بازیگر؛ پنهان شده در پوست شیر

روزنامه هفت صبح| سینمای ایران از بهمن 1398 تا انتهای 1400 را با کابوس کرونا از سرگذراند و دهه درخشان 1390 این‌گونه فرجام مناسبی پیدا نکرد. کرونا به سادگی سینمای ایران را به دو قسمت تقسیم  کرد و سینمای خانگی را به یک عنصر مهم نمایشی و تفریحی برای عموم مردم بدل کرد. وقایع سیاسی هم این انشقاق را دو چندان کرد. اینجا نگاهی داریم به بهترین نقش‌آفرینی‌های دهه جدید. دهه‌هایی که از 1400 آغاز شده. در این نگاه فیلم‌ها و سریال‌ها را در یک ترازو قرار داده‌ایم. 

یک: طناز طباطبایی بازی در بی‌رویا. در نقش  زنی که در مواجهه با توطئه مشترک همسر و یک دختر مرموز مشاعر خود را از دست می‌دهد و وارد دنیایی ترسناک از بی‌اعتمادی و بی‌ثباتی می‌شود. او در شنای پروانه هم کم نظیر است. 

دو: هستی مهدوی. بازی او در سریال آکتور شگفت‌انگیز است. او می‌تواند مجموعه‌ای دلپذیر از زنانگی و اشتیاق و پنهانکاری را به تصویر بکشد. 

سه: ویشکا آسایش در روزی روزگاری مریخ. یکی از بهترین نقش‌آفرینی‌های کمیک در یکی از شیرین‌ترین و جاه‌طلبانه‌ترین سناریوهای ممکن. زندگی ایرانی‌ها در چهارصد سال بعد و در مریخ. ویشکا در این سریال کم نظیر است. 

چهار: الناز شاکردوست در تی‌تی. فیلم در دهه قبل ساخته شده اما سال پیش فرصت اکران آنلاین به دست آورد. در نقش دختری عجیب و غیرمتعارف که خدماتی یک بیمارستان است و در ضمن رحمش را هم اجاره می‌دهد و به یک استاد بلندپایه فیزیک دل می‌بازد. یکی از کامل‌ترین نقش‌آفرینی‌های شاکردوست.

پنج: لیلا حاتمی در تصور. بازیگر پنجاه ساله در نقش چند شخصیت متفاوت، شمایل‌های گوناگونی از دختران تهران امروز را عرضه می‌کند. مثل همیشه دقیق و تماشایی و جذاب. 

شش: ترانه علیدوستی در تفریق. با آن‌که آثار اضافه وزن بر چهره ترانه مشخص است اما بی‌تردید این بهترین و کامل‌ترین بازی ترانه علیدوستی در کارنامه بازیگری‌اش بوده. این‌که بازیگری از نقش‌آفرینی‌های ناشیانه‌ای مثل دخترک کارگر فیلم چهارشنبه‌سوری به چنین کمالی در بازیگری نزدیک شود جای تحسین دارد. 

هفت: ژیلا شاهی در پوست شیر. او که با قصر شیرین توانایی‌های خود را  بر پرده سینما  نشان داده بود در پوست شیر هم یکی از دلایل ملموس بودن و صمیمی بودن این سریال در نزد مخاطب عام شد. او باید خودش را از قالب زن‌های دردمند حق به‌جانب خارج کند. 

هشت: پریناز ایزدیار در فیلم‌های ملاقات خصوصی و  سه کام حبس و سریال جیران. بعد از تماشای ایزدیار در کارها و نقش‌های ممتازی مثل لتیان و سرخپوست، ‌بازی او در ملاقات خصوصی کمی عادی به نظر می‌رسید با این حال ایزدیار از پس این نقش به‌خوبی برآمد. جیران اما همان ایزدیار پر آب و تاب همیشگی را به ملاقاتمان آورد. 

9 : هدی ‌زین‌العابدین. بالاخره یک نقش مهم و محوری در سریال رهایم کن به دست آورد و قدرت و توانایی‌های بازیگری خود را به همگان ثابت کرد.

10: پردیس احمدیه. سیر صعودی پردیس احمدیه همچنان ادامه دارد و او هم مثل ژیلا شاهی بازی درخشانی در پوست شیر از خود به یادگار گذاشت. او در نوبت مینا هم بازی پخته‌ای را عرضه کرده بود. 

