انتظار طولانی، هزینه پنهان | ۱۳ ماه انتظار برای انجام ام‌آر‌آی در کانادا
نظام سلامت کانادا با سهمیه‌بندی خدمات و زمان انتظار طولانی، بیماران را از درمان به‌موقع محروم کرده و هزینه‌های سنگین اقتصادی را به آنان تحمیل می‌کند
هفت صبح| نظام سلامت کانادا که به ظاهر رایگان است، در واقع هزینه‌های پنهانی به شهروندان تحمیل می‌کند؛ مالیات‌های سنگین و زمان انتظار طولانی برای دریافت خدمات درمانی. به گزارش اپک‌تایمز، سهمیه‌بندی خدمات که برای مدیریت هزینه‌ها و جلوگیری از افزایش مالیات طراحی شده، بیماران را وادار به تحمل تأخیرهای طاقت‌فرسا یا انصراف از درمان می‌کند. ویدیویی وایرال شده از یک بیمار کانادایی که ۱۳ ماه برای انجام ام‌آر‌آی و بررسی احتمال تومور مغزی منتظر ماند، ماهیت این بحران را به نمایش گذاشت.
اگرچه کاربران شبکه اجتماعی ایکس تأکید کردند که اولویت‌بندی‌ها توسط پزشکان تعیین می‌شود و زمان انتظار بین استان‌ها متفاوت است، داده‌ها نشان می‌دهند که میانگین زمان انتظار در اکثر استان‌ها از ۱۲ هفته در سال ۱۹۹۳ به بیش از ۳۰ هفته در سال ۲۰۲۴ افزایش یافته است. در استان‌هایی مانند نیوبرانزویک و جزیره پرنس ادوارد، این زمان به بیش از ۶۹ هفته می‌رسد و برای جراحی‌های تخصصی مانند مغز و اعصاب، بیماران در تمام استان‌ها بیش از ۴۶ هفته منتظر می‌مانند.
این تأخیرها هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی سنگینی به دنبال دارد. انجمن پزشکی کانادا در مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۸، هزینه اقتصادی زمان انتظار برای چهار شیوه درمانی کلیدی (تعویض مفصل، جراحی آب مروارید، پیوند بای‌پس کرونری و ام‌آر‌آی) را ۱۴.۸ میلیارد دلار برآورد کرد، معادل ۱.۳ درصد تولید ناخالص داخلی کانادا در آن سال.
این مطالعه همچنین به ۴.۴ میلیارد دلار درآمد ازدست رفته دولت به دلیل کاهش فعالیت‌های اقتصادی اشاره نکرد. مطالعه دیگری در سال ۲۰۲۳، با تمرکز بر حقوق ازدست رفته و اوقات فراغت، هزینه انتظار را ۱۰.۶ میلیارد دلار یا ۸۷۳۰ دلار به ازای هر بیمار تخمین زد. علاوه بر این، تأخیرها به تلفات جانی نیز منجر می‌شوند. مطالعه‌ای نشان داد که هر هفته تأخیر بین معاینه پزشک عمومی و جراحی، نرخ مرگ‌ومیر بیماران زن را به ۳ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر افزایش می‌دهد که هزینه اجتماعی آن ۶.۵ میلیون دلار برآورد شده است.
نظرسنجی مؤسسه لژه در اکتبر ۲۰۲۴ نیز نشان داد که ۴۷ درصد کانادایی‌ها به دلیل زمان انتظار طولانی از مراجعه به بیمارستان خودداری می‌کنند و ۵.۲ میلیون نفر در فهرست انتظار خدمات درمانی هستند. گزارش سالانه سکند استریت نیز حاکی از مرگ حدود ۶۰ هزار کانادایی در فهرست انتظار از سال ۲۰۱۸ تاکنون است. این نظرسنجی همچنین نشان داد که ۷۳ درصد کانادایی‌ها از حق انتخاب برای دریافت درمان در خارج از استان یا کشور با هزینه شخصی حمایت می‌کنند، و ۹ تا ۱۲ درصد بیماران با درآمدهای مختلف برای درمان به خارج از استان خود مراجعه کرده‌اند.
با وجود این هزینه‌های گزاف، نظام سلامت کانادا خدمات باکیفیتی ارائه نمی‌دهد. گزارش مؤسسه فریزر در سال ۲۰۲۴ که ۳۱ کشور با نظام سلامت همگانی را مقایسه کرد، نشان می‌دهد کانادا از نظر دسترسی به پزشکان (رتبه ۲۸ از ۳۰)، تخت‌های بیمارستانی (رتبه ۲۵ از ۳۰)، دستگاه‌های ام‌آر‌آی (رتبه ۲۷ از ۳۱) و سی‌تی اسکن (رتبه ۲۸ از ۳۱) در جایگاه‌های پایینی قرار دارد.
این کشور همچنین طولانی‌ترین زمان انتظار را دارد: ۶۵.۲ درصد بیماران بیش از یک ماه برای نوبت متخصص و ۵۸.۳ درصد بیش از دو ماه برای جراحی غیراورژانسی منتظر می‌مانند که کانادا را در پایین‌ترین رتبه بین ۹ کشور مشابه قرار می‌دهد. با این حال، کانادا یکی از گران‌ترین نظام‌های سلامت را دارد، با رتبه چهارم در هزینه نسبت به تولید ناخالص داخلی و رتبه نهم در هزینه سرانه.
این گزارش تأکید می‌کند که هزینه‌های هنگفت با دسترسی محدود و کیفیت پایین خدمات تناسبی ندارد. کانادا در پنج شاخص کیفیت بالینی عملکرد خوبی دارد، اما در شش شاخص دیگر متوسط یا ضعیف است و این ناکارآمدی نظام سلامت را به یکی از چالش‌های اصلی کشور تبدیل کرده است.
