باشگاه مشتزنی| از فرامرز ظلی رسیدیم به بیرو!
مگر با گاری رفتید که منتش را سرِ ما می‌گذارید؟
هفت صبح| همین که فهمیدم باید درباره قطار بنویسم، به یاد مصاحبه چند هفته پیش علیرضا بیرانوند افتادم. او بعد از انتقاداتی که از نمایش‌های تیم ملی مقابل کره‌شمالی و قرقیزستان مطرح شده بود در مصاحبه‌ای مدعی شد که بازیکنان تیم ملی سفر 9 ساعته با هواپیما را تا لائوس تحمل کرده‌اند! البته می‌دانم جمله‌ام شبیه به بعضی از جملات جواد خیابانی شد اما اگر خودتان کمی دقت کنید، متوجه منظورم می‌شوید!
همان زمان خود خیابانی هم جواب بیرانوند را داد و گفت: «بازیکنان تیم ملی می‌گویند سختی راه را تحمل و با هواپیما رفتیم لائوس بازی کردیم، مگر هواپیما سختی راه دارد؟ مگر با گاری رفتید که منتش را سرِ ما می‌گذارید؟ نشستید روی صندلی فرست‌کلاس و با پرواز چارتر رفتید و دو گل از کره شمالی و ۲ گل از قرقیزستان خوردید و پُزش را می‌دهید؟»
بعد از مرور این ماجرا هم یاد مصاحبه‌ای از فرامرز ظلی افتادم. او در آن مصاحبه از سفر 41 روزه تیم ملی به شوروی، رومانی و مجارستان حرف زده بود. سفری که از ابتدا تا به انتها با قطار انجام شده بود! آن هم قطارهایی که در آن دوران امکانات امروز را نداشتند و البته متعلق به کشورهایی کمونیستی هم بودند!
حتی تصورش هم سخت است اما آن بازیکنان بدون قراردادهای نجومی با باشگاه‌هایشان، بدون پاداش برای بردن امثال قرقیزستان و کره‌شمالی و ... رنج این سفر را تحمل کردند و اعتراضی هم نکردند اما جناب بیرانوند از اینکه مجبور شده 7 ساعت در پرواز چارتر و روی صندلی فرست‌کلاس بنشیند و تا لائوس برود و حریف را ببرد و پاداش روی پاداش بگذارد، ناراحت شده بود و منتش را هم بر سر مردم می‌گذاشت! آدم زبانش از این همه پرتوقعی بند می‌آید.
می‌دانید از چه چیزی بیشتر می‌سوزم؟ از اینکه همین حالا هم گاهی بهترین و بزرگ‌ترین و پولدارترین باشگاه‌ها هم گاهی برای سفرهای‌شان از قطار استفاده می‌کنند و ستاره‌هایشان هم اعتراضی ندارند. چند سال پیش، بازیکنان منچسترسیتی برای سفر به لندن و بازی با چلسی، مثل مردم عادی به ایستگاه راه‌آهن رفتند و در صف ایستادند و منتظر شدند تا قطار برسد! هیچ مشکلی هم نداشتند و منتی هم بر سر هواداران نگذاشتند.
در همین یورو 2024 هم بازیکنان بلژیک به دلیل شرایط جوی نامناسب، برای بازی با رومانی با قطار به فرانکفورت رفتند و دم نزدند. تازه در تمام طول سفر خبری از اینترنت هم نبود اما هیچ اعتراضی شنیده نشد. حدود دو سال پیش هم کاروان بارسلونا، برای صرفه‌جویی در هزینه‌ها، به جای هواپیما با قطار به مادرید رفت تا با ختافه بازی کند. این اتفاق در آن فصل برای بارسایی‌ها چند بار دیگر هم تکرار شد و تصاویر این سفرها و خنده‌ها و خوشی‌های بازیکنان، در فضای مجازی سر‌وصدای زیادی به پا کرد.
فکرش را بکنید اگر بیرانوند در هر کدام از سفرها بود، چه غوغایی به پا می‌شد و چه اعتراض‌هایی می‌کرد و به خاطر تحمل رنج سفر با قطار، چه پاداش‌هایی از فدراسیون طلب می‌کرد! البته اصل ماجرا هنوز مانده! نمی‌دانیم بیرانوند طاقت خواندن این یکی را دارد یا نه اما چند سال پیش‌تر، فوران آتشفشانی در ایسلند که پروازهای خطوط هوایی اروپایی را مختل کرده بود، باعث شد که بازیکنان بارسلونا برای رفتن به میلان برای دیدار با اینتر در چمپینزلیگ از اتوبوس استفاده کنند!
اگر این مثال‌ها به خاطر اضطراری و اجباری بودن، مورد قبول استاد واقع نمی‌شود، توجه ایشان را به اتفاقی که از فصل گذشته در فوتبال باشگاهی فرانسه رخ داده، جلب می‌کنیم. سال گذشته فدراسیون فوتبال فرانسه اعلام کرد که از این پس کیلیان امباپه و تیم‌های فوتبال این کشور برای همه مسابقاتی که در فاصله کمتر از سه ساعت قرار دارند با قطار سفر می‌کنند. این تصمیم برای کاهش انتشار کربن در دستور کار فدراسیون قرار گرفته بود.
مدتی بعد چند باشگاه انگلیسی هم همین تصمیم را گرفتند و اجرا کردند! آنها خبر ندارند اما احتمالا همه‌شان شانس استخدام بیرانوند را از دست داده‌اند چراکه استاد حتی در پرواز چارتر هم اذیت می‌شود چه برسد به این که بخواهد هفته‌ای یکی دو بار با قطار از این شهر به آن شهر برود! البته اگر پاداشی چیزی در کار باشد، شاید استاد راضی شود به این پیشنهادها فکر کند.