تک‌نگاری | رفع استرس با گیوتین

روزنامه هفت صبح، آنالی اکبری | در زندگی‌ام تنها دوبار راهی سونای بخار شدم. بار اول برای اینکه بتوانم برای سوال «سونای بخار چیست؟» جوابی پیدا کنم و دفعه دوم برای اینکه مطمئن شوم نظرم نسبت به آن جهنم تغییر نکرده. که نکرده بود. به راستی انسان موجود عجیبی است. پول می‌دهد و داوطلبانه راهی شکنجه گاهی اینچنینی می‌شود و تلاش می‌کند ظاهری عادی به خود بگیرد و حتی تظاهر کند دارد از این وضعیت داغ و مرطوب و خفه‌کننده که چشم چشم را نمی‌بیند و نفس به سختی بالا می‌آید لذت می‌برد.

به چهره آدم‌های داخل سونا نگاه کرده‌اید؟ فکر می‌کنند مشغول انجام کار مهمی هستند و دارند قهرمانانه، بدنشان را از انواع و اقسام خطرات و مشکلات نجات می‌دهند. اکثرا این شکنجه را به ورزش کردن و رژیم سخت لاغری ترجیح می‌دهند و معتقدند چند دقیقه نشستن در جهنم و عرق ریختن راحت‌تر از دویدن و دراز نشست و دمبل زدن و سر کشیدن آب کرفس و خوردن یک تکه مرغ آبپز مزخرف است.

اما سلاطین سونا آنهایی هستند که در دورترین نقطه نسبت به در می‌نشینند (چون حرفه‌ای‌تر از آنند که بخواهند اوایل عملیات بزنند به چاک) و با ظاهری رها و آسوده (و البته سرخ و عرق کرده) به آماتورهای کنار درگاه نشسته نگاه می‌کنند و معتقدند شکنجه شدن در این سلولِ داغِ بی‌پنجره به کاهش استرس کمک می‌کند و باعث می‌شود احساس آرامش کنند.

راست می‌گویند. واقعا هیچ چیز آرامش بخش‌تر از دیدن چند جنازه سرخ با پوستی گر گرفته که دقایقی پیش بر اثر سکته قلبی جان داده‌اند نیست. مخصوصا اگر چند نفر دیگر که بر اثر گرمای زیاد به یخمکِ آب شده در بسته تغییر شکل داده‌اند، در تلاش باشند تا خود را از زیر جنازه منبسط شده بیرون بکشند. جدا اوقات آرام و لذت‌بخشی است. حیف شد که استفاده از گیوتین از رونق افتاد.آن هم وسیله خوبی برای از بین بردن استرس و اضطراب و فشار خون بود. دائمی. صددرصد بدون بازگشت.