پای پادکست‌ها به عنوان رسانه نوظهور به انتخابات آمریکا باز شد
چرا نامزدهای انتخابات آمریکا حضور در پادکست‌ها را به مصاحبه در تلویزیون و روزنامه ترجیح دادند؟
هفت صبح| بن همرزلی، ستون‌نویس روزنامه گاردین عادت داشت از آیپاد برای شنیدن موزیک و فایل‌های صوتی استفاده کند. او از گسترش فایل‌های صوتی شخصی و برنامه‌های رادیویی اینترنتی جدید که اغلب در خانه و کوچه و خیابان و توسط افراد آماتور تهیه شده بود و سبک جدیدی در برنامه‌سازی به شمار می‌رفت، به وجد آمده و تصمیم گرفت گزارشی از این برنامه‌های نوظهور در گاردین کار کند. همرزلی به دنبال یک نام مختصر برای اطلاق به اینگونه جدید در گزارشش می‌گشت.
او در نهایت واژه پاد که برگرفته از آیپادش و کست که برگرفته از واژه broadcast که به معنای پخش وسیع به ویژه به منظور پخش وسیع رادیویی است را به هم چسباند و واژه پادکست را متولد کرد. گسترش روزافزون قابلیت تلفن‌های همراه هوشمند هم به سازندگان پادکست‌ها کمک کرد که برنامه‌های بیشتر و متنوع‌تری بسازند و هم سبب شد پادکست‌ها با مخاطبان بیشتری ارتباط بگیریند و امروز صدها میلیون شنونده ثابت در جهان داشته باشند.
بر اساس آخرین گزارش‌‌ها، امروز پادکست‌ها بیش از ۳۸۳.۷ میلیون نفر شنونده ثابت دارند. شنونده ثابت به این معناست که در هر ۲۴ ساعت حداقل یک بار به سراغ شنیدن پادکست‌ها می‌روند. نمودار مخاطبان این پدیده نو افزایشی است و پیش‌بینی می‌شود تعداد مخاطبان ثابت پادکست‌ها تا پایان سال ۲۰۲۲ به ۴۲۴ میلیون نفر برسد. آمریکایی‌ها بیشترین تعداد شنونده‌های پادکست در جهان را با ۱۶۲ میلیون مخاطب به خود اختصاص داده‌اند. پلتفرم‌های متنوع و مختلفی برای دسترسی به پادکست‌ها و شنیدن‌شان موجود است. در آمریکا اسپاتیفای محبوب‌ترین پلتفرم شنیدن پادکست است.
۲۵ درصد مخاطبان آمریکایی که بیش از ۴۰ میلیون نفر را تشکیل می‌دهند، شنونده پادکست‌های این پلتفرم هستند. ۲۱ درصد مخاطبان آمریکایی پادکست‌ها را از پادکست اپل و ۱۶ درصد نیز از گوگل دنبال می‌کنند. در این بین، پادکست «مکاشفه جو روگن» در اسپاتیفای که توسط جو روگن، کمدین و سخنران مشهور آمریکایی تهیه و پخش می‌شد، پر شنونده‌ترین پادکست آمریکا است. این پادکست گفتگو محور توانست با دعوت از مهمانان خاص و ویژه و همچنین برقراری یک گفتگوی ناب و چالشی با آنها، نظرات را به خود جلب کند و رکورد بیش از ۱۱ میلیون شنونده را به نام خود ثبت کند. از ادوارد اسنودن، ایلان ماسک، سناتور برنی سندرز و تالسی گابارد می‌توان به عنوان سرشناس‌ترین مهمانان روگن نام برد.
حالا، پای پادکست‌ها به عنوان رسانه نوظهور به انتخابات آمریکا باز شده است و در روزگاری که رسانه‌های معتبری مانند رادیوی آمریکا، نیویورک تایمز، پی‌بی‌اس و واشنگتن پست که در تلاش برای مصاحبه با کامالا هریس و دونالد ترامپ در طول کمپین انتخاباتی عمومی ناکام مانده‌اند، این پادکست‌ها بودند که میزبان نامزدهای انتخابات آمریکا شدند. کامالا هریس تصمیم گرفت با الکس کوپر برای پادکست «او را صدا کن، بابا» دیدار کند و کمی درباره زندگی شخصی و خاطراتش و البته بسکتبال صحبت کند.
