با هوش مصنوعی بیتلز آلبوم جدید داد!
روزنامه هفت صبح، صوفیا نصرالهی| این روزها که فیلم «اوپنهایمر» نولان آمده و به بهانه‌اش کارنامه نولان مرور می‌شود خیلی‌ها درباره تکنولوژی و جلوه‌های ویژه در سینما فکر می‌کنند که خب نولان همیشه استادانه آن را به کار می‌گیرد. اما بحث امروز ما نولان نیست بلکه کارگردان دیگری است که حالا نه تنها در عالم سینما که در جهان موسیقی هم با استفاده از تکنولوژی انقلاب به پا کرده است.
از پیتر جکسون حرف می‌زنم که با سه گانه «ارباب حلقه‌ها» از تکنولوژی در سینما برای خلق جهان تالکین هنرمندانه استفاده کرد. اتفاق بزرگتر اما همین ماه افتاد. گروه راک پیشروی بیتلز سال 1970 بعد از 10سال موفقیت و تسخیر جهان با موسیقی‌شان از هم پاشید. سال 1980 جان لنون، از مغزهای متفکر گروه ترور شد و طبعا آرزوی کنار هم قرار گرفتن این چهار نفر برای طرفدارانشان هم برای همیشه به گور برده شد.
22 سال پیش جورج هریسون یکی دیگر از اعضای گروه از دنیا رفت. درنتیجه وقتی سوم نوامبر خبر رسید که آخرین قطعه گروه بیتلز به اسم «حالا و همیشه» منتشر شده و این چهار نفر کنار هم قرار گرفته‌اند، یک معجزه اتفاق افتاده بود. معجزه‌ای که به لطف تکنولوژی و پیتر جکسون رقم خورده بود.
سال گذشته پیتر جکسون یک مستند سه قسمتی درجه یک ساخت به نام «برگرد». اسم مستند از روی آخرین آلبوم گروه بیتلز و آخرین کنسرتی بود که کنار هم روی پشت‌بام استودیو برگزار کردند. کل مستند تصاویر آرشیوی از آن دوره بود اما جکسون جوری این تصاویر را ادیت و ویرایش کرده بود که هم به لحاظ بصری و هم روایی تبدیل به یک فیلم داستانی به روز شده بود. فیلمی پر از فراز و فرود از شکل‌گیری یک آلبوم هنرمندانه و کنار هم قرار گرفتن چهار موزیسین مهم تاریخ موسیقی.
همان روزهاست که در جست‌وجوی آرشیوهای صوتی و تصویری، اعضای گروه نوار کاستی به جکسون می‌دهند که در دهه ۹۰ یوکو اونو، همسر جان لنون به آن‌ها داده بود و آخرین قطعه‌ای بود که لنون می‌خواست بسازد اما اجل و درواقع مارک چپمن، مهلتش ندادند. جورج هریسون و پل مک‌کارتنی و رینگو استار همان سال، وقتی می‌خواهند بقیه آهنگ‌های نیمه‌تمام بیتلز را تمام کنند روی «حالا و همیشه» هم اتود می‌زنند اما صدای محیط زیاد است و صدای پیانو قطع می‌شود و خلاصه کار به نتیجه نمی‌رسد و چند سال بعد که جورج هریسون هم از دنیا می‌رود.
پیتر جکسون ولی می‌داند برای عشاق موسیقی این یک گنج است. با تکنولوژی این روزها و با استفاده از هوش مصنوعی، صدای پیانو کامل حذف می‌شود. مک‌کارتنی و رینگو استار دوباره ساز می‌زنند و صدای جان لنون هم شفاف می‌شود. البته طرفداران اول کار شک داشتند که مبادا صدای جان لنون هم با هوش مصنوعی بازسازی شده باشد اما جکسون و مک‌کارتنی اطمینان دادند که این صدای خود لنون است.
فکر کنید چه جهانی‌ست که ما می‌ترسیم مبادا صدایی که می‌شنویم واقعا متعلق به یک آدم نباشد و با استفاده از هوش مصنوعی و تکنولوژی صدای قلابی به ما قالب کنند. جکسون یک ویدئو هم برای این قطعه ساخت. ویدئویی که در آن جان لنون و جورج هریسون هنوز زنده هستند و کنار مک‌کارتنی و رینگو استار قرار می‌گیرند.
حتی نسخه جوان مک‌کارتنی و رینگو با نسخه پیر آن‌ها ساز می‌زنند. شبیه جادوست. شنیدن آن قطعه ۵۰ سال بعد از فروپاشی گروه و ۴۰ سال بعد از مرگ جان لنون رویای غیرممکنی بود که به لطف تکنولوژی و البته هنرمند علاقه‌مند به آخرین تکنولوژی‌های روز جهان یعنی پیتر جکسون به واقعیت پیوست.
این هوش مصنوعی چیز غریبی است. شبیه جادو و در عین حال ترسناک. بستگی دارد چوب جادو دست چه کسی بیفتد. تا وقتی دست پیتر جکسون باشد خیالمان راحت است که به قشنگی‌های جهان اضافه می‌شود.
