درباره حامیم که پدیده سال‌های اخیر موسیقی پاپ ایران است
حامیم از آن پدیده‌های ساکت موسیقی ایران است که به خصوص در این روزها نظیرش کم پیدا می‌شود
هفت صبح| هفته پیش درباره عرفان طهماسبی نوشتیم و این هفته هم در میان خوانندگانی که در سال‌های اخیر معروف شدند، حامیم را انتخاب کردیم. این ریتم را تا جایی که بتوانیم در هفته‌های آینده هم حفظ خواهیم کرد.اینکه چند سال است وارد مارکت موسیقی شده، چند آهنگ خوانده مهم نیست. حالا دیگر خیلی‌ها نامش را می‌دانند و اگر هم ندانند، حتما چند آهنگش را شنیده‌اند.
حامیم از آن پدیده‌های ساکت موسیقی ایران است که به خصوص در این روزها نظیرش کم پیدا می‌شود. مارکت این روزهای موسیقی ایران به سمت و سویی رفته که عمده خواننده‌های آن با شاخصه‌های اغراق شده در صدا و کاراکترشان سعی در به دست آوردن شهرت و محبوبیت می‌کنند. یکی روی استیج با لباس‌های عجیب و غریب ظاهر می‌شود و یکی دیگر هم سعی می‌کند صدایش را خشک و بم نشان دهد تا از این طریق بتواند نامش را در ذهن مخاطب تگ کند. حامیم اما کاملا سیاستی متضاد با سیاست‌های بازار موسیقی را پیش گرفته.
خواننده‌ای که صدا‌سازی نمی‌کند و با بالا و پایین صدایش هم توجه مخاطب را به خود معطوف نمی‌کند. صدای او کاملا در اختیار داستان آهنگ‌هایش است. ظریف می‌خواند و حساسیت واژه‌ها را می‌توان از لحن و بیانش فهمید. تحریرهایش دیتیل‌های خاص خودش را دارد و به جزئیات آوازش اهمیت می‌دهد. او برخلاف اکثر خواننده‌های این روزها در مرحله میکس صدایش را بیش از حد جلوتر از دیگر اجزای موزیکش قرار نمی‌دهد و به مخاطب اجازه می‌دهد همه اجزا و جزئیات اثرش را بشنود.
اکثر آثار حامیم ایموشنال است و احساس در آنها حرف اول را می‌زند. بیشترین حسی که از ترانه‌شناسی‌اش دریافت می‌کنید حس حسرت است که نخ تسبیح بیشتر آهنگ‌هایش است. در ترانه‌هایش معمولا اصل داستان مشخص نمی‌شود و از نقطه A به نقطه B نمی‌رود. مخاطب هم در این شرایط می‌تواند با ترانه حامیم قطعات پازل تصویر ذهنی خودش را تکمیل کند. معمولا هم در ترانه‌هایش کسی مقصر نیست و تنها اتفاق و بازتاب‌های حسی آن روایت می‌شود.
ترانه‌هایش تصویر دارند و آهنگ‌هایش ملودی‌محور است و این در بازار امروز که کلا ریتم محور شده به نوعی غنیمت محسوب می‌شود. نکته دیگری که در مورد ترانه‌های حامیم می‌توان گفت این است که از واژه‌های ساده و اصیل در کارش استفاده می‌کند.
تکیه کلام‌های مد روز ترانه‌هایش نیست و واژه‌های هشتگ پسند و وایرال شونده شعرهایش را نمی‌سازد.او به گذشت زمان و ادبیاتی که فراموش خواهد شد آگاه است و می‌داند اگر بخواهد به بقا و استقامت اثرش در طول سال‌ها و دهه‌ها فکر کند باید با چه زبانی ترانه‌اش را روایت کند.
حامیم در سال گذشته در اوج سکوت و بی‌حاشیه بودنش پرفروش‌ترین خواننده ایران هم بود و کنسرت‌هایش هم رکورد سال پیش را زد.با این تفاسیر اگر بگوییم او یکی از باهوش‌ترین خواننده‌های حال حاضر است، دروغ نگفته‌ایم. او عملا یکی از بی‌حاشیه‌ترین چهره‌های موسیقی پاپ است و همین که می‌تواند این بی‌حاشیه بودن را حفظ کند و پرفروش و پرشنونده هم باشد، به تنهایی نشان می‌دهد که این خواننده چقدر آگاهی دارد. آگاهی از اینکه در جامعه پر خبر و حاشیه امروزش چطور رفتار کند که درگیر اتفاقات و حواشی نشود و بتواند پلنش را در مارکت درست پیش ببرد.
به نظر می‌رسد قصه حامیم در موسیقی ایران ادامه‌دار باشد. او از آن دست خواننده‌هایی نیست که چند سال در صحنه باشد و بعد به خاطره‌ها بپیوندد. اصلا چرا باید در مورد حامیم اتفاق بیفتد.او در مدت کم مخاطبان زیادی به دست آورده. ملودی‌ساز است و ترانه‌هایش را خودش می‌نویسد و این یعنی برای تولید محتوای موسیقی‌اش قطعا به مشکل نمی‌خورد و روند رشد خودش را ادامه خواهد داد.