دونالد ترامپ هم که از حضور در برنامه «۶۰ دقیقه» امتناع کرده بود، با دوستانش در پادکست «باسین و پسرها» و «فلاگرنت» وقت گذراند. البته این پایان ماجرا نبود و هریس روز پنجشنبه برای مصاحبه‌ای در جورجیا با شانون شارپ، بازیکن سابق لیگ ملی فوتبال آمریکایی، برای پادکست «کلاب شِی شِی» حاضر شد و دونالد ترامپ مهمان ویژه امپراطور پادکست‌ها، یعنی جو روگن بود. آنچه پیدا و قطعی است اینکه در این دوره از رقابت‌های انتخاباتی، برخی از غول‌های سنتی روزنامه‌نگاری به حاشیه رانده شده‌اند. افزایش محبوبیت رسانه‌های نو مانند پادکست‌ها و توانایی آنها در کمک به نامزدها برای اتصال به مخاطبان هدف‌شان، دلیل بزرگی برای این تغییر است.
به‌عنوان مثال، طبق گزارش شرکت نیلسن، سی‌ان‌ان در سه‌ماهه سوم سال ۲۰۱۶، زمانی که ترامپ برای نخستین بار نامزد شد، ۱.۲۴ میلیون بیننده در هر شب داشت و این رقم امسال به ۹۲۴ هزار بیننده کاهش یافته است. وضعیت در روزنامه‌ها بدتر است. طبق گزارش مرکز پژوهش پیو، روزنامه‌ها در سال ۲۰۱۶ به‌طور کلی ۳۷.۸ میلیون نسخه در روزهای یکشنبه منتشر می‌کردند که تا سال ۲۰۲۲ به ۲۰.۹ میلیون نسخه کاهش یافته است.
در دهه گذشته، نامزدها برای کسب مقبولیت، تحت مصاحبه‌های سخت با هیات‌های تحریریه روزنامه‌ها و مجریان شبکه‌های خبری قرار می‌گرفتند؛ اما اکنون بسیاری از رسانه و روزنامه‌ها حتی زحمت این کار را هم به خود نمی‌دهند. اما امروزه، پادکست‌ها امکان هدف‌گذاری دقیق‌تر روی مخاطبان را فراهم می‌آورند. هیچ رسانه‌ای بهتر از پادکست‌ها فرصتی برای تمرکز روی یک جمعیت خاص را ارائه نمی‌دهند.
جالب است بدانید در دوران افول رسانه‌های سنتی، شنوندگان پادکست‌ها از سال ۲۰۱۶ تا امروز به‌طور تقریبی دو برابر شده‌اند. جالب است بدانید، پادکست «او را صدا کن، بابا» با حضور کامالا هریس بیش از ۴.۹ میلیون شنونده زنده داشت و مجری با فراغ بال توانست ضمن گفتگو با هریس، سوالاتی جدی درباره تاریخچه روابط عاطفی او با مردان زندگی‌اش که محل بسیاری از تردیدها و شایعات است را مطرح کند و هریس را از این زاویه به چالش بکشد.
پادکست «باسین و پسرها» با حضور دونالد ترامپ هم ۵.۴ میلیون نفر شنونده زنده داشت و مجری این پادکست توانست سوالات مهمی درباره رابطه مخدوش ترامپ و جامعه زنان آمریکا بپرسد و درباره اتهام «زن ستیز» بودن ترامپ و اعتقاد او به مردسالاری سنتی، مباحث مختلفی را مطرح کند. در پایان باید بگوییم اگر در انتخابات ۲۰۱۲، شبکه اجتماعی فیس‌بوک و در انتخابات ۲۰۱۶ نیز شبکه اجتماعی توئیتر بازیگران اصلی بودند، امروز پادکست‌ها با شنوندگان میلیونی خود، نقشی تعیین‌کننده در سرنوشت صندوق رای دارند.
