بررسی عملکرد غیرمنتظره بازی ویدئویی «روبوکاپ»
روزنامه هفت صبح، محمد طالبیان | از همان روز اول که Robocop Rogue City معرفی شد، حس خوبی نسبت به آینده این بازی نداشتیم. سازنده‌های بازی یعنی استودیوی Teyon همان تیمی هستند که در گذشته روی دو شوتر ضعیف لایسنسی دیگر یعنی رمبو و ترمیناتور کار کرده بودند. از طرفی باید به این مسئله توجه داشت که تاکنون هیچ بازی ویدئویی نتوانسته به خوبی حس اولین فیلم از این مجموعه را شبیه‌سازی کند.
تمام این دلایل باعث شده بود تا بعد از یک دمو قابل بازی ضعیف به این نتیجه برسیم که محصول نهایی احتمالا چیزی جز یک بازی درجه دو نیست. بعد از تجربه بازی Robocop Rogue City اما احتمالا دچار بحران هویتی می‌شوید. بازی پیش رو مطمئنا محصولی با کیفیت یا حتی خوب نیست اما سعی کرده تا خراب‌کاری‌های خود در بسیاری از موقعیت‌ها را با ظاهری جذاب و نوستالژی پنهان کند.
رویکردی که در کمال تعجب بعضا با موفقیت دنبال می‌شود. استودیوی Teyon برای داستان Robocop Rogue City به سراغ بازه‌ای در میان قسمت دوم و سوم رفته. جایی که دنیای این مجموعه گسترش بیشتری پیدا کرده بود و دیگر با مشکلات یک داستان پیدایشی مواجه نبودیم.
اینجا ما با روبوکاپی سر و کار داریم که مبارزه‌های بزرگی را پشت سر گذاشته و حالا به چهره‌ای شناخته شده در شهر تبدیل شده. با تمام این تفاسیر می‌بینیم که بازی به شکل واضحی نکات داستانی قسمت اول و دوم را با تغییرات جزئی بازگو می‌کند. از مبارزه‌های تکراری گرفته تا نکات داستانی همچون درگیری داخلی روبوکاپ و بحران هویتی که از ابتدا درگیرش بوده.
سازنده‌های بازی عملا ترکیبی از قسمت اول و دوم را با کمی به‌روزرسانی همراه کرده‌اند تا نه حرفی تازه برای گفتن داشته باشند نه خاطرات خوب گذشته را دست نخورده باقی بگذارند. بسیاری بر این تصور بودند که Robocop Rogue City از راه رسیده تا به نوعی اتفاقات قسمت سوم را به شکلی متفاوت رقم بزند اما بازی به شکل واضحی روایت را به سمت اتفاقات فیلم سوم هدایت می‌کند.
با این حال سازندگان بازی در همین کلیت تکراری داستان، به سراغ نوعی متفاوت از روایت رفته‌اند. جالب است که نسخه‌های اخیر Deus Ex با الهام بسیاری از Robocop ساخته شدند و حالا Rogue City از آنها الگوبرداری کرده. بسیاری از بخش‌های این بازی درست همانند Deus Ex Mankind Divided دنبال می‌شود.
اینجا روبوکاپ برای دفعات وارد بخشی از شهر دیترویت می‌شود و می‌تواند به شکل آزادانه در این محیط به بررسی نکات مختلف بپردازد. هر بار که وارد این منطقه می‌شویم به جز ماموریت‌های اصلی و داستانی، می‌توانید به سراغ ماموریت‌های جانبی رفته یا فعالیت‌های دیگری را انجام دهید.
چیزی شبیه یک هاب که مراحل مختلف بازی را به یکدیگر متصل کرده. در جریان این بخش‌های گیم‌پلی، شاهد روایت داستانی به شکلی متفاوت هستیم. چیزی شبیه بازی‌های نقش آفرینی به شدت سبک که در هاب‌ها می‌توانید با شخصیت‌های مختلف صحبت کرده، فعالیت‌های جانبی را انجام دهید و به شکل کلی شرایط را برای ارتقا شخصیت خود آماده کنید.
