میراث فراموش شده یساری و قادری و آغاسی

روزجمعه مراسم بزرگداشتی برای جواد یساری از بازماندگان سبک کوچه بازاری موسیقی ایران انجام شد. موسیقی کوچه‌بازاری مجموعه‌ای از آثار موسیقی قدیمی ایرانی است که با توجه به رشد موسیقی در اواخر دههٔ ۱۳۳۰ خورشیدی در خیابان لاله‌زار تهران شکل گرفت.

دلیل اصلی اختصاص نام «کوچه‌بازاری» بر روی این سبک موسیقی، این بود که آوازهای این سبک در بازار و کوچه‌های محلی لاله‌زار با صدای سوزدار خوانده می‌شد.

موسیقی کوچه‌بازاری بیشتر با سازهای عود (بربط)، تنبک، فلوت، تمپو، سنتور، ویولن، کمانچه، تار، چنگ، قانون، آکاردئون و شکلی از سبک موسیقی عربی درآمیخته است و به آن شرقی خوانی (شرقی خونی) نیز گفته شده است. زادگاه این سبک بازار خیابان لاله‌زار بود که مورد توجه عموم قشر کارگر و طبقهٔ پایین و متوسط جامعه قرار گرفت.و البته طبقه جاهل ها و لوطی ها طرفدار این سبک بودند و این گونه خواننده هارا جذب برخی محافل خود می کردند.  کسی که بیش از دیگر خوانندگان به این سبک جان بخشید، قاسم جبلی بود

این سبک در کافه‌های لاله زار اجرا داشت؛ در صورتی که در کابارههای درجه یک خیابان پهلوی (ولیعصر) به‌ندرت چنین سبکی قابل اجرا بود؛ چرا که قشر مرفه به آهنگ‌های پاپ و راک و جاز علاقهٔ بیشتری داشت. در آن زمان، این سبک تحولی در موسیقی سنتی ایران بود. نکتهٔ قابل توجهی که این موسیقی به دنبال داشت این بود که چون اکثر این آهنگ‌ها در کوچه‌بازارهای لاله‌زار اجرا می‌شد و اغلب کمتر در قالب آلبوم منتشر می‌شدند، عمر کوتاهی داشتند و با رسیدن انقلاب ۱۳۵۷ و بسته شدن کافه‌های لاله‌زار، این سبک از بین رفت

برخی از خوانندگان این سبک می‌توان به این اسامی اشاره کرد:‌

قاسم جبلی(1315-1391)

 نعمت‌الله آغاسی(1318-1384)

جواد یساری (1323)

عباس قادری(1326)

سوسن(1322-1383)

 حسین موفق (1320-1398)

داوود مقامی(1317-1350)

ایرج مهدیان(1325)

 مهوش(1299-1339)

آفت(1313-1386)  

جلال همتی(1315-1385)