تنیده در سایه‌های هوش مصنوعی
نتایج یک نظرسنجی نشان می‌دهد نسل زد در جست‌وجوی تعادل میان ترس و امید است
رامتین لطیفی | نسل زد، جوانانی میان ۱۳ تا ۲۸ سالگی هستند که دنیای دیجیتال را نفس می‌کشند و زیست‌شان با فناوری‌های نوین عجین شده است؛ جوانانی که با هوش مصنوعی مثل دوستی پیچیده روبه‌رو شده‌اند؛ دوستی که هم هیجان‌انگیز است و هم پر از اضطراب و تردید. گزارشی که در ۸ آوریل ۲۰۱۵ توسط بنیاد خانواده والتون و مؤسسه گالوپ منتشر شد، نشان می‌دهد این نسل با وجود نگرانی‌های‌شان از هوش مصنوعی، دست از کاوش در این دنیای نو برنمی‌دارند. آنها نه‌تنها خواستار راهنمایی‌های روشن‌تر برای استفاده از این فناوری در کلاس درس و محیط کار هستند، بلکه در جست‌وجوی راهی‌اند تا با اطمینان بیشتری در این مسیر گام بردارند.
هوش مصنوعی و برنامه درسی
بر‌اساس این نظرسنجی که با حضور حدود ۳۵۰۰ نفر از نسل زد در آمریکا انجام شد، بیش از نیمی از آنها (۵۲ درصد) معتقدند که مدارس باید آموزش استفاده مؤثر از هوش مصنوعی را در برنامه‌های درسی بگنجانند، چون این ابزار می‌تواند مثل چراغی راهشان را روشن کند. با این حال، ۴۹ درصد نگرانند که وابستگی به هوش مصنوعی ممکن است تیغ تیز تفکر انتقادی‌شان را کُند کند.
بیم و امید در دوران هوش مصنوعی
احساسات این نسل درباره هوش مصنوعی و مواجهه با این پدیده دنیای امروز مانند موج‌های دریا بالا و پایین می‌رود. مصداق این گزاره را می‌توان در نتایج این نظرسنجی به وضوح مشاهده کرد. ۸۲ درصد از شرکت‌کنندگان می‌گویند هوش مصنوعی مثل کلیدی جادویی اطلاعات را به سرعت در دسترس‌شان قرار می‌دهد، ۶۶ درصد معتقدند کارشان را تندتر می‌کند و ۵۳ درصد باور دارند یادگیری را آسان‌تر و شیرین‌تر می‌سازد. با این حال جالب است بدانید که این نظرسنجی حاکی از آن است که ۵۳ درصد از شرکت‌کنندگان با فکر کردن به هوش مصنوعی اضطراب می‌گیرند، در حالی که تنها ۳۵ درصد با شوق و هیجان به استقبال این پدیده می‌روند.
خواسته نسل زد چیست؟
این نسل پرشور که آینده را با خوش‌بینی نقاشی می‌کند، می‌خواهد قواعد بازی با هوش مصنوعی روشن باشد. گزارش گالوپ تأکید دارد که سیاست‌های شفاف در مدارس و محیط‌های کاری می‌تواند اضطراب آنها را کم کند و پذیرش این فناوری را به جریانی هموار تبدیل کند. بدون این چارچوب‌ها، برخی دانش‌آموزان محتاط ممکن است از خیر هوش مصنوعی بگذرند، در حالی که دیگران با خیال راحت از آن سود می‌برند. این شکاف به‌ویژه در جوامع کمتر برخوردار پررنگ‌تر است، جایی که دسترسی به مدارسی با سیاست‌های مشخص درباره هوش مصنوعی کمتر است. با این حال، در شرایط کنونی و با قوانین و چارچوب‌های موجود در مورد هوش مصنوعی، تنها ۲۶ درصد از نسل زد به آینده این پدیده امیدوار و دلگرم هستند. جالب است بدانید تعداد افرادی از این نسل که از وجود این پدیده خشمگین و عصبانی هستند بیشتر است و ۲۸ درصد از شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی به این بخش تعلق دارند.
نسل زد در لانگ‌شات
داستان نسل زد و دغدغه‌هایش فقط به هوش مصنوعی ختم نمی‌شود. گزارش‌های پیشین بنیاد والتون و گالوپ که در تابستان ۲۰۲۴ منتشر شدند، پرده از چالش‌های عمیق‌تر این نسل برمی‌دارند. آنها زیر بار استرس و اضطراب کمر خم کرده‌اند، به‌ویژه دختران نوجوان که گاهی در دام کمال‌گرایی گرفتار می‌شوند. در گزارشی دیگر، با عنوان «نسل زد آینده‌ای روشن را تصور می‌کند اما احساس عدم آمادگی برای آن دارد»، آمده که ۸۰ درصد این جوانان به آینده‌شان امیدوارند، اما فقط ۵۱ درصد خود را آماده رویارویی با آن می‌بینند. به عبارت دیگر مثل پرنده‌ای هستند که بال‌هایش را برای پرواز گشوده اما هنوز مطمئن نیست باد زیر بال‌هایش خواهد وزید یا نه. نسل زد در این دنیای پرشتاب، با همه تردیدها و آرزوهایش، هوش مصنوعی را نه دشمن می‌بیند و نه ناجی؛ بلکه به آن مثل ابزاری نگاه می‌کند که اگر درست هدایت شود، می‌تواند راهشان را هموار کند. آنها از بزرگ‌ترها و سیاست‌گذاران انتظار دارند که با چارچوب‌های روشن و حمایت‌های واقعی، به آنها کمک کنند تا این ابزار قدرتمند را نه‌تنها به دست بگیرند، بلکه با اعتمادبه‌نفس به کار ببندند. گسترش این پدیده بدون چارچوب‌های روشن و قانونی، اتفاقی است که بر اضطراب نسل زد می‌افزاید.