بخش دیگری از Robocop Rogue City که بی‌شباهت به بازی‌های نقش آفرینی نیست، گیم‌پلی است. در این قسمت با اینکه مغز استخوان بازی در مبارزات به شکل اول شخص شکل گرفته اما روبوکاپ سعی کرده تا درست همانند بازی قبلی Teyon از المان‌های نقش آفرینی در بخش‌های مختلف خود استفاده کند. شخصیت اصلی در دو ساختار کلی ارتقا پیدا می‌کند.
قسمت اول در قالب مهارت‌ها معرفی شده و بعد از هربار ارتقا درجه می‌توانید از میان گزینه‌های مختلف یکی را ارتقا دهید. بخش دوم اما تحت عنوان بردها (Board) شناخته می‌شود و شامل نقاطی است که به یکدیگر متصل هستند. شما می‌توانید این بردها را با نقاط مورد نظر خود پر کرده و به ترکیب‌هایی برای ارتقا اسلحه اصلی روبوکاپ برسید؛ اسلحه‌ای که به بهترین شکل ممکن در این بازی طراحی و ارتقا یافته.
به واسطه قابلیت‌های مختلفی که شخصیت اصلی در جریان بازی به دست می‌آورد می‌توانید اسلحه اصلی خود را تبدیل به یک مسلسل نابودگر کنید که هیچ چیزی متوقفش نمی‌کند. از طرفی این فرصت برای شخصیت اصلی هم وجود دارد که به مرور قابلیت‌های بیشتری را در اختیار بگیرد. از فلش کردن که هیچ‌وقت به درستی کار نمی‌کند تا قابلیت صحنه آهسته که در جریان مبارزات بی‌توقف بازی نمی‌تواند دردی دوا کند.
سازندگان بازی برای رسیدن به فرمولی مناسب در جریان گیم‌پلی، تغیيرات زیادی را روی قدرت‌های شخصیت اصلی ایجاد کرده‌اند. با این حال دو نکته وجود دارد که به بهترین شکل ممکن از فیلم‌ها به بازی منتقل شده‌اند. اولی انتقال حس حرکت روبوکاپ در محیط‌های مختلف و دومی حس تیراندازی با Auto 9 است. با اینکه در بازی شاهد حضور اسلحه‌های مختلف دیگری هستیم اما هیچ چیزی نمی‌تواند جایگزین Auto 9 به عنوان یکی از شناخته‌شده‌ترین اسلحه‌های تاریخ صنعت سرگرمی شود.
با اینکه گیم‌پلی حاوی لحظات جذابی در نقش روبوکاپ است اما کارگردانی بازی دیگر بخش‌ها را به شکل کلی نابود کرده. زمانی که بازی از گیم‌پلی خارج شده و به مکالمه با شخصیتی دیگر یا میان‌پرده منتقل می‌شود، انگار دو تیم متفاوت روی آن كار کرده‌اند. پرداخت سینمایی Robocop Rogue City در حد Fallout 3 فاجعه است.
جایی که شخصیت‌ها بدون هیچ انیمیشن مناسبی روبه‌روی یکدیگر یا بی‌تفاوت در محیط قرار گرفته و دیالوگ رد و بدل می‌کنند. همین وضعیت درباره میان‌پرده‌های بازی هم صدق می‌کند. به شکل کلی به جز بخش مبارزات، نمی‌توان انیمیشن خوبی در بازی پیدا کرد. حالا مربوط به صورت شخصیت‌ها باشد یا حرکت کلی آنها در محیط. فراموش نکنیم که فیلم روبوکاپ دستپخت یک کارگردان اروپایی بود و به همین واسطه توانست تا لحظات به یادماندنی بسیاری را در سینما ثبت کند.
اینجا اما بازی هیچ بویی از سینما یا نمای سینمایی نبرده و همچون اثری از نسل ششم کنسول‌های خانگی گرافیک قدرتمند خود را به نمایش می‌گذارد. بله درست شنیدید. هرچه بازی در زمینه انیمیشن و کیفیت مدل‌سازی شخصیت‌ها ضعیف عمل کرده، در بخش طراحی محیط و به شکل کلی جلوه‌های گرافیکی از بهترین‌هایی است که در سال 2023 منتشر شده.
شرح عکس: نمایشی خیره‌کننده از آینده خیالی شهر دیترویت
