چهره روز| لیدی گاگا: از تنهایی تا تولدی دوباره

هفت صبح| لیدی گاگا، ستاره‌ای که زمانی در اوج شهرتش قربانی تنهایی شد، امروز در آستانه انتشار آلبوم جدیدش، از آرامش و عشق در زندگی‌اش می‌گوید. او که از نخستین خوانندگانی بود که با قدرت اینترنت به شهرت جهانی رسید، در دهه ۲۰۱۰ با شایعات و توجهات بی‌وقفه رسانه‌ها احاطه شده بود. لباس ساخته‌شده از گوشت، اجراهای جنجالی و تیترهای عجیب، او را به نمادی از فرهنگ پاپ تبدیل کردند. اما پشت این شهرت، زنی قرار داشت که در سکوت مطلق شبانه، تنها بود. 

در مستند «پنج فوت و دو اینچ»، او اعتراف کرد که بزرگ‌ترین ترسش، سپری کردن این مسیر به تنهایی بوده است. او بارها در مصاحبه‌هایش از نبردهای درونی، بحران‌های روانی و فشارهای شهرت گفته بود؛ از روزهایی که حتی در اوج موفقیت، احساس تهی بودن می‌کرد‌ اما امروز، در ۳۸ سالگی، با نامزدش مایکل پولانسکی، کارآفرین حوزه فناوری، آرامش را یافته است. او می‌گوید: «بزرگ‌ترین موهبت زندگی‌ام، پیدا کردن مایکل در میانه این غوغا بود.» خواستگاری ساده اما عمیق پولانسکی با ساقه‌ای از چمن خانه گاگا، چنان تأثیرگذار بود که تبدیل به الهام‌بخش ترانه‌ای در آلبوم جدیدش، «آشوب» شد.

این آلبوم بازگشتی تمام‌عیار به موسیقی پاپ است، پس از دوره‌ای که گاگا به سینما و موسیقی جاز روی آورده بود. او در این سال‌ها با فیلم‌هایی چون «ستاره‌ای متولد شده است» و ‌«خانه گوچی»، به دنبال کشف هویت هنری جدیدی بود. اما حالا، دوباره به ریشه‌های خود برگشته است. تک‌آهنگ «آبراکادابرا» و ترانه «پرفکت سلبریتی» نشانی از تسویه‌حساب او با گذشته‌ای دارند که در آن شهرت بیش از حد، هویتش را بلعیده بود.

خود او این مجموعه را «خشمگین‌ترین آلبومی که درباره شهرت نوشته‌ام» توصیف می‌کند. اما در عین حال، آلبومی است که نشان می‌دهد او چگونه توانست بین هنرمندی که روی صحنه می‌درخشد و انسانی که در زندگی شخصی‌اش است، تعادل برقرار کند. گاگا که زمانی در تلاش بود از شخصیت خلق‌شده‌اش فاصله بگیرد، حالا به پذیرشی تازه رسیده است.

او می‌گوید: «لیدی گاگا بودن یعنی ساختن موسیقی، طراحی اجراها و خلق چیزی که از قلبم می‌آید.» اما این بار، دیگر در برابر شهرت سر تسلیم فرود نیاورده، بلکه یاد گرفته آن را تحت کنترل خود بگیرد. آشوب، همان‌طور که نامش نشان می‌دهد، بازتابی از این کشمکش درونی است، اما برخلاف گذشته، این بار پایانی روشن دارد. گاگا دیگر قربانی شهرت نیست، بلکه آن را به ابزاری برای بیان هنری و یافتن حقیقت شخصی‌اش تبدیل کرده است.