چرا باید به نوشته‌های روی آب معدنی توجه کرد؟
روزنامه هفت صبح | چند سال است که استفاده از آب معدنی در همه دنیا زیاد شده اما این استفاده بیشتر از آنکه مثل ایران، از شایعه آلودگی آب شرب مصرفی نشات گرفته باشد، به این دلیل است که خیلی‌ها فکر می‌کنند آب معدنی برای بدنشان مفیدتر است. عده زیادی اعتقاد دارند که با خوردن آب معدنی می‌توانند مواد مغذی بیشتری به بدنشان برسانند. اما واقعا آب‌های معدنی برای سلامتی مردم مفیدند؟! و آیا باید در استفاده از آنها هیچ خطری را متصور نبود؟!
قبل از هر چیز باید بدانید که در حال حاضر و در صورتی‌که از مصرف‌کنندگان آب معدنی نیستید هم احتمالا بخشی از مواد معدنی مورد نیاز بدنتان از طریق آب آشامیدنی‌تان (آب شیر) تامین می‌شود، چراکه به هر حال آب حاوی مواد معدنی است. مثلا پژوهشگران می‌گویند اگر در روز دو لیتر آب بنوشید، بخشی از کلسیم و منیزیم مورد نیاز روزانه‌تان را فراهم می‌کنید.
اما مشکل اینجاست که میزان مواد معدنی موجود در شیر آب در جاهای مختلف به میزان زیادی متفاوت است. در کشورهایی مثل آمریکا مشترکین آب لوله‌کشی حق دارند مواد معدنی موجود در آب مصرفی‌شان را به همراه آلاینده‌های احتمالی موجود در آب را استعلام کنند اما بعید است که فعلا چنین اتفاقی در ایران بیافتد. اینجا وزارت بهداشت هر چند وقت یک‌بار یا به بهانه‌ای خاص آب مصرفی مردم شهرهای مختلف را آزمایش می‌کند.
چه کسانی آب معدنی بخورند؟
اگر آب شرب مصرفی شما مواد معدنی کمی دارد، خوردن آب معدنی کار خوبی به‌نظر می‌رسد چون مثلا آب‌های معدنی تا ۴ برابر آب شیر کلسیم و منیزیم دارند. در اهمیت استفاده از آب معدنی همین بس که کسانی که آب مصرفی‌شان منیزیم کمی دارد، می‌توانند با نوشیدن روزانه یک لیتر آب معدنی فشار خونشان را پایین ببرند. البته قطعا منیزیم را از راه‌های دیگری هم می‌توان به بدن رسانید؛ مثل خوردن برنج قهوه‌ای، مغز بادام، لوبیا و اسفناج و… ولی خوبی آب معدنی این است که علاوه بر منیزیم، کلسیم و دیگر مواد معدنی را هم به بدن شما می‌فرستد.
چه تفاوتی بین برندهای مختلف آب معدنی وجود دارد؟
شاید شما وقتی تشنه‌اید وارد مغازه می‌شوید و یک بطری آب معدنی می‌خرید بدون توجه به اینکه هر کدام از آنها چه ویژگی‌هایی دارند اما بد نیست بدانید که آب‌های معدنی بسته به اینکه مربوط به کدام نقطه زمین باشند، مواد معدنی مختلفی دارند که شاید بد نباشد به آنها توجه کنید. مثلا سرانه مصرف پتاسیم در رژیم غذایی ایرانی‌ها خیلی پایین است، بنابراین بد نیست که موقع خرید آب معدنی به این نکته توجه کنید یا اگر به هر دلیلی بدنتان به میزان کلسیم بیشتری نیاز دارد می‌توانید این فاکتور را مد نظر قرار دهید.
ضمن اینکه همین مواد معدنی باعث می‌شوند که مزه آب‌های مختلف با هم تفاوت‌هایی داشته باشد که اگر قوه چشایی قوی‌ای داشته باشید این موضوع را متوجه می‌شوید. مثلا گفته می‌شود که آکوافینا میزان سدیم زیادی دارد یا نستله با اینکه سدیم بسیار کمی (در حد صفر) دارد اما میزان کلسیم آن در میان برندهای آب معدنی‌های مصرفی در کشور در حد نسبتا بالایی قرار دارد، هم اندازه دیزین و کمتر از دماوند.
درباره منیزیم هم باید گفت که این آب قادر به تامین ۱٫۷درصد منیزیم روزانه مورد نیاز شماست. از طرف دیگر نستله بالاترین نیترات را دارد که هرچند میزان این ماده در آن کاملا در محدوده استاندارد قرار دارد اما کسانی که به هر دلیلی باید نیترات کمی مصرف کنند، بهتر است که به این موضوع توجه کنند. بین این برندها دماوند هم بیشترین منیزیم را دارد که می‌تواند برای ورزشکاران گزینه خوبی محسوب شود.
آب‌های غنی شده!
علاوه بر آب‌های معدنی، بعضی از بطری‌های آب که در مغازه‌ها فروخته می‌شوند آب‌های نوشیدنی غنی شده هستند، یعنی آنها را از چشمه‌ای به‌خصوص یا از دل زمینی پر از املاح معدنی بیرون نمی‌کشند بلکه آب معمولی را در کارخانه با انواع موادی که ممکن است بدن به آنها نیاز داشته باشد غنی می‌کنند.
اغلب برندهایی که آب‌های معدنی تولید می‌کنند خط تولیدی برای این دست آب‌ها هم دارند حتی اگر سراغ مغازه‌های لوکس‌فروشی رفته باشید احتمالا دیده‌اید که بعضی از آنها آب‌های گران‌قیمتی دارند که ادعا می‌کنند یک بطری از آنها می‌تواند حداقل نیمی از نیاز بدن شما به مواد معدنی را برطرف کند. بعضی‌ها هم مواد افزودنی جالبی دارند مثل فلوراید که احتمالا برای کمک به دندان‌ها به آب اضافه می‌شود که البته این آب‌ها برای بچه‌های زیر هفت سال توصیه نمی‌شود. بعضی از برندها مثل اکساب هم ادعا می‌کنند که میزان اکسیژن محلول در آب‌هایشان بیشتر است که به هضم غذا و بهبود وضعیت گوارش کمک می‌کند.
