی داخلی؟ با خوردن و خوابیدن و مصاحبه کردن؟
با توجه به اخباری که از باشگاه پرسپولیس می‌رسد و همچنین مصاحبه دیروز برانکو، به نظر می‌رسد بعد از جام ملت‌ها باید او را روی نیمکت پرسپولیس ببینیم. اما انگار هنوز بعضی از پیشکسوتان این باشگاه امیدوارند سرمربی بعدی پرسپولیس داخلی باشد، البته برداشت بد نکنید.
اصلا منظور آنها خودشان نیست! مثلا محمد مایلی‌کهن گفته: «مدیران فوتبال ما خارجی‌پرست هستند و مربی‌های خارجی را بیشتر قبول دارند. به نظر من سرمربی داخلی برای پرسپولیس بهتر است. برانکو هم در ایران برانکو شد.
او هم در مقطعی از فعالیتش در ایران شرایط خوبی نداشت.» حمید درخشان هم گفته: «متاسفانه در کشور ما به هیچ عنوان به مربی داخلی فرصت داده نمی‌شود. اگر مربی خارجی بیاید و بدترین نتیجه را هم بگیرد، از او حمایت می‌شود. اما وقتی سرمربیان داخلی نتیجه نگیرند، هیچ تحملی وجود ندارد و همه چیز را روی سر او خراب می‌کنند.»
توصیه ما به آقایان مایلی‌کهن و درخشان این است که به عقب برگردند و ببینند چرا این اتفاق افتاده و نگاه‌ها به مربی داخلی اینگونه است. یاد یک مصاحبه از خود آقای درخشان افتادیم. در روزهایی که ایشان سرمربی پرسپولیس بودند و نتایج ضعیفی می‌گرفتند، یک بار گفتند: «اگر مشکل تیم من هستم، می‌روم.»
و دقیقا چند ماه بعد از رفتن ایشان، پرسپولیس با هدایت برانکو بیشتر جام‌های فوتبال ایران را درو کرد. کارنامه آقای مایلی‌کهن هم مشتی نمونه خروار از مربیان داخلی است که خودشان را به‌روز نمی‌کنند و به تک‌موفقیت‌های‌شان دلخوش هستند. دوستان! با حرف چیزی درست نمی‌شود. تکانی به خودتان بدهید و به‌روز شوید. با خوابیدن و مصاحبه، کسی موفق نمی‌شود.
