کارنامه طنز ایرانی
درباره چند چهره طناز که در فضای مجازی درخشیدهاند
روزنامه هفت صبح| طنز ایرانی در فضای مجازی آن قدر که مشهور است و فکر میکنیم موفق نیست. کلی تولید محتوای طنز وجود دارد که بیشتر خراشی بر روح و ذهن هستند تا پیام آور لبخند وشادی. اما باز هم میشود آدمهایی را پیدا کرد که به تلویزیونیها و برنامهسازان گاه پرمدعا درس طنازی میدهند.
خب دو نفرشان دچار مشکل شدند. زینب موسوی از قم که در یک سال اخیر تکامل پیدا کرده بود. او از میزان تولید محتواهای بیجهت توهینآمیز کاسته بود و خب شاکر بوری از خوزستان (فکر کنم آبادان) که دورهای در اتفاقات سال قبل دچار مشکل شد و حالا باز هم به تولید محتوا میپردازد اما آن تازگی سال گذشته خود را از دست داده است.
مهیار حسن شامل دو جوان طناز اصل تهرانی هستند که یکی را جلوی دوربین میبینیم و آن یکی را پشت دوربین و بعد از یکی دوسال تولید محتوا با پشتکار و دقت بالاخره توانستهاند به شهرت و موفقیت برسند و از قرار به لحاظ سفارش و تبلیغات و درآمد هم در شرایط مناسبی قرار گرفتهاند. بسیار بانمک هستند. یک چهره میانسال از تبریز که با نام آقاجان شناخته میشود و به کمک دخترش مجموعهای از طنازیهای اصیل و جذاب و در ژانر «لغزشهای کلامی» تولید میکنند که گاه میتوانند درست به هدف بزنند.
یک زوج اصفهانی هم دو سال پیش پرنفس شروع کرده بودند اما در شتاب برای ورود به دنیای تبلیغات و به دست آوردن پول دچار لغزش در کیفیت شدند و حالا دیگر به سختی میتوانند مخاطبان قبلی خود را احیا کنند. یک خانم موفق مازندرانی به نام نیکا هم توانایی جالبی در ارتباط با مخاطب و تولید محتواهای طنز آن هم به صورت تک نفره و بسیار سرراست و ساده به دست آورده که در همان مازندران هم چندین چهره درصدد تقلید ژانر عجیب این خانم برآمدهاند.
همه این خانمها و آقایان، تواناییشان در تولید برنامههای طنز از ظرفیت فعلی تلویزیون بالاتر است البته اگر مورد عبدالله روا و پارتنرش یعنی محمد شعبانپور را نادیده بگیریم. در پلتفرمهای دیگر البته که شرایط فرق میکند. مهران مدیری با کمک نیما شعباننژاد و تیم نویسندگانش در برنامه اسکار هنوز دست بالا را دارند و در یک سطح خاص به تولید مفاد طنز مشغولند و با تودههای انبوه مخاطب سروکار دارند. امیرحسین غیاثی هم در تماشاخانه سعی میکند کیفیت برنامههای خود را حفظ کند و مخاطبانش را راضی نگه دارد. گاه موفق میشود و گاه نه.