انجمن استعدادهای بامزه

روزنامه هفت صبح، گروه تلویزیون| روزی که خبر ساخت «بگو بخند» آمد، نسبت به موفقیت آن بدبین بودیم! گمان می‌کردیم شبکه نسیم ایده «خنداننده شو» را کپی کرده و به همین خاطر جواب نخواهد گرفت. ویژه‌برنامه نوروزی «بگو بخند» اولین تلنگر بود که ثابت کرد می‌توان به این مسابقه امیدوار بود و اصلا آن ویژه‌برنامه تبدیل به معدود اتفاقات نوروز 1402 تلویزیون شد.

همزمان با آغاز مسابقه هم کاشف به عمل آمد که «بگو بخند» پا در مسیری متفاوت از نمونه‌های قبلی گذاشته است که به تناوب درباره‌اش نوشتیم. حالا این مسابقه به فصل دوم رسیده که مثل هر محصول دیگر، خالی از ایراد نیست. با این حال وجه مثبت آن می‌چربد؛ وانگهی در شرایطی که اغلب تولیدات جدید سیما‌ کیفیتی مطلوب ندارند، بهتر آن است که نیمه پر «بگو بخند» را دید و امیدوار بود در فصل بعد، از ضعف‌هایش کاسته شود. 

مورد اول| از آن یک به این دو 
سری اول «بگو بخند» در شرایطی پخش شد که مدت زیادی از التهابات سال قبل نگذشته بود و خود بهتر می‌دانید تلویزیون هم از ترکش آن مصون نماند. نکته دیگر اینکه اکثر محصولات شبکه‌ها، چنگی به دل نمی‌زدند.

از این رو کار «بگو بخند» سخت بود اما خیلی زود توانست جای خود را باز کند. اتفاق خوب این بود که مسابقه، صرفا معدود به استندآپ کمدی نشد و سراغ استعدادهای دیگر در حوزه‌هایی مثل شعر طنز، نمایش کمدی و ... نیز رفت. در فصل دوم همان شرایط برقرار است و فرصت در اختیار استعدادهایی نظیر موسیقی هم قرار گرفته. 

مورد دوم| شمایل فصل تازه 
هر محصولی که در گام اول مورد تحسین قرار می‌گیرد، کاری سخت برای جلب رضایت دوباره مخاطب پیش رو دارد. سری دوم «بگو بخند» با ایجاد تغییراتی در ساختار و رویکرد، شمایلی متفاوت از تجربه اول گرفته. به عنوان مثال، مجری دوم (حسام نام‌آور) که از قضا عملکردش همواره مورد انتقاد هفت‌صبح بود، حذف شده.


به جای او ظرفیت کمدین‌های فصل اول مورد استفاده قرار گرفته ‌‌که نتیجه هم قابل قبول است. آنها به جای اجرای رسمی، برای هر قسمت و هر آیتم، ایده‌هایی متنوع دارند و اغلب هم می‌توانند از مخاطب خنده بگیرند. تغییر مهم دیگر «بگو بخند» افزودن بخشی مستقل به برنامه است که محور آن گفت‌و‌گو با چهره‌هاست. این بخش در ساعتی دیگر پخش می‌شود و حاصل گپ و گفت عبدالله روا با مهمان‌ها مورد توجه مخاطبان واقع شده.

مورد سوم| ترکیب داوران 
سازندگان «بگو بخند» برای فصل دوم علیرضا خمسه و شهاب عباسی را جایگزین هومن برق‌نورد و بیژن بنفشه‌خواه کرده‌اند. نعیمه نظام‌دوست و شهرام شکیبا هم از فصل پیش باقی مانده‌اند. طبیعی است که جا افتادن ترکیب تازه، نیازمند زمان باشد اما پس از چند قسمت «شیمی» میان داوران شکل گرفت. نظام‌دوست همچنان، چهره مهربان مسابقه است که دلش نمی‌آید رای منفی بدهد!

این ویژگی زمینه شوخی همکاران را فراهم کرده و تبدیل به موتیف «بگوبخند» شده. پیش‌تر نوشتیم که شکیبا اتفاق مهم «بگو بخند» است و در این جایگاه عملکردی به مراتب بهتر از اجرای برنامه‌های تلویزیونی دارد. نکاتی که او درباره شعر شاعران می‌گوید، آموزنده است و در عین حال به خوبی دیگر داوران که عمدتا اهل بذله هستند را همراهی کرده.

خمسه کارنامه‌ای قابل دفاع در حوزه کمدی دارد و از این رو گفته‌ها و توصیه‌های او برای شرکت‌کننده‌ها و مخاطبان مفید است. عباسی به عنوان نویسنده، کارگردان و بازیگر صاحب تجربه زیادی در آثار کمدی است و این سابقه وزن کیفی «بگو بخند» را بالا برده. علاوه بر این، شوخی رندانه داوران و شیوه تعامل با شرکت‌کننده‌ها امتیاز مثبت دیگر آنهاست.

مورد چهارم| عملکرد مجری 
درباره عبدالله روا حرف‌ تازه‌ای نداریم! پیش‌تر نوشتیم که او سال‌ها مقابل دوربین فعالیت کرد و هر بار سراغ یک برنامه با موضوعی متفاوت رفت. زمان گذشت تا اینکه «ویدئوچک» روی طناز این مجری را بیش از پیش عیان کرد و برمحبوبیتش افزود. او حالا جزو بهترین مجریان تلویزیون است و حضورش در «بگو بخند» یک ارزش افزوده محسوب می‌شود.


عبدالله روا کمدی را می‌شناسد؛ ‌ شوخی‌هایش به قاعده است و شیوه همراهی‌اش با شرکت‌کننده‌ها و داوران فضای مسابقه را شادتر می‌کند. نکته دیگر اینکه او تحصیلات ادبیات فارسی دارد و در بخشی که شاعران حاضر هستند، از این دانش بهره‌ای درست و سودمند می‌برد.

مورد پنجم| فرامتن مسابقه 
میزان بازدید «بگو بخند» در تلوبیون بالاست. با این حال اگر چند سال قبل روی آنتن می‌رفت، وضعیتی به مراتب بهتر از حالا داشت. این مسابقه از شرایط نه‌چندان خوب این روزهای تلویزیون لطمه خورده اما آنچه محرز است، اینکه نمی‌توان منکر ویژگی‌های مثبت آن و محبوبیت مسابقه پیش طیف زیادی از مخاطبان شد. «بگو بخند» همچنین زمینه معرفی استعدادهای کمدی در حوزه‌های مختلف را فراهم می‌کند و این اتفاق کمی نیست.