تک‌نگاری| جوزدگی در صبح جمعه
روزنامه هفت صبح، اشکان عقیلی‌پور| رفقا ببینین من برای چندمین باره که از همین‌جا اعلام می‌کنم جو زدگی چیز بدیه. خیلی هم بده. سعی کنین هیچوقت مثل من جوگیر و جوزده نشید. چرا هر چند وقت یه‌بار اینو میگم؟ عرض می‌کنم.دوستان ببینین… من آخرین باری که به‌طور جدی و با نیت قبلی ورزش کرده‌ام رو یادم نمیاد. منظورم اینه که اگر هم گاهی اوقات تپش قلبم بالارفته و احیانا عرقی ریخته‌ام، یا به‌خاطر جابه‌جایی شیئی بوده یا ماشینی هُل داده‌ام یا اخبار رو گوش کرده‌ام یا کاری که در هر صورت مجبور به انجام دادنش بوده‌ام.
حالا… صبح جمعه همون مشکل جوزدگی که خدمتتون عرض کردم به سراغم اومد که حتما باید ورزش کنم. از کجا این جوزدگی اومد؟ از یکی از این صفحات اجتماعی که شعار خوشحالی و خوشبختی میدن و میگن بی‌پولی ایراد نداره و تو خونه ورزش کن و نمی‌خواد بری کافی‌شاپ و تو خونه با چای قوری حال کن و این مزخرفات… من نمی‌فهمم چرا اینترنت رو تو ایران قطع نمی‌کنن خلاص شیم از دست این مثبت‌نگرا…آخه یکی نیست به من بگه بنده خدا، تو روز عادی، اجازه نمیدی ضربان قلبت از 90 بالاتر بره، حالا کله صبح جمعه، چرا باید وسط خونه، ورجه وورجه کنی.
خلاصه… با این‌که شک نداشتم صاحبان این صفحات، خودشون در خواب ناز هستن و فقط بلدن برای ما نسخه بپیچن، ولی باز هم خام شدم و عزمم رو جزم کردم که روزی رویایی برای خودم بسازم. از اونجایی که توصیه اول، گذاشتن یک موزیک شاد برای روحیه دادن بود، به مانند برنامه‌های رادیویی که صبح‌ها موزیک‌های آنچنانی میذارن که مردمِ درون تاکسی‌ها و اتوبوس‌ها و مترو رو به وجد بیارن که خیلی خوشحال باشن از روزگار و زندگی‌ای که دارن، موزیکی شاد گذاشتم و دویدن نرم رو در جا شروع کردم.
دوستان… کل ماجرای این تصمیم نا به‌جا و اشتباه، از لحاظ زمانی حدود پنج دقیقه طول کشید که عوارضش رو خدمتتون عرض می‌کنم تا شما خبط بنده رو مرتکب نشید:اول این‌که برای هزارمین بار عرض می‌کنم اصلا جوزده نشید و صدای موزیک رو از یه حدی بالاتر نبرید. چرا که امکان داره در ساعات اولیه صبح یک روز تعطیل، همسایه‌ای کلافه از مجاورت در جوار همسر و فرزند، کله‌اش رو از درِ آپارتمانش بیرون بیاره و تلافی غر زدن خانواده رو سر شما خالی کنه و هوار بکشه و سوال کنه که مگه جشن عروسیِ یکی از نزدیکانتون هست که این آهنگ رو گذاشته‌ای و بالا و پایین می‌پری؟ و احیانا مسئله سن و سالتون رو یادآوری می‌کنه و این‌که خجالت هم خوب چیزیه.
دوم این‌که وقتی در زمان آخرین ورزشتون، دلار هزار تومن بوده، یهو به خودتون فشار نیارین که تا یک ساعت نفستون بالا نیاد و دراز به دراز بیفتین و مرگ ناشی از ورزش کردن رو در یک قدمی خود ببینید.سوم این‌که فکر نکنین شاخ غول رو شکوندین و این چند دقیقه ورزش رو به هر کسی که باهاتون تماس گرفت، نگید. چون عموما با این جمله «اوهو… چه غلطا» روبه‌رو می‌شید.
