چرا بعضی‌ها هرگز به کرونا مبتلا نمی‌شوند؟
علت عدم ابتلای طبیعی برخی افراد به کووید-۱۹ مشخص شد
گروهی از داوطلبان در بریتانیا به دانشمندان اجازه دادند تا ویروس سارس-کوو-۲ را برای تحقیق در مورد اینکه چرا برخی از افراد به طور طبیعی به کووید-۱۹ مبتلا نمی‌شوند، درون بینی آنها قرار دهند. این اولین مطالعه در نوع خود بود که راه را برای ساخت واکسن‌ها و درمان‌های بهتر باز می‌کند.
در حالی که مطالعات زیادی انجام شده است که همه چیز را از تأثیرات ذهنی تا فیزیولوژیکی ابتلا به کووید-۱۹ بر روی بیماران مبتلا به این ویروس بررسی کرده است، هیچ تحقیقی که روند بیماری را از لحظه ورود ویروس سارس-کوو-۲ تا توسعه ردیابی کند، انجام نشده است. اکنون تحقیقات جدید منتشر شده توسط دانشگاه کالج لندن (UCL) این موضوع را تغییر داده است.
به نقل از نیواطلس، در این تحقیق که مطالعه چالش انسانی کووید-۱۹ در بریتانیا نامیده می‌شود، به طور عمده ۳۶ داوطلب بالغ سالم، جوان و مشتاق از طریق بینی به ویروس عامل کووید آلوده شدند. همه داوطلبان قبل از مطالعه از نظر خطر بیماری شدید و بیماری‌های زمینه‌ای بالقوه غربالگری شدند و کمترین دوز ممکن از سارس-کوو-۲ که همچنان می‌توانست باعث عفونت شود، به آنها داده شد.
شوبانا بالاسینگام (Shobana Balasingam)، سرپرست گروه تحقیق در گروه بیماری‌های عفونی ولکام (Wellcome) که در این تحقیق نیز شرکت داشت، می‌گوید: مدل‌های چالش انسانی روشی ارزشمند برای ایجاد درک ما از نحوه واکنش بدن به بیماری‌های عفونی است؛ از همان لحظه که عفونت اتفاق می‌افتد و به ما اجازه می‌دهد تا پاسخ ایمنی را از ایجاد تا شدت گرفتن علائم دنبال کنیم.
پس از آلوده کردن شرکت‌کنندگان، محققان بلافاصله شروع به نظارت بر سلول‌های خون و پوشش بینی آنها کردند تا ببینند بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض ویروس چه اتفاقی می‌افتد. این تجزیه و تحلیل دقیق منجر به مجموعه‌ای داده از بیش از ۶۰ هزار سلول منفرد شد که بخشی از تلاش برای ایجاد یک نقشه مرجع جامع از تمام سلول‌های انسانی شناخته شده به عنوان «اطلس سلول انسانی» شده است.
در همه شرکت‌کنندگان، محققان دریافتند که سلول‌های ایمنی مخاطی تخصصی در خون همراه با کاهش گلبول‌های سفید التهابی فعال می‌شوند که نقش آنها معمولا احاطه کردن و از بین بردن مهاجمان بیماری‌زا است.
اما در شرکت‌کنندگانی که بلافاصله ویروس در آنها از بین رفت و در مقابل عفونت مقاومت کردند، یا در آنهایی که آزمایششان مثبت بود، اما به عفونت کامل سیستمیک منجر نشد، شاهد چیزی بودند که به عنوان یک پاسخ ایمنی هرگز دیده نشده بود.
به طور خاص، در این افراد، فعال شدن ژنی به نام HLA-DQA۲ مشاهده شد که نوعی سیستم هشدار اولیه است که وجود مهاجم ویروسی را به سلول‌های دیگر اعلام می‌کند. آنها همچنین دریافتند که در افرادی که به بهترین شکل در برابر ویروس مقاومت می‌کنند، در مقایسه با آنهایی که آلوده شده‌اند، پاسخ ایمنی سریع‌تری در سلول‌های تخصصی بینی و پاسخ کندتری در سلول‌های خونی وجود دارد. گروهی که مبتلا به کووید-۱۹ شده بودند، تنها پس از پنج روز قرار گرفتن در معرض ویروس، پاسخ بینی نشان دادند که نشان می‌دهد فعال شدن این سلول‌های بینی می‌تواند مسیری حیاتی برای مبارزه با این ویروس و به طور بالقوه دیگر کروناویروس‌ها باشد.
علاوه بر این، محققان همچنین الگوهای تکرارشونده‌ای را در اسیدهای آمینه در بین گیرنده‌های سلول T فعال یافتند؛ سلول‌هایی در بدن که می‌توانند سلول‌های آلوده را در بدن هدف قرار داده و از بین ببرند. این الگوهای اسید آمینه به عنوان موتیف شناخته می‌شوند.
امیلی موبلی (Emily Mobley) از مؤسسه ولکام سانگر می‌گوید: این واقعیت که این الگوها در پاسخ به قرار گرفتن در معرض عوامل بیماری‌زا تکرار می‌شوند، نشان می‌دهد که آنها توانایی تشخیص چیزی در ویروس سارس-کوو-۲ را دارند.
شناسایی این الگوها فرصتی منحصر به فرد برای مدل‌سازی تعامل بین گیرنده‌های سلول T و یک عامل بیماری‌زا است. این امکان مهندسی سلول‌های T ویژه را برای درمان، نه فقط برای کووید-۱۹، بلکه به طور بالقوه برای طیف وسیعی از بیماری‌ها افزایش می‌دهد.
مارکو نیکولیچ (Marko Nikolić)، نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید که تحقیقات این تیم به راه‌های بهتری برای حمله به عوامل بیماری‌زا در بدن ما منجر می‌شود.
او می‌گوید: این یافته‌ها نور جدیدی را بر روی وقایع اولیه حیاتی می‌تاباند که باعث می‌شود ویروس تا قبل از بروز علائم به سرعت از بین برود یا باقی بماند. ما اکنون درک بسیار بیشتری از طیف کامل پاسخ‌های ایمنی داریم که بدن می‌تواند ارائه دهد. این مبنایی برای توسعه درمان‌ها و واکسن‌هایی است که این پاسخ‌های محافظتی طبیعی را شبیه‌سازی می‌کنند.