و ادای احترام به بازی خوب ستاره پسیانی در جیران  و بازی کمی بیش از حد تحسین شده رعنا آزادی‌ور در زخم‌کاری و البته یادی هم از خانم هدیه بازوند. 

یک: امیر جدیدی در فیلم قهرمان. بازی شسته‌رفته و دقیق و پر از ریزه‌کاری جدیدی در یک درام کاملا فرهادی‌وار از نقاط قوت عرصه بازیگری در دو سه سال گذشته بوده است. بی‌شک بهترین بازی سینمایی این دهه.

دو: محسن تنابنده در فیلم قهرمان و سریال رهایم کن. قطب منفی فیلم قهرمان که می‌تواند شمایلی فوق‌العاده جذاب از یک مرد حق به‌جانب پرخاشگر بیافریند و در سریال رهایم کن؛ گریمور و فیلمنامه و کارگردانی سنگ تمام می‌گذارند تا تنابنده یک نقش‌آفرینی فوق‌العاده در اندازه‌های سینمای حادثه‌ای دهه شصت و هفتاد آمریکا را نمایش دهد.

سه: نوید محمدزاده در فیلم تفریق و سریال آکتور. بازی سخت او به‌خصوص در نقش شوهر بیتا نشان می‌دهد که این بازیگر ممتاز سینمای ایران فعلا قصد توقف ندارد و نوید محمدزاده در سریال  آکتور. این سریال فرصت را مهیا کرد که با خیال راحت یکی از اعجوبه‌های بازیگری معاصر ایران را تماشا کنیم. او توانست در طول سریال به شکلی زیرپوستی شیمی میان خودش و هانیه توسلی و سپس با هستی مهدوی را به بهترین شکل ممکن به تماشاگر القا کند.

چهار: هادی حجازی‌فر در فیلم آتابای. گویی حجازی‌فر همه جان و روان خود را برای این نقش مایه گذاشته است. مردی پخته و همه فن‌حریف که تا مرز یک عشق مردافکن پیش می‌رود و نیمه جان باز می‌گردد.

پنج: علیرضا کمالی در سریال  پوست شیر. از غافلگیری‌های عرصه بازیگری در دو‌ سه سال گذشته بوده است. پوست شیر او را بسیار محبوب کرد و قیمت و دستمزد این بازیگر 43 ساله را ناگهان چند برابر کرد.

شش: رضا عطاران در سریال دفترچه یادداشت. مرد هزارچهره و قیمتی سینمای کمدی ایران بعد از مدت‌ها درجا زدن، با این سریال توانایی‌های خود به عنوان یک بازیگر ممتاز در عرصه کمدی را دوباره به همگان ثابت کرده است. 

هفت: حسن معجونی در فیلم جاده خاکی و سریال‌های رهایم کن و دفترچه یادداشت. بازیگر تحصیلکرده سینما با کوله‌باری از تجربیات تئاتری در هر دو سریال و آن تک فیلم می‌تواند مغناطیس‌وار توجه تماشاگر را به سمت خود جلب کند. او قهرمان نقش‌های دوم است.

هشت: جواد عزتی. بیش از حد لزوم خودش را در پرتره‌هایی که محمدحسین مهدویان خلق می‌کند محبوس کرده است. در دو فصل زخم کاری و فیلم مرد بازنده. با این حال هنوز هم درجه یک است و هنوز هم به سقف توانایی‌های خود نرسیده است. 

9 : مجید یوسفی. از کشف‌های سروش صحت در سریال مگه تموم عمر چندتا بهاره. باهوش و با سرعت انتقال بالا و درک درست از ماهیت یک قطعه کمدی. او آینده بسیار روشنی دارد.

10: هوتن شکیبا. مجموعه درخشش او در فیلم‌های تی‌تی و ابلق و ملاقات‌خصوصی و ایده‌آل و سریال رهایم کن. او بازیگر پرکاری است هرچند هنوز تماشاگران عام او را در نقش‌های کمدی بیشتر دوست دارند و این چیزی است که او باید با‌ آن کنار بیاید. 

و البته بازی خوب سام درخشانی در روزی روزگاری مریخ و بازی چشم‌نواز بهرام رادان در جیران.