روابط تهران و لندن به کدام سمت می‌رود؟
تاحد زیادی در سیاست خارجی بین تهران و لندن، در بر همان پاشنه پیشین می‌چرخد
هفت صبح| حزب کارگر بریتانیا بعد از 14سال به یک پیروزی معنادار در انتخابات این کشور دست پیدا کرد. از حالا به‌بعد، محافظه‌کاران به خانه‌هایشان برمی‌گردند و چپ‌های میانه‌رو برای بریتانیا تعیین‌تکلیف می‌کنند. این در حالیست که در اغلب کشورهای مهم اروپایی، احزاب راست‌گرا یا همین حالا قدرت را در دست دارند یا به‌زودی قرار است همه چیز را قبضه کنند.
اما اگر فکر می‌کنید تهران و لندن با آمدن حزب کارگر بر سر کار، قدمی به سمت بهبود روابط برمی‌دارند، احتمالا باید در پیش‌زمینه ذهنی خود، تجدیدنظر کنید. حزب کارگر بعد از شکست‌های پیاپی، نمی‌خواهد و نمی‌تواند سیاست‌های انفجاری و مخالف حزب محافظه‌کار از خود نشان دهد. این بدان معنا نیست که تغییری صورت نخواهد گرفت؛ اما بریتانیا در سال‌های اخیر متوجه شده که تغییرات شوک‌آور چندان انتخاب خوبی نیستند. بنابراین قبل از هر چیز باید بدانیم که تاحد زیادی در سیاست‌خارجی بین تهران و لندن، در بر همان پاشنه پیشین می‌چرخد.
این حزب هم مانند حزب محافظه‌کار تا پیش از روی‌کار آمدن تمایل خود را برای اقدام غیرعقلانی قراردادن سپاه در فهرست تروریستی اعلام کرده است. با این‌حال، این خیال که در سر نخست‌وزیرها و وزیران خارجه بریتانیا معمولا وجود دارد، از آنجایی که در تضاد با منافع ملی بریتانیا دانسته می‌شود، احتمالا به وقوع نخواهد پیوست. برخی از سیاستمداران حزب کارگر البته به تهران نزدیک هستند.
اما دیدگاه کلی آنها در خصوص ایران، چندان فرقی با دیدگاه حزب محافظه‌کار ندارد. اما مسئله بعدی، تحریم است. محافظه‌کاران بریتانیا اغلب روابط نزدیک و تنگاتنگی با تل‌آویو دارند. این موضع در خصوص حزب کارگر صدق نمی‌کند. بسیاری از چهره‌های ارشد این حزب خودشان را در جبهه مخالف اسرائیل می‌دانند؛ به همین‌خاطر به‌نظر نمی‌رسد که بریتانیا تحت حاکمیت حزب کارگر تمایل شدیدی به فشارهای تحریمی بیشتر بر ایران داشته باشد یا خودش پیشنهادکننده چنین فشارهایی باشد.
از طرف دیگر البته این حزب با جمهوری‌خواهان روابط نسبتا گسترده‌ای دارد و در صورتی‌که دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری امسال ایالات متحده رای بیاورد و بخواهد بر ایران فشارهای بیشتری وارد کند، لندن احتمالا مقاومتی از خود به خرج نخواهد داد و با آنها همراهی خواهد کرد.
اعضای حزب کارگر، اغلب بیشتر از حزب محافظه‌کار مایل به پیشبرد دیپلماسی با تهران هستند. البته این وضعیت تنها در صورتی می‌تواند دوام داشته باشد که در تهران هم تمایل به رسیدن به یک راه‌حل با غرب از طریق دیپلماسی و گفت‌وگوی مستقیم با هدف رفع مشکل‌ها وجود داشته باشد. حزب کارگر با وجود اینکه از طرفداران اجرایی‌شدن برجام است و از اتفاقی که برای این توافقنامه افتاده، دل خوشی ندارد، معمولا اعلام کرده است که با مسائل هسته‌ای ایران زاویه دارد.
