شب‌زنده‌داری؛ عادت جذاب یا مسیری به سوی افسردگی؟
افرادی که شب‌ها تا دیر وقت بیدار می‌مانند، بیشتر در معرض خطر افسردگی قرار دارند. اما چرا؟
افرادی که به طور طبیعی شب‌ها دیرتر می‌خوابند و صبح‌ها دیرتر بیدار می‌شوند، در اصطلاح «کرونوتیپ عصرگاهی» نامیده می‌شوند. تحقیقات پیشین نشان داده‌اند که این افراد نسبت به کسانی که سحرخیز هستند (کرونوتیپ صبحگاهی)، علائم افسردگی بیشتری دارند.
برای بررسی بیشتر این موضوع، محققان دانشگاه ساری انگلستان در یک پژوهش جدید، داده‌های ۵۴۶ دانشجو را از طریق یک پرسشنامه آنلاین جمع‌آوری کردند. این داده‌ها شامل اطلاعاتی درباره الگوهای خواب، میزان آگاهی لحظه‌ای، گرایش به نشخوار فکری، مصرف الکل و سطح افسردگی و اضطراب این افراد بود.
نتایج این مطالعه نشان دادند دانشجویانی که دارای کرونوتیپ عصرگاهی بودند، به طور قابل توجهی بیشتر در معرض خطر افسردگی قرار داشتند. این ارتباط می‌تواند با عواملی مانند خواب بی‌کیفیت‌تر، مصرف بیشتر الکل و میزان پایین‌تر آگاهی لحظه‌ای در میان این افراد توضیح داده شود. به طور کلی، مشخص شد که این سه عامل در مقایسه با افراد سحرخیز، در میان شب‌زنده‌داران وضعیت نامطلوب‌تری دارند.
البته به دلیل اینکه مطالعه فوق فقط روی دانشجویان دانشگاه انجام شده است، محققان اظهار داشته‌اند که نتایج آن ممکن است به گروه‌های سنی دیگر قابل تعمیم نباشد.
با وجود این محدودیت‌ها، پژوهشگران بر این باورند که مداخلاتی که به بهبود میزان آگاهی لحظه‌ای، کیفیت خواب و کاهش مصرف الکل کمک کنند، می‌توانند خطر افسردگی را در میان جوانان کاهش دهند.
این یافته‌ها به‌ویژه از این جهت مهم هستند که بسیاری از جوانان امروزی دچار مشکلات سلامت روان هستند و در عین حال، بسیاری از آنها تمایل دارند شب‌ها تا دیروقت بیدار بمانند.
نتایج فوق که در مجله علمی PLOS ONE منتشر شده‌اند، حاکی از آن هستند که می‌توان با اجرای برنامه‌های مناسب، از طریق بهبود الگوهای خواب و کاهش مصرف الکل، خطر افسردگی را در میان این گروه و احتمالا سایر افراد دچار مشکلات مشابه، کاهش داد.
