ایلان ماسک شکست ناسا مقابل روس‌ها را جبران کرد
روزنامه هفت صبح، محمدجواد ترابی| ایلان ماسک با شرکت خصوصی‌اش ، اسپیس‌ایکس، سرانجام یک نقطه ضعف بزرگ ناسا را پوشش داد و توانست دوفضانورد و فضاپیمایشان را به فضا بفرستد. اتفاقی که در انحصار سه سازمان فضایی بزرگ در جهان بود. ناسا پس از بازنشستگی شاتل‌ها در ۹سال پیش، برای ارسال فضانورد به ایستگاه فضایی بین‌المللی، وابسته کامل به روس‌کوسموس یا همان سازمان فضایی فدرال روسیه شده بود.
حد این وابستگی به قدری بود که قیمت تهیه بلیت هر صندلی برای پرواز با سایوزهای روسی به ایستگاه فضایی بین‌المللی از حوالی ۱۰میلیون دلار برای آمریکایی‌ها شروع شد و این اواخر به نزدیکی ۱۰۰ میلیون دلار رسید. از طرف دیگر چینی‌ها هم فضاپیماهای خود را برای یک ایستگاه موقت یا بهتر بگویم یک آزمایشگاه فضایی توسعه دادند، اما آنها در جمع شرکای ایستگاه فضایی بین‌المللی نیستند و ناسا مشتری آنها نبود و نشد.
اوباما در سال ۲۰۱۱، دستور تعطیلی برنامه شاتل‌های فضایی را داده بود؛ شاتل‌هایی که آنقدرها هم مطمئن نبودند و در دو حادثه برای شاتل‌های کلمبیا و چلنجر، هر بار جان ۷ فضانورد را ستاندند. سایوزهای روسی اما با گذشت نیم قرن و البته به‌رغم تغییر و توسعه آنها با فناوری‌های روز، هیچگاه در کارنامه خود لکه‌ای سیاه به جا نگذاشتند. چهارشنبه هفته پیش امکان داشت این اتفاق بیفتد اما این طور نشد. درست ۱۶دقیقه مانده به پرتاب، ماموریت به دلیل شرایط نامساعد جوی لغو شد.
همه چیز به شنبه موکول شد. درست ۱۳ دقیقه مانده به پرتاب بود که ترامپ هم این بار مجدد مانند چهارشنبه پیش، خودش را به نزدیکی سکوی پرتاب در فلوریدا رساند تا از بار تبلیغاتی این ماجرا آن هم در روزهایی این چنین بحرانی بی‌نصیب نماند. ساعت ۲۳ و ۵۸ دقیقه به وقت ایران در آخرین دقایق شنبه گذشته، دو فضانورد به نام‌های «داگ (داگلاس) هرلی» و «باب (رابرت) بنکن» و فضاپیمای «کرو دراگون» سوار بر موشک «فالکون ۹» راه فضا را در پیش گرفتند؛ و ایلان ماسک و شرکت اسپیس‌ایکس، آغازگر عصر پرتاب فضاپیماهای سرنشین‌دار شرکت‌های خصوصی به فضا شدند.
هر چند که شرکت اسپیس‌ایکس و شرکت رقیبش، بویینگ، در مسیر ساخت و توسعه فضاپیماهای سرنشین‌دار، در حدود ۵ سال از برنامه اولیه ناسا عقبند. برای ناسا، از دست رفتن احتمالی جان دو فضانورد در این پرواز، با توجه به سابقه تاریخی شاتل‌ها، بدترین حادثه ممکن می‌توانست باشد و به همین خاطر آخرین مجوز برای سامانه فرود اضطراری صادر شد که در صورت انفجار موشک، فضاپیما بتواند به صورت خودکار اجکت کند.
هر چند که هنوز سایوزهای روسی خوشنام‌تر و ایمن‌تر به شمار می‌آیند ولی دست کم آنها رقیب سرسختی پیدا کردند و ناسا به بیش از یک‌دهه تحقیر فضایی خود به کمک یک شرکت خصوصی پایان داد. به رغم الحاق موفق فضاپیمای کرو دراگون به ایستگاه فضایی بین‌المللی در عصر شنبه (پس از تجربه پرواز ۱۹ ساعته)، هنوز برای اینکه بگوییم این فضاپیما امنیت کافی دارد، زود است، چرا که بازگشت این فضاپیما به زمین و فرود با چتر در آب‌های اقیانوسی نزدیک به ساحل فلوریدا و یافت و نجات به موقع فضانوردان است که مهر موفقیت کامل را روی این ماموریت می‌زند؛ فعلا باید بین ۳۰ تا ۹۰ روز برای بازگشت این فضاپیما منتظر باشیم.
